Mieczysław Kalinowski


Mieczysław Kalinowski, znany pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Skrucha”, „Grzegorz”, „Żelazny”, a także „Aleksander Kruszyński” i „Klonowicz”, to postać o bogatej historii. Urodził się 31 grudnia 1907 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się tragicznie 12 października 1943 roku w okolicach Lenino.

Był on oficerem Wojska Polskiego, a jego aktywność w czasie II wojny światowej zasługuje na szczególną uwagę. Kalinowski odznaczony został Orderem Virtuti Militari, co stanowi wyraz jego odwagi i poświęcenia dla ojczyzny.

Życiorys

Mieczysław Kalinowski urodził się w rodzinie, w której zawsze panowała wszechobecna atmosfera walki o lepsze jutro. Jego ojciec, Jan Kalinowski, był szewcem oraz aktywnym członkiem polskiej sceny politycznej, należącym do PPS-Lewicy oraz SDKPiL. W 1925 roku Mieczysław zakończył naukę w warszawskim gimnazjum, co otworzyło mu drogę do dalszej aktywności społecznej.

Jako młody człowiek zaangażował się w działalność Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), który w 1930 roku przeszedł przemianowanie na Komunistyczny Związek Młodzieży Polskiej (KZMP). Wkrótce objął funkcję sekretarza Komitetu Dzielnicowego ZMK na Powiślu, a później był członkiem Komitetu Warszawskiego oraz Komitetu Centralnego. Jego działalność polityczna nie pozostała bez konsekwencji – wielokrotnie aresztowany i przetrzymywany przez władze sanacyjne, wykorzystał trudne chwile, aby napisać słowa do pieśni „Nie masz, bracie, jak w komunie”, która stała się nieoficjalnym hymnem ZMK.

Odniósł również znaczące osiągnięcia wojskowe, odbywając służbę w Modlinie. W marcu 1936 roku, wraz z Lucjanem Szenwaldem, uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Młodzieży odbywającym się w Brukseli. W latach 1937-1938 był związany z Komunistycznym Związkiem Młodzieży Zachodniej Ukrainy, gdzie pełnił rolę członka Sekretariatu KC.

W czasie II wojny światowej zaangażował się w obronę Polski, biorąc udział w kampanii wrześniowej. Walczył w obronie twierdzy Modlin, gdzie został ranny i wzięty do niewoli, jednak udało mu się uciec. Później osiedlił się we Lwowie, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Fabrycznego w fabryce trykotarzy, a także współpracował z gazetą „Czerwony Sztandar”. Od września 1941 do maja 1943 roku przebywał w Kutaisi, pracując w fabryce chemicznej.

Jego determinacja przyciągnęła uwagę Zarządu Głównego ZPP, który powierzył mu organizację Dywizji Kościuszkowskiej. Mieczysław został mianowany zastępcą do spraw polityczno-wychowawczych dowódcy 1 dywizjonu armat przeciwpancernych. W dniu 15 sierpnia 1943 roku awansował na stopień porucznika. Niestety, tragiczny los spotkał go podczas bitwy pod Lenino, gdzie zginął w wyniku odniesionych ran.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Kalinowski posiadał szereg wyróżnień wojskowych, które świadczą o jego zasługach i odwadze na polu bitwy.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • Order Wojny Ojczyźnianej (ZSRR).

Upamiętnienie

W hołdzie Mieczysławowi Kalinowskiemu, znany poeta Lucjan Szenwald napisał wzruszający wiersz, który nosi tytuł: „Elegia na śmierć Mieczysława Kalinowskiego”. Jego słowa niosą głębokie emocje i oddają szacunek dla postaci Kalinowskiego.

W 1953 roku, z okazji dziesięciolecia powstania Ludowego Wojska Polskiego, Poczta Polska upamiętniła Mieczysława Kalinowskiego, wprowadzając do obiegu znaczek pocztowy z jego wizerunkiem. Znaczek ten z datą obiegu od 10 października 1953 roku zyskał duże znaczenie kulturowe i historyczne.

W czasach Polski Ludowej Kalinowski był również uhonorowany jako patron Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej z siedzibą w Koszalinie, co potwierdza jego ważną rolę w historii polskiej wojskowości i edukacji wojskowej.

Przypisy

  1. Leszkowicz 2022 r., s. 752.
  2. 10 lecie Ludowego Wojska Polskiego - 680, Katalog Polskich Znaczków Pocztowych, 10.10.1953 r. [dostęp 12.09.2024 r.]
  3. Surgielewicz 1974 r., s. 196.
  4. Rydłowski 1971 r., s. 180.
  5. Alef-Bolkowiak (red.) 1972 r., s. 159.
  6. Rydłowski 1971 r., s. 186.

Oceń: Mieczysław Kalinowski

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:13