Kazimierz Skuras był wybitną postacią w historii Polski, znaną przede wszystkim jako major Wojska Polskiego.
Urodził się 29 października 1915 roku w stolicy kraju, Warszawie, gdzie spędził swe młodzieńcze lata. Jego życiorys nierozerwalnie wiąże się z II wojną światową, w której aktywnie uczestniczył, walcząc o niepodległość ojczyzny.
Po zakończeniu działań wojennych, Kazimierz Skuras zamieszkał w Gdyni, gdzie zmarł 7 października 1989 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiego wojska.
Życiorys
Był synem Józefa. Swoje studia rozpoczął na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zdobywał wiedzę prawniczą. W 1937 roku został powołany do odbycia służby wojskowej, kończąc Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach, a także zdobył doświadczenie w 35 Pułku Piechoty w garnizonie Brześć. Po rocznej służbie został zwolniony do rezerwy.
W kwietniu 1939 roku ponownie został zmobilizowany i przydzielony do 35 Pułku Piechoty. W chwilach przed wybuchem II wojny światowej pełnił funkcję zastępcy dowódcy plutonu, a następnie dowódcy plutonu w kompanii kolarzy. Wziął udział w znaczących bitwach, takich jak te pod Koronowem, nad Bzurą (Sochaczew) oraz w Palmirach. Podczas walk doznał kontuzji i trafił do niewoli niemieckiej, co zaowocowało przewiezieniem go do obozu jenieckiego „Hohenstein” Stalag I B, położonego w dzisiejszym Królikowie koło Olsztynka w województwie warmińsko-mazurskim, gdzie przebywał aż do 22 sierpnia 1940 roku.
Po powrocie z obozu, przez pozostałe lata II wojny światowej mieszkał w Warszawie do czerwca 1944, a potem przeniósł się do Zakopanego. Dnia 22 marca 1945 roku ponownie został wcielony do służby w wojsku i w stopniu starszego sierżanta pracował w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Ostrowcu Świętokrzyskim. Następnie został mianowany kierownikiem Referatu Mobilizacji i Poboru w Gdyńskiej Rejonowej Komendzie Uzupełnień.
Pełnił również ważną funkcję jako komendant Gdyńskiej Rejonowej Komendy Uzupełnień w okresie od 15 listopada 1948 roku do 19 listopada 1949 roku. Przyjęty do rezerwy na mocy rozkazu personalnego Ministra Obrony Narodowej nr 247 z dnia 12 kwietnia 1950 roku. W latach 1952–1953 pracował w dziale zaopatrzenia w Polskich Liniach Oceanicznych w Gdyni. Między rokiem 1953 a 1955 pełnił funkcję przewodniczącego zarządu Spółdzielni Pracy im. Marcelego Nowotki w Gdyni, a od 1 czerwca 1964 roku był dyrektorem administracyjno-finansowym w Szpitalu Morskim Gdynia-Redłowo.
Po zakończeniu swojej kariery życiowej, został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni, w kwaterze 27-10-14.
Awanse
Kazimierz Skuras przeszedł przez szereg ważnych awansów w trakcie swojej służby wojskowej, co świadczy o jego profesjonalizmie i zaangażowaniu. Oto kluczowe etapy jego kariery:
- sierżant podchorąży – marzec 1938,
- podporucznik – 18 czerwca 1945,
- porucznik – 19 sierpnia 1946,
- kapitan – 20 stycznia 1948,
- major – 22 kwietnia 1970 (w rezerwie).
Wykształcenie
Kazimierz Skuras w swoim okresie edukacyjnym przeszedł przez kilka istotnych etapów. W latach 1937–1938 uczestniczył w kursie podchorążych rezerwy, który odbywał się w 22 Pułku Piechoty w Siedlcach. To doświadczenie z pewnością wzbogaciło jego umiejętności wojskowe i przygotowało do przyszłych wyzwań.
W 1939 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie wybrał kierunek prawa. Te lata nauki miały kluczowe znaczenie dla jego dalszej kariery oraz kształtowania jego życiowych wartości.
Stanowiska
W prezentacji pozycji zawodowej Kazimierza Skuras można wyróżnić szereg znaczących etapów jego kariery wojskowej, które miały miejsce w różnych okresach. Oto szczegóły dotyczące jego stanowisk:
- 1937–1938 – 22 Pułk Piechoty, 9 Dywizja Piechoty stacjonująca w Siedlcach,
- 1 września 1939 – 12 września 1939 – pomocnik dowódcy plutonu w kompanii kolarzy 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem,
- 12 września 1939 – 22 września 1939 – dowódca plutonu w kompanii kolarzy 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem,
- 22 września 1939 – 22 sierpnia 1940 – w więzieniu obozu jenieckiego Hohenstein Stalag I B,
- 21 marca 1945 – 20 października 1945 – zastępca kierownika referatu mobilizacyjnego w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Ostrowcu Świętokrzyskim,
- 21 października 1945 – 31 października 1945 – dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego,
- 1 listopada 1945 – 21 kwietnia 1946 – kierownik referatu mobilizacji i poboru w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Lęborku,
- 25 kwietnia 1946 – 14 listopada 1948 – kierownik referatu mobilizacji i poboru w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Gdyni,
- 15 listopada 1948 – 19 listopada 1949 – komendant Rejonowej Komendy Uzupełnień w Gdyni,
- 20 listopada 1949 – 12 kwietnia 1950 – dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Odznaczenia
Kazimierz Skuras został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego odwadze oraz wkładzie w walkę o wolność. Poniżej przedstawiamy listę nadanych mu medalów i odznak:
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 – nadany 18 czerwca 1945,
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” – nadany 19 sierpnia 1946,
- Odznaka Grunwaldzka – nadana 20 stycznia 1948.
Przypisy
- GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych. [dostęp 05.06.2014 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zygmunt Horyd | Stanisław Komornicki | Mieczysław Kalinowski | Jan August Hiż | Kazimierz Biesiekierski | Michał Bajer | Józef Rautenstrauch | Zygmunt Brockhusen | Janusz Zalewski (cichociemny) | Zbigniew Kozaczek | Ryszard Szymanik | Piotr Błazeusz | Krystyna Wańkowicz | Bronisław Kuczyński (oficer) | Józef Ryszkiewicz (syn) | Jerzy Zborowski | Helena Piszczatowska | Józef Hłasko (kapitan) | Henryk Gorzechowski | Zygmunt ReliszkoOceń: Kazimierz Skuras