Kazimierz Biesiekierski

---

Życiorys

„Kazimierz Biesiekierski rozpoczął swoją wojskową karierę w czerwcu 1915 roku, wstępując do 1 pułku telegraficzno-reflektorowego w Moskwie. W sierpniu 1916 roku został skierowany na kurs w Politechnice Warszawskiej w Kijowie, gdzie poświęcił się intensywnemu kształceniu i ukończył naukę w czerwcu 1917 roku. Już w sierpniu tego samego roku objął odpowiedzialność w samodzielnej kompanii inżynieryjnej, aktywnie uczestnicząc w walkach na Froncie Południowo-Zachodnim. W 1917 roku wstąpił także do III Korpusu Polskiego.

W maju 1918 roku przeszedł proces demobilizacji i powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął studia, kontynuując rozwój swoich umiejętności. 28 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Już w grudniu otrzymał przydział do Dowództwa Twierdzy Zegrze. W styczniu 1919 roku nawiązał współpracę jako szef Zarządu Budownictwa. W marcu 1919 roku wziął udział w walkach na froncie, a w kwietniu został skierowany do Dęblina.

W czerwcu tego samego roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie, a w październiku 1919 roku rozpoczął naukę w École Militaire du Génie w Wersalu. Swoją wiedzą dzielił się jako dyrektor nauk Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów w Warszawie w sierpniu 1920 roku. Uczestniczył również aktywnie w III powstaniu śląskim, co wpłynęło na jego przyszłą karierę wojskową.

W sierpniu 1922 roku Biesiekierski objął stanowisko starszego referenta w Oddziale III Sztabu Generalnego, a w grudniu tego samego roku został p.o. kierownika referatu w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Związał się z Jadwigą Biernacką, z którą w 1922 roku wziął ślub. W październiku 1923 roku rozpoczął pracę jako asystent w Oficerskiej Szkole Inżynierii.

31 października 1927 roku otrzymał przeniesienie do 7 pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu. W latach 1928-1929 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej, zdobywając dyplom inżyniera dróg i mostów. W 1929 roku został przeniesiony do 2 batalionu mostów kolejowych. Na początku 1932 roku przekazano go do Kierownictwa Fortyfikacji Sztabu Głównego, gdzie objął stanowisko referenta, a później kierownika Referatu Studiów w Wydziale Fortyfikacyjnym Departamentu Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W grudniu 1935 roku zyskał stanowisko w Inspektoracie Saperów Sztabu Głównego. Rok później przeszedł do Rezerwy Personalnej Oficerów Saperów. W sierpniu 1936 roku został kierownikiem budowy w Kierownictwie Robót Nr 23 w Katowicach, gdzie projektował oraz budował fortyfikacje do roku 1939. Ostatecznie, 31 lipca 1939 roku, przeszedł w stan spoczynku.

Biesiekierski był również aktywnym encyklopedystą, znalazł się w gronie redaktorów ośmiotomowej Encyklopedii wojskowej, która była wydawana w latach 1931–1939, gdzie zredagował hasła dotyczące fortyfikacji.

W obliczu wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 roku pełnił obowiązki oficera saperów w Armii „Karpaty”. Wkrótce po tym, wraz ze Sztabem Armii, przedostał się na Węgry, a następnie udał się do Francji. Od 1941 roku służył w Armii Wolnej Francji jako szef Służby Fortyfikacyjnej FFL w Syrii. W tym czasie posługiwał się pseudonimem „Pomian” oraz posiadał stopień kapitana Armii Francuskiej.

Po zakończeniu wojny, w grudniu 1945 roku przebywał w Palestynie, a później przeniósł się do Francji. Z tej ostatniej lokalizacji wyruszył na wyspę Reunion, gdzie w latach 1945–1950 pracował jako inżynier dróg i mostów. Z powodu poważnej choroby wrócił do Francji, gdzie zmarł i spoczął na cmentarzu w Montmorency.

Awanse

Historia awansów Kazimierza Biesiekierskiego jest niezwykle interesująca i odzwierciedla jego rozwój w strukturach wojskowych. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego awansów:

• chorąży – 15 czerwca 1917,
• podporucznik – 29 listopada 1919,
• porucznik – 29 maja 1922, zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów,
• kapitan – 31 marca 1924, ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów,
• major – 19 marca 1937, w korpusie oficerów saperów.

Każdy z tych awansów świadczy o jego zaangażowaniu oraz determinacji w dążeniu do osiągania coraz wyższych stopni wojskowych.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Biesiekierski został wyróżniony szeregiem odznaczeń, które podkreślają jego zasługi i odwagę w służbie dla ojczyzny. Oto zestawienie jego najważniejszych nagród:

• Krzyż Niepodległości, przyznany 16 marca 1933,
• Krzyż Walecznych, który otrzymał czterokrotnie, pierwszy raz w 1921 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 2 maja 1923,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal Zwycięstwa, znany także jako „Médaille Interalliée”.

Opinie

Kazimierz Biesiekierski był wybitnym pedagogiem oraz niezwykle dynamicznym pracownikiem. Jego osiągnięcia umiejscawiają go wśród najbardziej uzdolnionych oficerów saperów. W gronie tym znaleźli się również inni znakomici przedstawiciele, tacy jak płk. Stanisław Sławiński oraz porucznicy: Bohdan Chojnowski, Feliks Siedlecki, Wacław Siwecki, Marian Staniszewski, Jerzy Szukszta i Władysław Wyszyński. Wszyscy ci oficerowie byli absolwentami wyższych kursów inżynieryjnych w Francji i pełnili kluczowe role jako oficerowie sztabowi fortyfikacji.

gen. bryg. Mieczysław Dąbkowski

---

Oceń: Kazimierz Biesiekierski

---