Ryszard Szymanik, urodzony 3 kwietnia 1922 roku w Warszawie, jest postacią, która znacząco wpisała się w historię Polski. Był generałem brygady w Ludowym Wojsku Polskim, co stanowi dowód jego wpływu na rozwój militarnej struktury w Polsce.
Jego życie zakończyło się 7 marca 1970 roku w tym samym mieście, w którym przyszedł na świat, co czyni jego biografię jeszcze bardziej symboliczną.
Życiorys
W 1939 roku Ryszard Szymanik zakończył edukację w gimnazjum w Bąkowicach, które było pod opieką Jezuitów. Rok później, w 1941, przystąpił do matury na tajnych kompletach w Warszawie, co było niezwykle istotnym osiągnięciem w tamtych czasach. Po wojnie związał się z Zarządem Miejskim w Warszawie, a w latach 1942-1944 studiował na tajnym wydziale kolejowym szkoły mechaniczno-technicznej.
Po zakończeniu II wojny światowej, Szymanik został osadzony w obozie w Stutthofie, a następnie przeniesiony do obozu w Fedau, z którego udało mu się uciec w styczniu 1945 roku. W 1946 roku ukończył studia na Politechnice Łódzkiej, zdobywając tytuł inżyniera-mechanika. Już w styczniu 1947 roku objął stanowisko starszego asystenta w katedrze techniki cieplnej tej samej uczelni. Oprócz tego pracował w Łodzi w spółdzielni spożywców jako doradca techniczny oraz jako główny projektant w biurze projektów zakładu przemysłu metalowego i elektrycznego.
Jego kariera akademicka rozwijała się prężnie; od maja 1951 roku pełnił funkcję starszego wykładowcy w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, gdzie uczył na fakultetach wojsk lotniczych. Po uzyskaniu stopnia doktora w 1952 roku, a następnie docenta nauk technicznych w 1954 roku, awansował w wojsku. W stopniu majora służył w Wojsku Polskim, jednocześnie kontynuując wykłady w WAT, gdzie od 1961 roku objął funkcję szefa katedry.
W 1957 roku Ryszard Szymanik osiągnął stopień podpułkownika, a pięć lat później – pułkownika. W okresie 1959-1960 prowadził wykłady na temat teorii turbin gazowych w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni. W lutym 1962 roku mianowano go profesorem nadzwyczajnym nauk technicznych. W 1963 roku objął stanowisko szefa Katedry Termodynamiki Silników Rakietowych, Lotniczych i Termodynamiki, by w 1965 roku zostać komendantem Wydziału Mechanicznego WAT oraz zastępcą komendanta WAT ds. szkolenia.
W 1968 roku został mianowany generałem brygady; tę zaszczytną nominację wręczył mu przewodniczący Rady Państwa PRL marszałek Polski Marian Spychalski w Belwederze. Ostatnie dni jego życia spędził w szpitalu klinicznym WAM w Warszawie, gdzie zmarł. Uroczystości pogrzebowe odbyły się na wojskowych Powązkach (kwatera A14-8-29), a wśród uczestników znaleźli się najwyżsi przedstawiciele wojska, tacy jak Główny Inspektor Obrony Terytorialnej gen. broni Grzegorz Korczyński oraz szef Sztabu Generalnego WP gen. dyw. Bolesław Chocha. W imieniu żołnierzy WP ostatnie pożegnanie wygłosił komendant WAT gen. bryg. prof. Sylwester Kaliski.
Odznaczenia
Ryszard Szymanik został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami za swoją działalność i zasługi. Wśród jego osiągnięć można wymienić:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1969 roku,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1965 roku,
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Kazimierz Skuras | Zygmunt Horyd | Stanisław Komornicki | Mieczysław Kalinowski | Jan August Hiż | Kazimierz Biesiekierski | Michał Bajer | Józef Rautenstrauch | Zygmunt Brockhusen | Janusz Zalewski (cichociemny) | Piotr Błazeusz | Krystyna Wańkowicz | Bronisław Kuczyński (oficer) | Józef Ryszkiewicz (syn) | Jerzy Zborowski | Helena Piszczatowska | Józef Hłasko (kapitan) | Henryk Gorzechowski | Zygmunt Reliszko | Witold WolframOceń: Ryszard Szymanik