Mieczysław Gągorowski

Wojsko i służby mundurowe

Mieczysław Gągorowski, znany również pod pseudonimem "Mietek", był postacią niezwykle ważną w polskiej historii współczesnej. Urodził się 1 stycznia 1922 roku, a jego życie zakończyło się tragicznie 24 października 1952 roku w Warszawie.

W trakcie swojej kariery wojskowej pełnił funkcję porucznika w Narodowych Siłach Zbrojnych (NOW) oraz Armii Krajowej (AK). Jego działalność w tych organizacjach miała miejsce w trudnych czasach II wojny światowej oraz w okresie powojennym, kiedy to Polska zmagała się z wieloma wyzwaniami.

Gągorowski stał się również jeńcem oflagów, co jest istotnym elementem jego biografii. Jego doświadczenia z obozów jenieckich do dziś pozostają symbolem walki i poświęcenia dla ojczyzny.

Życiorys

Wczesne życie

Mieczysław Gągorowski był synem Józefa oraz Jadwigi z Dolmanów. W 1940 roku z powodzeniem ukończył maturę w Liceum im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie, co stanowiło znaczący krok w jego młodzieńczym życiu i przygotowaniach do przyszłej kariery.

Konspiracja

Gągorowski zaangażował się w pracę konspiracyjną już od lutego 1940 roku, uczestnicząc w tajnych kompletach nauczania. Od 1942 roku był aktywnym członkiem Narodowych Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej. W czasie powstania warszawskiego, stawał do walki na Woli, Starówce oraz w Śródmieściu, gdzie służył w Zgrupowaniu AK mjr. Bartkiewicza. Po kapitulacji powstania, Gągorowski został uwięziony w oflagach, w tym w Bergen-Belsen i Lubece. Po wojnie, w styczniu 1946 roku, powrócił do Polski przez „zieloną granicę” i kontynuował działalność w konspiracji, pracując w komórce mikro-foto przy prezydium SN.

Aresztowanie, śmierć

W kwietniu 1946 roku został aresztowany i skazany na sześć lat więzienia, ale w 1949 roku został zwolniony w ramach amnestii. Jego aktywność konspiracyjna wznowiła się w 1951 roku w Punkcie Informacyjnym, który podlegał Radzie Politycznej SN na emigracji. Niestety, 28 listopada 1951 roku został ponownie aresztowany i skazany na karę śmierci. Rozprawa odbyła się 25 kwietnia przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie. Obok niego na ławie oskarżonych zasiadali Adam Mirecki, Władysław Lisiecki, Aniela Gliniak oraz Sylwester Szok. Sąd, który przewodniczył tej sprawie, był w składzie: ppłk Mieczysław Widaj, kpt. Jerzy Drohomirecki, por. Jan Paramonow oraz prokurator wojskowy mjr Mieczysław Bogucki.

Zakończenie wyroku brzmiało: „…skorzystawszy w 1949 r. z dobrodziejstwa amnestii, po wyjściu z więzienia powraca na drogę zbrodniczej działalności przeciw Polsce Ludowej. Wykazał, że żadne środki natury represyjno-wychowawczej nie są w możności odwieść go od drogi walki z ustrojem Państwa Polskiego i dlatego jedyną karą dla skazanego jest kara śmierci”. W dniu 9 lipca 1952 roku Naczelny Sąd Wojskowy potwierdził wyrok. W obliczu decyzji z 17 października prezydent Bierut postanowił nie skorzystać z prawa łaski. Wykonanie wyroku miało miejsce 24 października 1952 roku w Więzieniu Mokotowskim przez rozstrzelanie, razem z W. Lisieckim i A. Mireckim. Grób symboliczny Mieczysława Gągorowskiego znajduje się w Kwaterze na Łączce oraz Cmentarzu Wojskowym.

Przypisy

  1. Krzysztof Kaczmarski, Saga Rodu Mireckich, Biuletyn IPN, nr 8-9/2007, s. 137-153, IPN Rzeszów.
  2. Lista żołnierzy Zgrupowania AK mjr. Bartkiewicza, na podstawie: Maciej Kledzik, „Zgrupowanie AK mjr Bartkiewicza”, wyd. 2002 r. [dostęp 16.01.2009 r.]
  3. I-sze Miejskie Gimnazjum i Liceum Męskie im. Gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie, Sygnatura: 72/2093/0/29. [dostęp 16.01.2009 r.]

Oceń: Mieczysław Gągorowski

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:8