Jerzy Jętkiewicz

---

Okres okupacji niemieckiej

Jerzy Jętkiewicz był synem Henryka i Janiny. Jego rodzina uczestniczyła aktywnie w działalności konspiracyjnej, w tym w pomaganiu Żydom. Uczęszczał na tajne komplety gimnazjalne, angażując się w prace konspiracyjne. Był żołnierzem batalionu „Odwet” Armii Krajowej, a zdobytą wiedzę potwierdził ukończeniem tajnej podchorążówki.

W 1942 roku Jerzy Jętkiewicz został skierowany do walki w partyzantce, która miała miejsce na obszarze Wileńszczyzny. Tam współdziałał z oddziałem mjr. „Łupaszki”. Niestety, wiosną 1943 jego los się odwrócił, gdy został aresztowany przez Niemców w Wilnie i wywieziony na teren Niemiec. Po dramatycznej ucieczce udało mu się powrócić do Warszawy wiosną 1944 roku.

W czasie powstania warszawskiego walczył w batalionie „Odwet”, prowadząc działania na Kolonii Staszica i na linii ul. Noakowskiego. Po kapitulacji powstania został wywieziony do stalagu X B Sandbostel w Niemczech.

Okres powojenny, śmierć

Po zakończeniu wojny Jerzy Jętkiewicz odnalazł swoją rodzinę w Płocku. Niestety, szybko został aresztowany przez UB i przez trzy miesiące przebywał w więzieniu. Po odzyskaniu wolności zdecydował się na wyjazd na Zachód, gdzie przez kilka lat mieszkał i prowadził życie zawodowe we Francji. Jednak w 1951 roku powrócił do ojczyzny, co okazało się zgubne. W strefie nadgranicznej został aresztowany przez radzieckie służby i przekazany w ręce UB.

Jerzy przeszedł przez ciężkie śledztwo w więzieniu mokotowskim w Warszawie, a jego los zadecydowano w grudniu 1952 roku, kiedy to został skazany na karę śmierci. Prezydent Bierut odmówił skorzystania z prawa łaski, co ostatecznie doprowadziło do wykonania wyroku 30 marca 1953 roku.

Po wielu latach starań rodzinie udało się ustalić miejsce pochówku Jerzego Jętkiewicza w Kwaterze „na Łączce”. W tej lokalizacji znajduje się ogólny pomnik, na którym umieszczono również jego klepsydrę, upamiętniającą jego tragiczne losy.

---

Oceń: Jerzy Jętkiewicz

---