Mieczysław Drabik

Wojsko i służby mundurowe

Mieczysław Drabik, urodzony 31 grudnia 1892 roku w Warszawie, to postać, która zapisała się w historii jako major piechoty Wojska Polskiego. Jego życie zakończyło się tragicznie 12 listopada 1939 roku w Zamościu.

Był on również aktywnym działaczem niepodległościowym, co czyni go ważnym uczestnikiem polskich zmagań o suwerenność.

Życiorys

Mieczysław Drabik przyszedł na świat 31 grudnia 1892 roku w Warszawie, będąc synem Józefa. Jego życie wojskowe rozpoczęło się, gdy został przyjęty do Wojska Polskiego, do którego trafił z byłych Korpusów Wschodnich oraz rosyjskiej armii. Służył w 25 pułku piechoty, gdzie brał udział w wojnie z bolszewikami.

W dniu 3 maja 1922 roku, został zweryfikowany na stopień kapitana, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919, zajmując 411. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Następnie przeniesiono go do 11 pułku piechoty stacjonującego w Tarnowskich Górach. Już 1 grudnia 1924 roku, otrzymał awans na majora z datą starszeństwa od 15 sierpnia tegoż roku oraz 120. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku został przydzielony do Baonu Szkolnego Piechoty Nr 5 z siedzibą w Niepołomicach.

W kolejnych latach, Drabik pełnił służbę w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W maju 1927 roku, rozpoczął pracę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, gdzie objął stanowisko pełniącego obowiązki szefa Wydziału Przysposobienia Wojskowego. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty, jednakże pozostawał na dotychczasowym stanowisku.

W listopadzie 1928 roku, Drabik został dowódcą II batalionu 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku. Przez marzec 1932 roku, zajął stanowisko kwatermistrza tego batalionu. Po 1935 roku, jego ścieżka kariery zaprowadziła go na pozycję dowódcy Bielskiego Batalionu Obrony Narodowej. Wówczas pełnił również funkcję komendanta 93 Obwodu Przysposobienia Wojskowego.

Podczas mobilizacji w sierpniu 1939 roku, oddział pod jego dowództwem przekształcono w baon piechoty nr 50, który został włączony do rezerwowego 202 pułku piechoty. Niestety, 16 września tego samego roku, w wyniku walk pod wsią Zabiała, w gminie Oleszyce powiatu lubaczowskiego, Mieczysław Drabik odniósł ciężkie rany. Po przewiezieniu do szpitala w Zamościu, zmarł 12 listopada 1939 roku w wyniku odniesionych obrażeń.

Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Peowiaków w Zamościu.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Drabik, jako osoba o wielkim wkładzie w historię, otrzymał szereg zaszczytnych odznaczeń, które świadczą o jego bohaterstwie i oddaniu dla kraju. Wśród wyróżnień, które zdobył, znajdują się:

  • krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
  • krzyż Niepodległości – przyznany 3 maja 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • krzyż Walecznych,
  • złoty krzyż zasługi – odznaczenie wręczone 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • medal Zwycięstwa.

Przypisy

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 15.12.2020 r.]
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19.
  3. Steblik 1989 ↓, s. 458.
  4. M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 4 lipca 1932, s. 331.
  6. M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 225.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 336.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 122.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 3.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 155.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 734.
  14. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 147, 351, 1377.
  15. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 155, 408.
  16. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
  17. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 24.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 60, sprostowano datę urodzenia z „1 stycznia 1893” na „31 grudnia 1892”.

Oceń: Mieczysław Drabik

★★★★★
Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:8