Izabela Maria Rybicka, znana również jako Topola, to postać o niezwykłej historii. Urodziła się 11 stycznia 1929 roku w Warszawie, a jej życie zakończyło się 28 sierpnia 2018 roku w tym samym mieście.
Była nie tylko żołnierzem Armii Krajowej, ale także sanitariuszką oraz łączniczką. Jej zaangażowanie w walkę o wolność Polski podczas II wojny światowej, a zwłaszcza w czasie Powstania Warszawskiego, pozostaje w pamięci wielu jako symbol odwagi i determinacji.
Życiorys
Izabela Maria Zatorska przyszła na świat w Warszawie 11 stycznia 1929 roku. Była córką Ludwika, który pracował w przemyśle naftowym, oraz jego żony, urzędniczki. W czasie swojego dzieciństwa rozpoczęła edukację w Szkole Powszechnej im. Wandy z Posseltów Szachtmajerowej. Po pewnym czasie kontynuowała naukę w Gimnazjum i Liceum Żeńskim im. Wandy z Posseltów Szachtmajerowej. W okresie wojennym, przyjmując różne oficjalne formy nauki, uczestniczyła w kursach bieliźniarskich, które w rzeczywistości były działaniami konspiracyjnymi.
Izabela wstąpiła do Łosie, harcerskiej grupy XVI Warszawskiej Drużyny Żeńskiej Zielona, gdzie zaangażowała się w działania małego sabotażu jako zastępową. W grudniu 1943 roku dołączyła do zgrupowania Żywiciel, pełniąc rolę łączniczki, której zadaniem było przekazywanie meldunków, rozkazów oraz transportowanie broni i innych ważnych przedmiotów, w tym Biuletynu Informacyjnego. Przeszła również szkolenie sanitarne i przekazywała kluczowe informacje dotyczące Godziny „W”.
Po 3 września przeniosła się na Hożą, gdzie powróciła do swoich obowiązków jako łączniczka. Ostatni meldunek złożyła u płk. Franciszka Pfeiffera, znanego również jako Radwan, i dołączyła do jego plutonu łączniczek. Pluton ten ewakuował się z Warszawy wraz z 36 Pułkiem Piechoty pod dowództwem płk. Radwana, a następnie zostali wzięci do niewoli i trafili do Stalagu XI-B (Bad Fallingbostel).
Po pewnym czasie Izabela została przeniesiona do obozu Bergen-Belsen, gdzie komendantką była por. Irena Milewska, ps. Jaga, która ukryła swój stopień w celu przebywania w obozie razem z szeregowcami. Izabela została później skierowana do Hanoweru, gdzie pracowała na kolei, ale zachorowała na szkarlatynę. Po wypisie ze szpitala wróciła do Bergen-Belsen, a następnie do obozu Stalag VI C w Oberlangen. Ostatecznie 12 kwietnia 1945 roku oboz został wyzwolony przez 1 Dywizję pod dowództwem gen. Stanisława Maczka.
Po oswobodzeniu Izabela została przeniesiona do obozu Niederlangen, gdzie podjęła pracę w kantynie kompanii I Dywizji, za co miała okazję pracować przez dwa miesiące. Ze względu na swój młody wiek, decyzją władz wojskowych została wysłana do Włoch, aby kontynuować naukę w miejscowości Sant Georgio. Jednakże, transport dotarł tylko do Murnau, gdzie zdała maturę. Niestety, Amerykanie nie uznawali dziewcząt za żołnierzy, więc postanowiły bez pomocy dotrzeć do Sant Georgio, gdzie miał zamiar stacjonować II Korpus Polski. Po przybyciu dowiedziały się, że II Korpus jest w trakcie ewakuacji do Anglii, co doprowadziło do tego, iż 80 dziewcząt, które nie miały formalnego statusu wojskowego, zostało przewiezionych do Anglii jako rodziny (narzeczone) żołnierzy II Korpusu.
Izabela pracowała w Anglii do sierpnia 1947 roku, kiedy to postanowiła wrócić do Polski z mężem, którego poznała za nieco wcześniejszego czasu w Murnau, a który był oficerem II Korpusu. Jej wkład i poświęcenie zostały docenione, a 27 marca 2000 roku, Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski nadał jej Złoty Krzyż Zasługi. Izabela Rybicka odeszła z tego świata 28 sierpnia 2018 roku w Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Edmund Zdanowski (żołnierz) | Mieczysław Gągorowski | Karol Wądołkowski | Juliusz Kulesza | Mieczysław Drabik | Franciszek Płatek | Bronisław Bachliński | Janusz Grzymałowski | Hanna Stadnik | Aleksander Jan Hauke | Stefan Pasławski | Jerzy Jętkiewicz | Bronisław Rudzki | Ewa Matuszewska | Paweł Frenkel | Stefan Jellenta | Zbigniew Sokola-Maniecki | Tadeusz Puget | Jan Nowicki (żołnierz) | Józef Sieczkowski (pilot)Oceń: Izabela Rybicka