Mieczysław Dąbkowski

---

Życiorys

Mieczysław Dąbkowski przyszedł na świat w Warszawie, w czasach, gdy miasto to było stolicą Królestwa Polskiego. Był synem Adama, który walczył w powstaniu styczniowym, i Izabeli z Sierzputowskich (1843-1916), również zaangażowanej w ten zryw narodowy, odznaczonej pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Był starszym bratem Stefana, pułkownika saperów Wojska Polskiego.

W latach młodzieńczych studiował na Politechnice Lwowskiej. Jego działalność konspiracyjna obejmowała przynależność do Organizacji Bojowej PPS, Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 roku służył w Legionach Polskich, gdzie był liderem i organizatorem Kompanii Saperów. Po wrześniu 1916 roku angażował się w pracę w Komendzie Legionów Polskich.

W wyniku kryzysu przysięgowego, Mieczysław został internowany w Beniaminowie, a po pewnym czasie przeniesiono go do Oficerskiego Obozu Jeńców w Werl. Jeszcze w 1918 roku podpisał deklarację, by przyłączyć się do Wojska Polskiego, która została dostarczona do Rady Regencyjnej w Warszawie poprzez niemiecką administrację obozową.

W tym samym roku, po przeniesieniu do Ministerstwa Spraw Wojskowych, objął stanowisko szefa Zarządu Fortyfikacyjnego Warszawskiego Okręgu Generalnego, co zostało zatwierdzone przez Ministra Spraw Wojskowych 19 stycznia 1919 roku. Z dniem 15 maja 1919 roku, Mieczysław Dąbkowski został desygnowany na zastępcę Inspektora Inżynierii i Saperów, a w sierpniu 1921 roku objął stanowisko szefa Departamentu V Inżynierii i Saperów. W lipcu 1925 roku zwolniono go z tego stanowiska, pozostawiając w dyspozycji ministra spraw wojskowych.

28 maja 1926 roku mianowano go dowódcą 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie. Jego kariera kontynuowana była na III Kursie Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. 12 grudnia 1933 roku został zwolniony z dowództwa tej dywizji, zachowując dotychczasowy dodatek służbowy, a 30 kwietnia 1934 roku przeszedł w stan spoczynku.

W 1934 roku objął rolę dyrektora administracyjnego Polskiego Radia, a przed wyborami do Sejmu RP w 1935 roku został mianowany komisarzem wyborczym w okręgu nr 2. W 1936 roku powrócił do służby, przyjmując stanowisko Inspektora Saperów Sztabu Głównego WP. W trakcie wrześniowej kampanii pełnił obowiązki Naczelnego Dowódcy Saperów oraz Szefa Fortyfikacji Naczelnego Wodza.

Po zakończeniu kampanii, Mieczysław Dąbkowski trafił do obozu w Rumunii, gdzie został internowany i wydany w ręce niemieckie, przebywając w niewoli do 1945 roku w oflagach Dörsten i Dössel. Po wojnie osiedlił się w Francji, gdzie finalnie zmarł. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 109-3-1.

Mieczysław Dąbkowski w 1906 roku ożenił się z Michaliną (1876-1923), córką Michała Pietkiewicza, która również została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Niepodległości.

Awanse

Mieczysław Dąbkowski, znany ze swojego zaangażowania i osiągnięć wojskowych, zdobył szereg awansów w swojej karierze. Oto kluczowe daty dotyczące jego awansów:

• Porucznik – 9 października 1914,
• Kapitan – 5 marca 1915,
• Pułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919,
• Generał brygady – 15 sierpnia 1924.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Dąbkowski był osobą, która otrzymała szereg prestiżowych odznaczeń, potwierdzając w ten sposób swoje zasługi oraz odwagę w służbie ojczyźnie. Poniżej przedstawiamy jego najważniejsze odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 8 listopada 1930),
• Krzyż Niepodległości z Mieczami (otrzymany 20 stycznia 1931),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 2 maja 1923),
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie, pierwszy raz w 1921),
• Złoty Krzyż Zasługi (otrzymany 19 marca 1931),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja),
• Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, przyznany w 1928),
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1921).

Opinie

Opinie na temat Mieczysława Dąbkowskiego prezentują różne aspekty jego osobowości oraz umiejętności przywódczych, które zyskały uznanie w oczach współczesnych mu dowódców wojskowych.

„Duża kultura umysłowa, wielka schludność myśli i zdolności, a zrównoważony. Przezwyciężył początkową chwiejność i niepewność jaką miał zacząwszy dowodzenie. Z jednej strony nie dowierzał sobie, z drugiej niewolniczo trzymał się metod francuskich, które poznał na kursie dla wyższych dowódców. Dzisiaj urealnił się dowodząc, nabrał pewności siebie i poczucia autorytetu. Jest to na wypadek wojny bardzo pożyteczny wyższy dowódca, do którego można mieć zaufanie.” 1931 Inspektor Armii /-/ gen. dyw. Edward Rydz Śmigły

Warto podkreślić, że Dąbkowski, pomimo początkowych trudności, odkrył w sobie nowe pokłady umiejętności przywódczych. Jego proces przemiany w pewnego siebie lidera zyskał aprobatę takich postaci jak gen. dyw. Edward Rydz Śmigły, który dostrzegł w nim potencjał niezwykle ważny w kontekście wojskowym.

„Umysł metodyczny, uporządkowany, temperament spokojny raczej ostrożny, chce działać pewnie, stale rozwija się i nabiera zaufania do siebie. Zdolny do intensywnej pracy umysłowej.” 24–28 marca 1931 Inspektor Armii /-/ gen. dyw. Edward Rydz Śmigły

Opinia ta wskazuje na to, że Dąbkowski był osobą, która nie tylko planowała, ale także realizowała swoje zamierzenia w sposób przemyślany i zorganizowany. Jego zdolność do intensywnej pracy umysłowej, połączona z ciągłym dążeniem do samodoskonalenia, czyniła go cennym członkiem kadry dowódczej, w której można było pokładać nadzieje na przyszłe sukcesy.

---

Oceń: Mieczysław Dąbkowski

---