Kazimierz Tadeusz Wóycicki był znaczącą postacią w dziedzinie hydrologii. Urodził się 14 października 1898 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył tragicznie 9 września 1944 roku w tym samym mieście.
Był profesorem nadzwyczajnym na Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadził badania oraz wykłady dotyczące budownictwa wodnego. Jego wiedza i doświadczenie w tej specjalizacji miały znaczący wpływ na rozwój hydrologii w Polsce.
Życiorys
Kazimierz Wóycicki był synem znanego botanika Zygmunta Wóycickiego oraz Zofii z Koziorowskich. Rozpoczął swoją edukację w Gimnazjum Mariana Rychłowskiego w Warszawie, które ukończył w 1915 roku. Już od 1911 roku był zaangażowany w harcerstwo, a w latach 1914–1915 brał udział w tajnej szkole wojskowej, która była prowadzona przez pułkownika Henryka Bagińskiego.
W okresie 1915–1918 aktywnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, a w latach 1918–1920 ofiarnie służył w Wojsku Polskim. W 1921 roku, jeszcze jako student, objął funkcję asystenta w Katedrze Budownictwa Wodnego I na Politechnice Warszawskiej. W tym samym roku ożenił się z Zofią Niemojewską, a w 1922 roku ukończył studia na Wydziale Inżynierii Wodnej.
Kariera naukowa Wóycickiego nabrała tempa, gdy w 1931 roku uzyskał stopień doktora na Politechnice w Zurychu, a rok później habilitację na swoim macierzystym wydziale. W latach 1931–1932 pełnił funkcję wykładowcy hydrologii, a następnie na Wydziale Elektrycznym uczył przedmiotów związanych z hydrauliką oraz zakładami o sile wodnej. W 1937 roku został kierownikiem Katedry Budownictwa Wodnego i Laboratorium Wodnego.
W swojej karierze zaprojektował systemy wodociągowe oraz kanalizacyjne m.in. dla takich miejscowości jak Gdynia, Łowicz, Sochaczew czy Otwock. W okresie niemieckiej okupacji prowadził wykłady z zakresu regulacji rzek, melioracji, wodociągów oraz hydrauliki w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie. Angażował się także w tajne nauczanie, będąc działaczem podziemnej komórki Stowarzyszenia Inżynierów Wodnych.
Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 9 września 1944 roku, gdy zmarł podczas powstania warszawskiego, ciężko ranny przez odłamek. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 75-6-9/10.
Członkostwa
Kazimierz Wóycicki miał zaszczyt pełnić kilka kluczowych ról w swojej karierze zawodowej. Do najważniejszych należy członkostwo w Radzie Technicznej przy Ministrze Komunikacji, co wskazuje na jego wpływ w zakresie polityki wodnej oraz infrastruktury związanej z komunikacją w kraju.
Oprócz tego, pełnił funkcję rzeczoznawcy sądowego w sprawach budownictwa wodnego, co świadczy o jego eksperckiej wiedzy i uznaniu w tej dziedzinie.
Ważne publikacje
W dziedzinie hydrologii Kazimierz Wóycicki dokonał wielu cennych odkryć i napisał szereg kluczowych publikacji, które miały znaczący wpływ na rozwój tej nauki.
- Hydrologia, cz. 1–3 autorstwa K. Wóycickiego, K. Pomianowskiego i M. Rybczyńskiego, opracowana w latach 1933–1939,
- Budownictwo wodne wydane w 1938 roku,
- Wodociągi i kanalizacje, opublikowane w 1948 roku jako wydanie pośmiertne.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Wojciech Eichelberger | Ignacy Dąbrowski (pisarz) | Andrzej Kiełbasiński | Irena Turnau | Adolf Lindenbaum | Antoni Marian Żelichowski | Zygmunt Saloni | Andrzej J. Kamiński | Wanda Szmielew | Małgorzata Semczuk-Jurska | Jan Fajęcki | Napoleon Milicer | Jarosław Pełenski | Wiesław Witkowski | Konstanty Gebert | Małgorzata Sidor-Rządkowska | Maria Magdalena Tryjarska | Andrzej Zwierzak | Kazimierz Jabłczyński | Edward NehringOceń: Kazimierz Wóycicki (hydrolog)