Jan Fajęcki

---

Życiorys

Jan Fajęcki był synem Apolinarego i Marty. Ukończył studia ekonomiczne na SGH oraz SGPiS. W 1945 roku rozpoczął pracę w Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych. Od 1953 roku był zatrudniony w Wydawnictwie Przemysłu Poligraficznego oraz Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1960 roku objął stanowisko dyrektora, a następnie przewodniczącego Zarządu oraz redaktora naczelnego Wydawnictwa Stronnictwa Demokratycznego „Epoka”. Prowadził wykłady w Katedrze Ekonomiki Pracy SGPiS, a równocześnie nauczał poligrafii na Politechnice Warszawskiej.

W 1962 roku Fajęcki wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego, gdzie pełnił funkcje członka Stołecznego oraz (w latach 1973–1985) Centralnego Komitetu partii. Od 1976 roku uczestniczył w prezydium CK SD, awansując na wiceprzewodniczącego oraz członka Sekretariatu. W latach 1980–1985 zasiadał jako poseł w Sejmie PRL VIII kadencji.

W trakcie swojej kariery politycznej zajmował się pracą w Komisji Kultury i Sztuki (później zmienionej na Komisję Kultury) oraz w Komisji Spraw Zagranicznych, w której pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. W latach 1980-1981 był sekretarzem Klubu Poselskiego SD, a od kwietnia 1981 do końca swojej kadencji przewodniczył temu klubowi, wchodząc także w skład Konwentu Seniorów.

Fajęcki był także założycielem spółki wydawniczej „Patria”, która miała na celu przygotowywanie materiałów edukacyjnych dla uczniów i studentów. Działał także w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz Polskim Towarzystwie Ekonomicznym.

W uznaniu swoich zasług został odznaczony wieloma nagrodami, w tym Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Komandorskim oraz Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Złotym Krzyżem Zasługi w 1955 roku, Medalem 10-lecia Polski Ludowej w tym samym roku, oraz Orderem Uśmiechu.

Jan Fajęcki był ojcem dwóch córek: Aleksandry Fajęckiej oraz Ewy Fajęckiej-Dembińskiej. Zmarł 4 sierpnia 2012 roku w Warszawie, a 8 sierpnia został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 267-1-1).

---

Oceń: Jan Fajęcki

---