Karol Michalski

---

Życiorys

Karol Michalski przyszedł na świat 4 listopada 1875 roku w Warszawie, wywodząc się z rodziny Klemensa (1851–1929) oraz Marii z d. Madrui (1849–1933). Miał dwóch młodszych braci: Witalisa (1884–1968) oraz Kazimierza Macieja (1886–1935), który był inżynierem oraz działaczem niepodległościowym, a także kapitanem piechoty. Po ukończeniu średniej szkoły technicznej w Warszawie w 1893 roku, angażował się w działalność Polskich Drużyn Strzeleckich przed wybuchem I wojny światowej.

W momencie wybuchu wojny, w 1914 roku, postanowił wstąpić do Legionów Polskich. Służył w oddziale skautów oraz 6. kompanii 6 pułku piechoty. Tego samego roku pełnił również funkcję komisarza Polskiej Organizacji Narodowej. Niestety, w trakcie bitwy pod Kuklami, która miała miejsce 25 października 1915 roku, został ciężko ranny, doznając przestrzału lewego płuca. 11 listopada 1915 roku uzyskał awans na chorążego, a na podporucznika piechoty awansował 1 listopada 1916 roku. Od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 roku był związany z Krajowym Inspektoratem Zaciągu w Piotrkowie.

12 października 1918 roku Rada Regencyjna zatwierdziła jego nominalny awans do stopnia porucznika. W listopadzie tego samego roku przyjęty został do Wojska Polskiego. 6 listopada 1919 roku przeniesiono go z Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa do Dowództwa Frontu Południowo-Zachodniego, a 1 grudnia 1919 roku mianowano go kapitanem w piechocie. W 1920 roku, podczas wojny z bolszewikami, brał udział w walkach w szeregach 21 pułku piechoty.

Dnia 3 maja 1922 roku przeszedł weryfikację w stopniu majora, uzyskując starszeństwo z 1 czerwca 1919 roku oraz 397. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W latach 1921–1924 pełnił rolę kierownika referatu w Oddziale V Sztabu Generalnego w Warszawie, jednocześnie pozostając oficerem nadetatowym 21 pułku piechoty w tym mieście. W maju 1927 roku został przydzielony z 21 pp do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko kierownika kancelarii. Z dniem 31 marca 1928 roku przeszedł w stan spoczynku.

W 1930 roku rozpoczął pracę w Powiatowej Kasie Chorych w Międzychodzie, a od 15 lutego 1931 roku był zatrudniony w Kasie Chorych w Żyrardowie, gdzie w 1933 roku objął stanowisko dyrektora. Był także aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) oraz Narodowego Związku Rewizyjnego (NZR), w którego zarządzie działał od 1909 roku.

W 1934 roku, będąc oficerem w stanie spoczynku, figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Grodzisku Mazowieckim, posiadając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”. Życie osobiste Karola wiązało się z Zofią, z którą miał dzieci: Irenę Jadwigę (ur. 1901), Tomiłę Janinę (ur. 1903) oraz Jerzego Henryka (ur. 1904).

Ordery i odznaczenia

Karol Michalski jest osobą, która została uhonorowana wieloma prestiżowymi odznaczeniami. Oto lista nagród, które otrzymał w uznaniu za swoje zasługi i poświęcenie:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6326 – przyznany 17 maja 1922,
• Krzyż Niepodległości – otrzymany 8 listopada 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany 2 maja 1924,
• Krzyż Walecznych po raz trzeci „za czyny orężne w bojach byłego 6 pp Leg.”,
• Krzyż Walecznych po raz pierwszy,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – przyznany w 1930,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – otrzymany w 1930,
• Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich,
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy.

---

Oceń: Karol Michalski

---