Ludwik Kicki

---

Życiorys

Był synem szambelana Onufrego Kickiego oraz Józefy Szydłowskiej. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się od dekrety wydanego 7 kwietnia 1807 roku, na mocy którego Napoleon mianował go podporucznikiem w 1 pułku szwoleżerów gwardii. Niemniej jednak, za namową ks. Józefa Poniatowskiego, nie objął tego stanowiska i pozostał w kraju. W tym samym roku zdecydował się wstąpić do armii Księstwa Warszawskiego, gdzie zyskał uznanie w bitwie pod Raszynem w 1809 roku, a także podczas walk o Sandomierz oraz wyzwolenie Lwowa.

Za swoje osiągnięcia wojenne został odznaczony 18 października 1809 roku krzyżem kawalerskim orderu Virtuti Militari. W kolejnych latach awansował na pułkownika w sztabie generalnym, a w 1811 roku został adiutantem ks. Józefa Poniatowskiego. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. W trakcie kampanii rosyjskiej wykazał się heroizmem w bitwach pod Smoleńskiem, Borodino, Winkowem, gdzie wspólnie z Kamienieckim uratował osaczonego Poniatowskiego, a także nad Berezyną, gdzie polskie siły odebrały atak rosyjski, ratując Napoleona od ostatecznej klęski.

11 października 1812 roku otrzymał krzyż Legii Honorowej, zaś w bitwie pod Lipskiem towarzyszył ks. Józefowi, aż do momentu, kiedy to został ranny i osunął się z konia. 21 sierpnia 1814 roku odznaczenie w postaci Orderu Obojga Sycylijskiego II klasy zostało przyznane w uznaniu jego zasług. Natomiast 11 września 1815 roku wyróżniony został Orderem św. Anny II klasy z brylantami. Otrzymał również zaszczytną funkcję adiutanta wielkiego księcia Konstantego, a w październiku 1820 roku awansował do stopnia pułkownika strzelców konnych. 16 marca 1821 roku, na własną prośbę, zrezygnował z dalszej służby wojskowej.

W dniu 16 stycznia 1819 roku zawarł pierwszy związek małżeński w Warszawie z Zofią Matuszewicz (21 XII 1796 – 5 XI 1822). Z małżeństwa tego urodziły się dwie córki – Maria i Aniela, które niestety zmarły we wczesnym dzieciństwie. Po wybuchu powstania listopadowego ponownie wstąpił do wojska, obejmując dowodzenie pułkiem strzelców konnych. W styczniu 1831 roku ożenił się z siostrzenicą, Natalią Kicką, a następnie wrócił do walki. W lutym 1831 roku otrzymał tytuł generała dywizji i został pełnomocnikiem Rządu Tymczasowego. Zajął Modlin, gdzie dowodził obroną lewego brzegu Wisły. Był wysoko ceniony za swoje męstwo, poświęcenie oraz gotowość do podjęcia się trudnych zadań.

Będąc dowódcą brygady jazdy, odznaczył się w bitwach pod Białołęką, Grochowem, Wawrem, Dębem Wielkim oraz Iganiami, brał również udział w wyprawie na Siedlce. Niestety, poległ w czasie szarży jazdy podczas bitwy pod Ostrołęką. Jego miejsce spoczynku to brzozowy gaj w okolicy wsi Kruki, nieopodal miasta. Ponadto, był także członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w trzecim stopniu rytu, znanym jako Mistrz. Na jego cześć została nazwana ulica na Pradze-Południe.

---

Oceń: Ludwik Kicki

---