Józefina Pellegrini


Józefina Pellegrini, właściwie Józefa Osiecka de domo Śliwińska, znana również jako Przyłęcka, urodziła się 7 marca 1921 roku w Warszawie. Zmarła 9 grudnia 2001 roku, również w stolicy Polski. Była to wybitna postać na polskiej scenie artystycznej, która zasłynęła nie tylko jako aktorka, lecz także jako piosenkarka oraz wróżbitka.

W swojej karierze odznaczała się włoskim pochodzeniem, co dodawało jej osobowości unikalnego charakteru. Pedagogiczne tło oraz wieloletnie doświadczenie w występach scenicznych przyczyniły się do jej popularności w Polsce.

Życiorys

Józefa Śliwińska, znana szerzej jako Józefina Pellegrini, przyszła na świat w 1921 roku. Była córką pułkownika Wojska Polskiego, dr. med. Romualda Śliwińskiego (1876−1944) oraz Aleksandry Pellegrini-Śliwińskiej (1878−1947). Jej matka, nauczycielka wokalistyki, ukończyła petersburskie konserwatorium muzyczne i prowadziła szkoły śpiewu w Warszawie oraz w Sankt Petersburgu.

Artystyczna kariera Józefiny rozpoczęła się w okresie okupacji, kiedy występowała w warszawskich kawiarniach. Przyjęła wtedy pseudonim artystyczny, modyfikując swoje imię oraz przybierając nazwisko panieńskie matki.

W 1943 roku poślubiła reżysera teatralnego, Stefana Przyłęckiego h. Zadora. Po roku, przed wybuchem powstania warszawskiego, razem z mężem osiedli się w Zalesiu Górnym, gdzie przyszedł na świat ich syn. Po wojnie, w 1945 roku, przenieśli się do Łodzi, gdzie artystka występowała w teatrzyku swojego męża Na Pięterku oraz w zespole Szarotki. W 1948 roku powróciła do Warszawy, a rok później zainicjowała swoją karierę estradową, zdobijając eksternistyczny egzamin na aktorkę dramatu i teatrów muzycznych, a także przyjmując drugiego syna.

Od 1954 roku występowała w żoliborskim Teatrze Estrady. W 1957 rozpoczęła współpracę z Teatrem Syrena, gdzie pozostała przez następne trzydzieści lat. Już od 1956 grała także na deskach Teatru Buffo. W latach 60. i 70. brała udział w warszawskich kabaretach, wykonując parodystyczne kuplety, które były pisane na melodie ludowe przez Zdzisława Gozdawę oraz Wacława Stępnia. W 1977 roku zagrała rolę piosenkarki w filmie Antyki, w reżyserii Krzysztofa Wojciechowskiego.

Na początku lat 50. jej drogę przeciął Wiktor Osiecki, co doprowadziło do rozwodu z mężem. Po związku małżeńskim z Osieckim, trwającym do jego śmierci w 1977 roku, Pellegrini rzadziej pojawiała się na scenie. Zaczęła poświęcać więcej czasu na parapsychologię i astrologię, pisząc książki o tej tematyce oraz tworząc horoskopy do radia, telewizji oraz gazet.

Józefina Pellegrini została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. Ostatecznie spoczęła na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A21-3-3.

Wspomnienia o artystce

Hanka Bielicka wspomina artystkę w niezwykle emocjonalny sposób. Podkreśla, że Józefina Pellegrini dysponowała pięknym głosem, który można porównać do stylu włoskiego, co czyniło ją wyjątkową wśród innych artystów. Bielicka zauważa, że jej powodzenie przyćmiewało osiągnięcia innych wykonawców, przez co pozostali artyści czuli się niemalże nieistotni w jej obecności.

Przypisy

  1. a b c Karolina Chibowska: Józefina Pellegrini była macochą Agnieszki Osieckiej. Onet, 25.01.2021 r. [dostęp 27.01.2021 r.]
  2. Skan wydania dziennika Hasło Łódzkie z 15.03.1928 r. [dostęp 27.01.2021 r.]
  3. Witold W. Filler, Gwiazdozbiór estrady polskiej, Warszawa: Philip Wilson, 1999.

Oceń: Józefina Pellegrini

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:13