Maria Niklewiczowa


Maria Niklewiczowa, znana również jako Ewa Getko, M. Adogan, M. Adogański, M. Nagoda i innymi pseudonimami, to wybitna polska poetka, urodzona 7 marca 1892 roku w Warszawie, a zmarła 2 lipca 1985 roku w Krakowie. Jej twórczość obejmowała utwory dla dzieci i młodzieży oraz podręczniki w języku angielskim, co czyni ją wyjątkową postacią w polskiej literaturze.

Była córką Stanisława Wydżgi, przedstawiciela zawodów prawnych, który później zajął się przemysłem, oraz Marii Szlenkier. Edukację rozpoczęła w sposób prywatny, a następnie wyjechała do Szwajcarii, gdzie przez rok uczyła się w gimnazjum w Lozannie. Po tym okresie kontynuowała kształcenie w dwuletnim seminarium nauczycielskim we Fryburgu, uzyskując specjalność z literatury niemieckiej i francuskiej. W 1910 roku zdała maturę licealną w Krakowie, a rok później eksternistycznie uzyskała maturę rosyjską w Warszawie. W 1912 roku zdobyła również patent nauczycielski w Warszawie.

W następnych latach, w 1913 roku, rozpoczęła studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednak wybuch I wojny światowej przerwał jej akademicką karierę. Mimo to, Maria Niklewiczowa zdołała w 1922 roku ogłosić swój pierwszy tom poezji zatytułowany Taniec poezji. Od 1945 roku osiedliła się na stałe w Krakowie, gdzie kontynuowała swoją twórczość literacką.

Twórczość wybrana

Maria Niklewiczowa, znana z wyjątkowych osiągnięć literackich, stworzyła wiele dzieł, które zdobyły serca czytelników. Poniżej przedstawiamy wybór utworów, które zasługują na uwagę:

  • dziwy przyrody,
  • dam sobie radę,
  • wróbel czarodziej,
  • bajarka opowiada,
  • dary zajęczego króla,
  • hetman kuba,
  • dlaczego woda morska jest słona,
  • parowóz jerzyka,
  • wrócimy razem.

Przypisy

  1. Katarzyna Batora, Niklewiczowa Maria, w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny (pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan), tom VI: N–P, Warszawa 1999 r., s. 62.

Oceń: Maria Niklewiczowa

Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:6