Józef Hłasko (kapitan)


Józef Hłasko, znany również pod pseudonimem „Podhorecki”, to postać, która odegrała znaczącą rolę w historii Wojska Polskiego. Urodził się 16 maja 1900 roku w stolicy Polski, Warszawie, gdzie spędził swoje pierwsze lata.

Jako kapitan artylerii, Hłasko zyskał uznanie za swoje umiejętności wojskowe oraz oddanie sprawie narodowej. Jego życiorys jest świadectwem determinacji i poświęcenia, które charakteryzowały wielu żołnierzy tamtych czasów.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 31 sierpnia 1944 roku, również w Warszawie, gdzie walczył do końca podczas zawirowań II wojny światowej.

Życiorys

Józef Hłasko wywodził się z arystokratycznej rodziny, która pieczętowała się herbem Leliwa. Był synem Józefa Henryka Feliksa Hłaski, który pełnił funkcję komendanta Warszawskiej Straży Pożarnej aż do swojej śmierci w 1922 roku, oraz Romany z domu Hłasko. Rodzice Józefa byli ze sobą blisko spokrewnieni, ponieważ Józef Henryk był bratem ojca Romany. Mimo tej bliskiej więzi, udało im się uzyskać papieską dyspensę, co umożliwiło im zawarcie małżeństwa. Józef miał dwóch braci – Macieja i Wawrzyńca, a także dwie siostry – Marię oraz Annę.

3 maja 1922 roku, Józef Hłasko został zweryfikowany na stopniu podporucznika, uzyskując starszeństwo datowane na 1 maja 1921 roku, a jego miejsca w korpusie oficerów administracji to 2. lokata w dziale kontroli administracji. Na wyższy stopień porucznika został powołany z datą 1 maja 1923 roku, również zajmując 2. lokatę w tym samym korpusie. W roku 1923 służył w Oddziale Kontroli Wykonania Budżetu w Warszawie, a rok później w Oddziale Kontroli Następnej Wojskowej Kontroli Generalnej. W późniejszym okresie Hłasko został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii, dostając przydział do 1 pułku artylerii ciężkiej stacjonującego w Modlinie. W 1929 roku, był autorem publikacji zatytułowanej „Zarys historii Wojennej 1-go Pułku Artylerii Ciężkiej”, będącej częścią serii „Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920”. Na stopień kapitana awansował 19 marca 1937 roku, uzyskując 27. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W latach 1938–1939 był słuchaczem Szkoły Uzbrojenia w Warszawie, pozostając w ewidencji macierzystego 1 pułku artylerii ciężkiej.

W trakcie powstania warszawskiego, Józef Hłasko uczestniczył w walkach jako oficer do zleceń specjalnych w poczcie dowódcy Brygady Dywersji „Broda 53”. Niestety, poległ w nocy 31 sierpnia podczas prób przedostania się do Śródmieścia, w rejonie ulicy Bielańskiej. Razem z nim, w tej samej akcji zginęli także Ewaryst Jakubowski, Jan Kajus Andrzejewski, Czesław Nantel oraz Stefan Kowalewski. Jego miejsce spoczynku to Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie, znajdujący się w kwaterze A20-5-13.

Co ciekawe, Józef Hłasko był jednym z pierwowzorów postaci Wuja Józefa, bohatera opowiadania „Sowa, córka piekarza” autorstwa Marka Hłaski, który był jego bratankiem.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 18.11.2019 r.]
  2. Rybka i Stepan 2006, s. 749.
  3. Rybka i Stepan 2006, s. 176.
  4. Rocznik Oficerski 1932, s. 701.
  5. Rocznik Oficerski 1928, s. 488.
  6. Rocznik Oficerski 1924, s. 974.
  7. Rocznik Oficerski 1923, s. 1076.
  8. Lista starszeństwa 1922, s. 377.
  9. Powstańcze biogramy.

Oceń: Józef Hłasko (kapitan)

Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:25