Witold Wolfram

---

Życiorys

Witold Wolfram przyszedł na świat 5 listopada 1895 roku w stolicy Polski, Warszawie. Pochodził z familii Juliana oraz Ludwiki z Wojciechowskich. Po ukończeniu nauki w Gimnazjum Edwarda Rontalera w Warszawie, zdobł maturę w 1914 roku. W październiku 1915 roku został wcielony do armii rosyjskiej. Na początku lutego 1916 roku ukończył wojenny kurs oficerski.

W czasie I wojny światowej brał udział w działaniach na froncie niemieckim. W październiku 1917, po przybyciu do I Korpusu Wschodniego, przydzielono go do 6 pułku strzelców polskich. Jego odwaga i determinacja podczas walk z bolszewikami w rejonach Bobrujska oraz Osipowicz zasłużyły na uznanie.

W sierpniu 1919 roku postanowił wstąpić do Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 12 pułku piechoty, a później został przeniesiony do 3 pułku strzelców podhalańskich. Jego zaangażowanie w wojnę polsko-bolszewicką przyniosło mu odznaczenie – Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, który był wyrazem uznania za jego heroiczne czyny.

Po zakończeniu działań militarnych, Wolfram pozostał w wojsku jako oficer zawodowy, kontynuując swoją służbę w 3 pułku strzelców podhalańskich. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, co miało miejsce 3 maja. Został przydzielony do 21 pułku piechoty w Warszawie, gdzie pełnił funkcję dowódcy kompanii. W 1924 roku przesunięto go na stanowisko oficera materiałowego, a dwa lata później mianowano go komendantem powiatowym Przysposobienia Wojskowego.

W lutym 1928 roku został przydzielony z macierzystego pułku do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a w marcu 1931 roku trafił do PKU Warszawa Miasto III na stanowisko kierownika I referatu. W 1938 roku, zmieniając nazwę PKU Warszawa Miasto III na Komendę Rejonu Uzupełnień, Wolfram nadal pełnił swoje obowiązki jako „kierownik I referatu ewidencji”. W 1939 roku pozostawał na tym stanowisku.

Podczas kampanii wrześniowej 1939, po napaści ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Został uwięziony w obozie w Starobielsku, gdzie wiosną 1940 roku padł ofiarą NKWD, tragicznie ginąc w Charkowie. Jego ciało zostało potajemnie pochowane w zbiorowej mogile, a obecnie znajduje się tam oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu, który powstał 17 czerwca 2000 roku.

W lutym 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na stopień majora. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Wolfram był związany węzłem małżeńskim z Aleksandrą z Łupinowiczów. Wspólnie wychowali syna Tadeusza, który nosił pseudonim „Okularnik”. Tadeusz, ur. 9 stycznia 1925, zmarł 29 lipca 2019 roku, był kapralem podchorążym Narodowych Sił Zbrojnych oraz uczestnikiem powstania warszawskiego.

Ordery i odznaczenia

Witold Wolfram został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach i oddaniu dla ojczyzny. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego orderów i odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4989 – 1921,
• Krzyż Walecznych,
• Medal Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Amarantowa wstążka,
• Medal Zwycięstwa.

---

Oceń: Witold Wolfram

---