Joanna Lisowska

---

Życiorys

Młodość i okres II wojny światowej

Joanna Lisowska, z domu Bitner, urodziła się w rodzinie o silnych tradycjach prawniczych i medycznych. Jej ojciec, Wacław Bitner, był adwokatem oraz posłem na Sejm II RP, a matka, Walentyna Moksiewicz, pracowała jako lekarka w sanitarnej służbie w Armii Krajowej w Warszawie. Po kądzieli w rodzie znajdował się także generał Ryszard Bitner, co pokazuje, jak bardzo jej rodzina angażowała się w życie publiczne i służbę krajową.

Na początku II wojny światowej Joanna mieszkała w stolicy przy ulicy Kopernika 14. W trudnych warunkach wojennych ukończyła tajne kompletne nauczanie oraz gimnazjum im. Cecylii Plater-Zyberkówny.

Współpracując z innymi dziewczętami, członkiniami drużyny sanitarnej założonej przez jej matkę, brała również udział w kursach sanitarnych prowadzonych przez Zofię Bratkowską. W czasie powstania warszawskiego działała jako sanitariuszka, wykorzystując swoje umiejętności w pułku „Baszta”. Jej pseudonimy, jak „Wanda”, „Joanna” czy „Zosia”, stały się częścią jej legendarnej działalności w czasach wojennych.

Niestety, kilka dni po wybuchu powstania, Joanna trafiła do niewoli i została przewieziona do obozu w Pruszkowie. Udało jej się jednak uciec z transportu, wracając do Warszawy, gdzie ponownie przyłączyła się do walki na Mokotowie. Po przydzieleniu jej do szpitala elżbietanek, a później do szpitala na ulicy Puławskiej, w końcu trafiła do kanałów, z których przedzierała się przez 14 godzin do Śródmieścia. Niestety, została ponownie złapana przez Niemców.

Po kapitulacji powstania, Joanna wraz z innymi powstańcami trafiła do fortu mokotowskiego, a później do obozu Dulag 142 w Skierniewicach. Została zwolniona ze względu na młody wiek i stan zdrowia i tymczasowo osiedliła się u cioci Hanny Przewłockiej w Częstochowie. Po zakończeniu działań wojennych, wróciła do Warszawy na ulicę Śniegocką.

Po II wojnie światowej

Ukończywszy liceum im. Stefana Batorego w 1946 roku, Joanna podjęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1952 roku uzyskała dyplom na Akademii Medycznej w Warszawie, co umożliwiło jej rozpoczęcie kariery zawodowej.

Pracując jako asystentka Oddziału Dziecięcego w ełckim szpitalu, Joanna stała się ważną postacią w lokalnej służbie zdrowia. Jej praca obejmowała wiele istotnych działów, od pediatrii po inspekcję, a w końcu osiągnęła stanowisko ordynatorki Oddziału Noworodków Szpitala Rejonowego w Ełku. Dążyła do zapewnienia lepszych warunków sanitarnych oraz do prowadzenia szkoleń personelu, co przyniosło jej oddziałowi uznanie jako wzorcowemu, favorowanemu przez UNICEF w szkoleniu zagranicznych lekarzy.

W życiu osobistym Joanna związała się z Norbertem Lisowskim (1927–2006), z którym miała dwóch synów, Gustawa, które pracował jako inżynier budowy samochodów oraz Pawła, ekonomistę. Po zakończeniu swojej wspaniałej kariery, Joanna Lisowska znalazła spokój na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie spoczywa w grobie rodzinnym.

Wyróżnienia i upamiętnienia

Joanna Lisowska stała się laureatką licznych wyróżnień, które świadczą o jej wyjątkowej działalności na rzecz społeczności lokalnej oraz kraju. Wśród tych odznaczeń można wymienić:

• Warszawski Krzyż Powstańczy, przyznany w 1983 roku,
• Krzyż Armii Krajowej,
• odznakę „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”,
• honorową odznakę „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”,
• srebrną odznakę „Zasłużony Białostocczyźnie”,
• odznakę „Przyjaciel dziecka”,
• nagrodę Ministra Zdrowia.

Jej osiągnięcia zostały docenione również w 2014 roku, kiedy to Prezydent Miasta Ełku uhonorował ją Białą Lilią w kategorii „Postawa godna naśladowania”, co podkreśla jej pozytywny wpływ na społeczeństwo.

W 2023 roku rada gminy Ełk postanowiła nazwać rondo, które stanowi skrzyżowanie drogi krajowej nr 65 z drogą krajową nr 16, „Rondo im. Joanny i Norberta Lisowskich”, nadając tym samym trwałe upamiętnienie jej zasług oraz wkładu w rozwój lokalnej społeczności.

---

Oceń: Joanna Lisowska

---