Janusz Narzyński

---

Życiorys

Janusz Narzyński był synem Teofila Narzyńskiego oraz Elżbiety z d. Orivol. W latach 1949–1953 podjął studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. 6 maja 1956 roku został ordynowany na duchownego przez biskupa Karola Kotulę. Od 1956 do 1958 pełnił funkcję wikariusza parafii w Mrągowie, a następnie jako stypendysta Światowej Federacji Luterańskiej kontynuował naukę w Getyndze.

Po powrocie do Polski pracował jako katecheta w Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie. W 1965 roku objął stanowisko wikariusza Biskupa Kościoła Andrzeja Wantuły. 23 lutego 1975 roku, w wyniku wyborów przez Kolegium Wyborcze Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, został biskupem Kościoła. Jego konsekracja miała miejsce 6 kwietnia 1975 roku, kiedy to zastąpił na tym stanowisku ks. biskupa Andrzeja Wantułę.

Od 22 marca 1983 do 18 grudnia 1986 pełnił funkcję prezesa Polskiej Rady Ekumenicznej, a od 1986 roku był wiceprezesem tej instytucji. Janusz Narzyński miał na celu promowanie pozytywnego wizerunku władz PRL zarówno w kraju, jak i za granicą. Po powstaniu „Solidarności” w jego ocenie rządy poprzednich 35 lat zyskały uznanie. Po wprowadzeniu stanu wojennego reprezentując Kościół Ewangelicko-Augsburski oraz w towarzystwie ks. Witolda Benedyktowicza, wyrazili poparcie dla władz wojskowych.

Janusz Narzyński był również jednym z trzech obserwatorów kościelnych Obrad Okrągłego Stołu, obok ks. Bronisława Dembowskiego i ks. Alojzego Orszulika. Jako jedyny duchowny uzyskał status obserwatora kościelnego dzięki wieloletniej współpracy z Urzędem do Spraw Wyznań. W 1991 roku poprosił Synod Kościoła o przeniesienie go w stan spoczynku, co miało miejsce 2 maja 1991 roku. Kolejnego dnia odbyła się konsekracja nowego biskupa Kościoła, Jana Szarka.

Bp Janusz Narzyński uznawany był za jednego z najważniejszych znawców historii oraz teologii Marcina Lutra oraz Reformacji w Polsce. Był przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego obchodów 500-lecia urodzin Lutra. Od 1949 roku do 1993 roku był pracownikiem naukowym Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, a później Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Za swoją działalność naukową i ekumeniczną został uhonorowany tytułem doktora honoris causa przez Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu w Bratysławie (Słowacja).

Janusz Narzyński był żonaty z Barbarą Enholc, która zmarła w lipcu 2019 roku. Była ona magistrem teologii i do 2003 roku pełniła funkcję dyrektor Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego w Warszawie. Jego brat, ks. Tadeusz Narzyński, zmarł w 2014 roku i był wieloletnim proboszczem ewangelickiej parafii w Bydgoszczy, a trzecim z braci był malarz prof. Juliusz Narzyński (1934–2020).

Janusz Narzyński zmarł 14 marca 2020 roku, a jego pogrzeb odbył się 18 marca 2020 roku na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja A, grób 3).

Ekumenizm

W okresie PRL-u Janusz Narzyński był otwarcie krytyczny wobec Kościoła katolickiego, co wyrażało się w jego działaniach oraz publicznych wypowiedziach. Gdy zajmował stanowisko prezesa w Polskiej Radzie Ekumenicznej, odrzucał wszelkie inicjatywy mające na celu dialog z duchowieństwem katolickim.

Po zakończeniu epoki komunizmu, jego postawa uległa znaczącej zmianie. Narzyński zaczął z uznaniem odnosić się do Kościoła katolickiego, a papieża, który wcześniej był obiektem jego krytyki, zaczął nazywać Ojcem Świętym. Karol Karski określił tę przemianę jako „cudowną metamorfozę”, co podkreśla ogromne zmiany, jakie zaszły w jego myśleniu i podejściu do religii.

---

Oceń: Janusz Narzyński

---