Karol Mikoszewski


Karol Mikoszewski, urodzony 18 stycznia 1832 roku w Warszawie, a zmarły 3 października 1886 roku w Budapeszcie, był osobą o niezwykłym wkładzie w polskie życie społeczne i polityczne swojego czasu.

Był nie tylko duchownym, ale także aktywnym uczestnikiem powstania styczniowego, które miało miejsce w Polsce w latach 1863-1864. Jako członek Tymczasowego Rządu Narodowego, odegrał istotną rolę podczas zawirowań i walk toczących się w styczniu i lutym 1863 roku.

Jego działalność nie ograniczała się jedynie do polityki. Mikoszewski był również członkiem Komitetu Centralnego Narodowego, instytucji, która miała na celu organizację polskiego ruchu narodowego. Co więcej, funkcjonował jako redaktor tajnego pisma noszącego nazwę "Głos Kapelana Polskiego", które było ważnym narzędziem komunikacji i propagandy w tamtych czasach.

Życiorys

Karol Mikoszewski był synem Kazimierza Mikoszewskiego, który służył jako kapitan wojsk polskich i brał udział w powstaniu listopadowym. Jego wychowaniem zajął się dziadek, Dorota Mikoszewska. Po ukończeniu nauki w Akademii Duchownej w Warszawie, w 1855 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Antoniego Fijałkowskiego. Następnie został mianowany wikariuszem w parafii św. Aleksandra w stolicy Polski.

W czasie powstania styczniowego Mikoszewski aktywnie uczestniczył w obradach rządu powstańczego, który uznał dyktaturę Mariana Langiewicza, choć jednocześnie był jej przeciwnikiem. Na początku grudnia 1863 roku, korzystając z fałszywego paszportu i pieniędzy, przekroczył granicę rosyjsko-austriacką, po czym dotarł do Krakowa. Z powodu żądań rosyjskich władz dotyczących jego wydalenia, potajemnie udał się do Wiednia. Po uzyskaniu paszportu od Państwa Kościelnego, wyjechał do Paryża.

Jego podróż z Francji do Brazylii prowadziła przez Hiszpanię i Portugalię, a następnie przez Argentynę, Urugwaj i Chile. W Santiago miał okazję spotkać się z Ignacym Domeyką. Po spotkaniu z prezydentem Peru, który obdarzył go darowizną, Mikoszewski przez USA i Anglię wrócił do Francji. Niestety, wkrótce został aresztowany za nielegalne przekroczenie granicy i spędził sześć dni w więzieniu.

Przybywając do Genewy, uczył dzieci polskich emigrantów języka polskiego, łaciny oraz religii. Był także aktywny w wygłaszaniu odczytów poświęconych powstaniu styczniowemu. Zbliżył się do Ligi Pokoju i Wolności, która działała od 1867 roku pod patronatem Wiktora Hugo oraz Giuseppe Garibaldiego. W tym czasie napisał referat zatytułowany Reforma Kościoła jako źródło pokoju świata, który został opublikowany w 1870 roku.

W 1873 roku, za pośrednictwem ambasady, złożył prośbę do cara o zgodę na powrót do kraju. Niestety, został zatrzymany na granicy, a po pobycie w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej, skierowany głęboko w głąb Rosji. Mikoszewski doczekał się zwolnienia z zesłania w 1885 roku, pod warunkiem, że nie wróci do Warszawy ani nie opuści granic Cesarstwa Rosyjskiego. Po spełnieniu tych warunków, wyjechał do Krakowa, jednak wkrótce został dostrzeżony przez austriackie władze. Ostatecznie osiedlił się w Budapeszcie, gdzie zakończył swoje życie.

Dzieła

Karol Mikoszewski był autorem wielu interesujących i znaczących dzieł.

W 1862 roku opublikował swoje dzieło zatytułowane „Kazania o pijaństwie”, które wydano w Warszawie.

Natomiast w 1868 roku, w Paryżu, ukazała się Odpowiedź x. Karola Mikoszewskiego na artykuły, które zostały umieszczone w czasopismach Głos Wolny oraz Niepodległość.

Przypisy

  1. Ks. Karol Mikoszewski, Pamiętniki moje. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1987 r., s. 5-32.

Oceń: Karol Mikoszewski

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:14