Juliusz Narzyński

---

Życiorys

Artysta urodził się w Warszawie w 1934 roku. W 1959 roku zakończył studia w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się pod okiem prof. Artura Nachta-Samborskiego.

W ciągu swojej kariery, wielokrotnie z powodzeniem prezentował swoje dzieła w Galerii Sztuki Współczesnej w Warszawie, co miało miejsce w latach: 1965, 1966, 1968 oraz 1970. Od 1967 do 1973 roku pełnił rolę kuratora tej galerii.

Od 1973 roku prowadził pracownię malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, obecnie znanej jako Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.

Prace artysty znajdują się w licznych kolekcjach, zarówno prywatnych, jak i publicznych. Warto wymienić wśród nich Muzeum Narodowe w Warszawie, Zachętę Narodową Galerię Sztuki w Warszawie, Muzeum Narodowe w Poznaniu, a także Muzeum Narodowe w Kielcach.

Artysta zdobył liczne nagrody w swoim życiu artystycznym, takie jak II Nagroda na II Biennale Sztuki w Iglesias w 1963 roku, Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida w 1969 roku oraz był stypendystą Rządu Holenderskiego w 1970 roku.

Jego życie zakończyło się w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu ewangelisko-augsburskim (aleja A, grób 3).

Malarstwo

Malarstwo Juliusza Narzyńskiego jest uznawane przez krytyków za niezwykle intensywne, przenikające w świat nadrealizmu, nasycone żywymi kolorami oraz bogatymi symbolami. Jego sztuka odnosi się do tradycji surrealizmu, a w szczególności do poetyckich pejzaży, które często dominują w jego twórczości.

Mieczysław Szewczuk w swoich analizach podkreśla, że pejzaże te mają charakter poetycki, co oznacza, że są tworzone przez wyobraźnię i przenoszą nas do innej, tajemniczej rzeczywistości, która różni się od otaczającego nas świata. Dodatkowo, tytuły jego dzieł są> starannie skonstruowane z fragmentów słów, przypominających poetyckie frazy, co dodaje im głębi.

Obrazy Narzyńskiego nie tylko przyciągają wzrok, ale również skłaniają widza do refleksji, zmuszając go do odkrywania oraz interpretowania ukrytych przesłań, które znajdują się w symbolach i kompozycji obrazów. W ten sposób artysta angażuje odbiorcę w interakcję z jego pracami, czyni go uczestnikiem w poszukiwaniu sensu i znaczenia przedstawionych wizji.

Wybrane wystawy indywidualne oraz zbiorowe

Artysta uczestniczył w ponad 200 wystawach sztuki zarówno w kraju, jak i za granicą.

Jego prace miały okazję zaprezentować się na wielu ważnych wystawach indywidualnych. Wśród nich znalazły się takie lokalizacje jak:

• Galeria Sztuki Współczesnej w Warszawie (1965, 1966, 1968, 1970),
• Galeria Ved Aeu w Aarhus (1969),
• Galeria Aktie Y 68 w Haarlemie (1970),
• Galeria Lambert w Paryżu (1971),
• Warszawska „Zachęta” (1972),
• Berlin Zachodni (1978),
• Białostocki „Arsenal” (1980),
• Galeria Sztuki BWA w Łodzi (1986),
• Centrum Sztuki Studio w Warszawie (1987),
• Bildgalleriet w Varberg (1988),
• Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie (1990),
• Centrum Sztuki Studio w Warszawie (1994),
• Galeria „Kwadratura Koła” w Toruniu (1996),
• Galeria „Milano” w Warszawie (1997),
• Galeria Miejska w Łodzi (1999).

Dodatkowo, artysta wziął udział w ponad stu pięćdziesięciu wystawach zbiorowych, w tym:

• „Pięciu młodych malarzy z Europy Wschodniej” w Galerii Lambert w Paryżu (1965),
• V Biennale Sztuki Młodych w Muzeum Sztuki Współczesnej w Paryżu (1967),
• Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Edynburgu (1969),
• Międzynarodowym Salonie Malarstwa w Monte Carlo (1976),
• Prezentacjach polsko-francuskich w Pałacu Papieskim w Awinionie (1984),
• Tuluzie i Galerii Studio w Warszawie (1985),
• oraz w Finlandii, Danii, Szwecji, Czechosłowacji, Jugosławii, na Węgrzech, w Rumunii, ZSRR, RFN, Austrii, Wenezueli, Indiach, Iraku, Kanadzie i USA.

---

Oceń: Juliusz Narzyński

---