Stefan Miecznikowski


Stefan Miecznikowski, znany jako jezusyta i duchowny katolicki, w swoim życiu odegrał istotną rolę w polskim społeczeństwie. Urodził się 25 sierpnia 1921 roku w Warszawie, a swoje ostatnie dni spędził w Gdyni, gdzie zmarł 27 grudnia 2004 roku.

Jako kapelan łódzkiej organizacji „Solidarność”, Miecznikowski zyskał szacunek i uznanie wśród społeczności, angażując się w działania na rzecz praw człowieka i wolności religijnej. Jego działalność miała znaczący wpływ na ludzi, którzy go otaczali oraz historię Polski w trudnych czasach.

Życiorys

Stefan Miecznikowski swoją młodość spędził w Warszawie, w rodzinie, która miała silne więzi z duchowością. Jego ojciec pracował jako elektromonter, co wpłynęło na ukształtowanie charakteru przyszłego duchownego. W czasach szkolnych był aktywnym członkiem harcerstwa, co wykształciło w nim przywódcze cechy.

W wieku 17 lat wstąpił do Zakonu Jezuitów (S.J.). Jego święcenia kapłańskie miały miejsce w 1950 roku, kiedy to otrzymał je z rąk prymasa Stefana Wyszyńskiego. W Rzymie podjął studia teologiczne, które zakończył obroną rozprawy doktorskiej na temat duchowości ignacjańskiej w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.

W latach 1953–1957 Miecznikowski pełnił rolę duszpasterza akademickiego przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Następnie opiekował się nowicjatem jezuickim w Kaliszu, co stanowiło ważny etap w jego formacji duchowej. W 1967 roku został przeniesiony do Łodzi, gdzie z kolei pełnił funkcje duszpasterza akademickiego, jednak z uwagi na aresztowania studentów związanych z opozycyjną organizacją „Ruch”, władze zakonne postanowiły ponownie skierować go do Kalisza.

W 1978 roku Miecznikowski znów trafił do Łodzi, gdzie poza pracą z młodzieżą akademicką, skupił się na duszpasterstwie rodzin. W jego życiorysie niezwykle istotnym momentem było zostanie kapelanem łódzkiej „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażował się w pomoc aresztowanym i ich rodzinom, organizując liczene inicjatywy wspierające opozycję.

Był jednym z inicjatorów Ośrodka Pomocy Uwięzionym i Internowanym, gdzie organizował spotkania dyskusyjne oraz odprawiał msze za Ojczyznę, co miało ogromne znaczenie dla wielu Polaków w tamtym trudnym okresie.

W 1989 roku jego życie skierowało się na Wybrzeże, jednak po upadku PRL pozostał aktyw.Chciałby być widoczny jako członek honorowy łódzkiego Regionu „Solidarności”. W 1992 roku otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Łodzi, a w 1995 roku został wyróżniony tytułem Honorowego Członka NSZZ „Solidarność”.

W artystycznym dorobku Miecznikowskiego znajduje się szereg książek, w tym „Kazania stanu wojennego”, „Rozważania o Ojczyźnie” (1998) oraz „Almanach Harcerski” (1999). Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Łodzi, w grobowcu Jezuitów, na cmentarzu katolickim na Dołach.

Odznaczenia

W dniu 3 maja 2007 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński nadał pośmiertnie o. Stefanowi Miecznikowskiemu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Upamiętnienie

Jest on patronem ulicy, która znajduje się w łódzkim Śródmieściu. W roku 2023 przy kościele Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi miała miejsce ceremonia odsłonięcia jego popiersia.

Przypisy

  1. Odsłonięcie pomnika o. Stefana Miecznikowskiego [online], www.archidiecezja.lodz.pl, 25.08.2023 r. [dostęp 03.01.2024 r.]
  2. o. Stefana Miecznikowskiego Łódź (Łódź-Śródmieście), Ulica, 90-049 [online], mapa.targeo.pl [dostęp 03.01.2024 r.]
  3. Honorowe obywatelstwo miasta Łodzi [online] [dostęp 21.02.2011 r.]
  4. Adam Sudoł: Polska Ojczyzna moja. Część II. Sanok: 1999, s. 139.
  5. M.P. z 2007 r. nr 52, poz. 596.

Oceń: Stefan Miecznikowski

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:5