Edward Marczewski


Edward Marczewski był niezwykle istotną postacią w polskiej matematyce. Urodził się w Warszawie 15 listopada 1907 roku, a swoją życiową podróż zakończył 17 października 1976 roku we Wrocławiu. Do roku 1940 znany był pod nazwiskiem Szpilrajn, co również podkreśla jego żydowskie korzenie.

Za swoje osiągnięcia w dziedzinie matematyki, Marczewski zyskał tytuł profesora i pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie odegrał kluczową rolę w kształceniu kolejnych pokoleń studentów.

Życiorys

Edward Marczewski, po ukończeniu edukacji w Liceum Batorego w Warszawie w 1925 roku – co miało szczególne znaczenie, gdyż był to pierwszy rocznik maturzystów tej prestiżowej szkoły – rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Już w trakcie pierwszego roku nauki na tym uczelnianym etapie, poznał wybitnego matematyka Kazimierza Kuratowskiego. Bardzo znaczący wpływ na jego akademickie życie mieli również Stefan Mazurkiewicz oraz Wacław Sierpiński. Następnie, w 1932 roku, obronił pracę doktorską pod opieką Sierpińskiego, co pozwoliło mu na rozpoczęcie kariery naukowej.

Ważnym okresem w jego życiu była II wojna światowa, podczas której do 1940 roku posługiwał się nazwiskiem Szpilrajn. W obliczu zagrożeń wojennych, ocalił swoje życie dzięki fałszywym dokumentom, które umożliwiły mu przyjęcie nazwiska Marczewski. Otrzymał je od Władysława Bartoszewskiego. Niestety, tuż przed końcem wojny, został uwięziony przez Niemców i wysłany do obozu pracy przymusowej w Wrocławiu.

Po zakończeniu wojny Marczewski osiedlił się w Wrocławiu, gdzie od jesieni 1945 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim. Tam od 1945 roku objął stanowisko kierownika Katedry Funkcji Rzeczywistych. Ze względu na zmiany polityczne, w 1969 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W latach 1945-1967 sprawował także funkcję dyrektora Instytutu Matematycznego Uniwersytetu oraz był prezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego w latach 1957-1959, jak również Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.

W 1946 roku, wspólnie z Bronisławem Knasterem, Hugonem Steinhausem oraz Władysławem Ślebodzińskim, założył prestiżowe czasopismo matematyczne – Colloquium Mathematicum, którego był redaktorem naczelnym przez wiele lat. Jego praca naukowa była doceniana, co zaowocowało przyznaniem mu Złotego Krzyża Zasługi w 1950 roku.

W 1958 roku uzyskał status członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk, a osiem lat później został członkiem rzeczywistym tej instytucji. W życiu osobistym jego żoną była Zofia Bursche, która była córką pastor ewangelickiego Edmunda Burschego.

Dorobek naukowy i dydaktyczny

Edward Marczewski jest autorem blisko 100 prac naukowych, które obejmują różnorodne dziedziny, takie jak topologia, teoria miary, teoria mnogości oraz algebra. W 1996 roku, 92 z tych prac zostały skompilowane i opublikowane w formie pracy zbiorowej, zatytułowanej:

  • Marczewski, Edward: Collected mathematical papers. Edited and with a preface by Stanisław Hartman, Andrzej Hulanicki, Anzelm Iwanik, Zbigniew Lipecki, Czesław Ryll-Nardzewski oraz Kazimierz Urbanik. Z biografią autorstwa Romana Dudy i Hartmana. Polish Academy of Sciences, Institute of Mathematics, Warszawa, 1996. xxxvii+684 pp. ISBN 83-86806-00-1.

Marczewski był również twórcą wrocławskiej szkoły algebraicznej oraz zyskał uznanie w dziedzinie algebraicznej teorii niezależności. Jako nauczyciel wpłynął na rozwój takich osobistości, jak Siemion Fajtlowicz, Kazimierz Głazek i wielu innych studentów oraz badaczy.

Warto dodać, że ilekroć pojawia się jego nazwisko, można znaleźć jego wkład w Polskim Słowniku Biograficznym, gdzie był autorem licznych haseł dotyczących postaci naukowych, które miały wpływ na rozwój matematyki w Polsce.

Przypisy

  1. BillionGraves. pl.Billiongraves.com, 22.04.2019 r.
  2. Marczewski Edward, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 02.10.2021 r.]
  3. Edward Marczewski (Szpilrajn): Mathematical Genealogy Project. 1932. [dostęp 13.03.2021 r.]
  4. Walerian Piotrowski. Doktoraty z matematyki i logiki na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1915 - 1939. „Annales Societatis Mathematicae Polonae, Series VI, Antiquitates Mathematicae”. VI, s. 97-131, 2014. Więsław, Witold (ed.) Dzieje matematyki polskiej II., Instytut Matematyki, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 2013, 326 pp. Warszawa: Polskie Towarzystwo Matematyczne. DOI: 10.14708/am.v6i0.610. ISSN 2353-8813.
  5. M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021.

Oceń: Edward Marczewski

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:12