Janusz Bazydło, znany również pod imieniem i nazwiskiem Jacek Zaborowski, urodził się 15 czerwca 1941 roku w Łomży. Jest to postać o bogatej historii jako polski historyk, publicysta oraz długoletni działacz opozycji demokratycznej w czasie trwania PRL.
Jego wkład w rozwój myśli historycznej i publicystycznej w Polsce jest nie do przecenienia, a zaangażowanie w działalność opozycyjną z pewnością wpłynęło na kształtowanie się nowoczesnej Polski.
Życiorys
Janusz Bazydło to postać o bogatej historii, której życie związało się z ważnymi wydarzeniami w Polsce. W latach 1959–1961 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a następnie, w okresie 1964–1969, kontynuował edukację na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W czasie studiów, od 1967 do 1968, pełnił rolę prezesa Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich KUL.
W marcu 1968 roku, po zaangażowaniu w obronę studentów protestujących na KUL, został aresztowany przez Milicję Obywatelską. Po odbyciu kary dwóch miesięcy aresztu, powrócił do Lublina, gdzie organizował spotkania oraz odczyty opozycyjne. Jego kariera zawodowa obejmowała pracę w Międzywydziałowym Zakładzie Leksykograficznym KUL w latach 1969–1995, gdzie współredagował Encyklopedię katolicką i Powszechną Encyklopedię Filozofii wydawaną przez Towarzystwo św. Tomasza z Akwinu.
W latach 1974–1984 Janusz Bazydło był również na czołowej pozycji w lubelskim oddziale miesięcznika „Więź”. W 1976 roku zainicjował protesty przeciwko proponowanym zmianom w Konstytucji PRL, organizując listę sprzeciwu, w której podpisało się kilkudziesięciu młodych pracowników oraz studentów KUL. Po protestach, które miały miejsce w czerwcu 1976 roku, Bazydło odegrał kluczową rolę w organizacji pomocy dla represjonowanych robotników z Radomia, organizując odczyty związane z ich wsparciem.
Na przełomie 1977 roku, Bazydło współtworzył niezależne pismo dla młodych katolików pt. „Spotkania” wspólnie z Zdzisławem Bradlem, Piotrem Jeglińskim oraz Januszem Krupskim. Stał się członkiem NSZZ „Solidarność” i organizował odczyty intelektualistów w ramach Wszechnicy Związkowej.
W dniach 25–31 sierpnia 1980 roku, Bazydło brał udział w strajku głodowym w kościele Matki Boskiej Królowej Polski w Stalowej Woli, wspierając postulaty strajkujących pracowników z Wybrzeża oraz domagając się uwolnienia więźniów politycznych. Niestety, po ogłoszeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku został internowany. Przebywał w Ośrodku Internowania we Włodawie, a później w Lublinie i Kwidzynie.
Po zwolnieniu w październiku 1982 roku, Bazydło został objęty zakazem powrotu do Lublina i przez resztę roku mieszkał w Zakopanem. Od 1990 do 1992 roku działał w Komitecie Obywatelskim. W latach 1992–1994 pełnił funkcję prezesa lubelskiego oddziału Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, a od 1995 do 1997 roku posługiwał jako sekretarz Senackiej Komisji Emigracji i Polaków za Granicą. W latach 1998–2000 sprawował stanowisko naczelnika Wydziału Współpracy ze Stowarzyszeniami w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Od 2000 roku Bazydło pracował jako doradca do spraw mediów katolickich przy przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. W styczniu 2007 roku wrócił do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, gdzie działał jako doradca kierownika urzędu Janusza Krupskiego oraz redaktor naczelny pisma „Kombatant”.
W 2008 roku, dzięki postanowieniu prezydenta Lecha Kaczyńskiego, Janusz Bazydło został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Obecnie mieszka w Lublinie i Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Kazimierz Bartoszewicz | Konrad Rudnicki | Edward Marczewski | Gabriela Pianko | Alina Myrcha | Jan Dąbrowski (archeolog) | Anna Lewicka-Morawska | Zygmunt Gogolewski | Szymon Dickstein | Radosław Radwan-Dębski | Józef Nusbaum-Hilarowicz | Leszek Belzyt | Michał Julian Piotrowski | Maria Ozga-Zielińska | Joanna Jurewicz | Jerzy Jaros | Maria Straszewska | Marcin Ernst | Sonia Cotelle | Andrzej WiszniewskiOceń: Janusz Bazydło