Danuta Łozińska

---

Życiorys

Danuta Łozińska była córką Leona Wawrzyńca Żaczkowskiego oraz jego żony, Marii Benigny z Kazimierskich. W swojej młodości ze znacznym zapałem uczestniczyła w harcerstwie, będąc uczennicą szkoły powszechnej. Po tym, jak ukończyła edukację podstawową, kontynuowała naukę w gimnazjum Haliny Gepnerówny.

Po zdaniu egzaminu dojrzałości, Danuta przystąpiła do egzaminów wstępnych na Politechnikę Warszawską, planując rozpoczęcie nauki w październiku 1939 roku. Jednakże, po wybuchu II wojny światowej, w listopadzie 1939 roku, z inicjatywy harcmistrzyni Janiny Tworkowskiej, zorganizowała tajną drużynę harcerską. Została również drużynową XI Drużyny Związku Harcerstwa Polskiego, a później dołączyła do Szarych Szeregów.

Od 1941 roku Danuta Łozińska kształciła się w tajnej szkole sanitarnej prowadzonej przez Jana Zaorskiego. W następnym roku została włączona w struktury Armii Krajowej, gdzie pełniła rolę łączniczki w stopniu starszego sierżanta. Podczas służby w powstaniu warszawskim działała w plutonie łączności, przyczyniając się do działań wojennych.

Po zakończeniu wojny rozpoczęła studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskała dyplom lekarza w 1948 roku. Staż lekarski odbyła w Szpitalu Śródmiejskim oraz w Szpitalu Dziecięcym przy ulicy Litewskiej w Warszawie. Wśród jej nauczycieli wyróżniali się profesorowie: Rajmund Barański, Antoni Chrościcki oraz Irena Kanabus. W 1953 roku Danuta uzyskała specjalizację I stopnia z pediatrii.

Rok 1953 stał się także momentem, w którym objęła stanowisko kierownika oddziału noworodków w Studium Doskonalenia Lekarzy, który mieścił się w szpitalu przy ulicy Działdowskiej. W kolejnych latach, począwszy od 1961, pełniła funkcję pierwszego ordynatora Kliniki Położnictwa w warszawskim Szpitalu Bielańskim, gdzie pracowała aż do 1980. W 1968 roku otrzymała stopień doktora nauk medycznych, a do 1972 wykładała w Studium Doskonalenia Lekarzy. Po przekształceniu tej instytucji w Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, kontynuowała karierę związana z edukacją medyczną.

Od 1 kwietnia 1980 roku rozpoczęła pracę w szpitalu dziecięcym w Dziekanowie Leśnym, a od 1983 roku objęła stanowisko kierownika Oddziału Klinicznego Neonatologii w SPSK im. Prof. W. Orłowskiego Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego. Była uznawana za jednego z czołowych terapeutów w kontekście konfliktu serologicznego. W 1990 roku przeszła na emeryturę, jednakże w 1992 roku została honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego.

Danuta Łozińska spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 282-5-4), gdzie jej pamięć jest nadal żywa wśród tych, którzy znają jej osiągnięcia.

Odznaczenia

Danuta Łozińska została uhonorowana licznymi odznaczeniami, które potwierdzają jej zasługi w służbie dla kraju.

• Krzyż Walecznych – 1974,
• Złoty Krzyż Zasługi – 1984,
• Medal Wojska – 1948 (otrzymany czterokrotnie),
• Krzyż Armii Krajowej – 1976,
• Warszawski Krzyż Powstańczy – 1991,
• Odznaka Weterana Walk o Niepodległość – 1995,
• Odznaka pamiątkowa Akcji Burza – 1994.

---

Oceń: Danuta Łozińska

---