Jerzy Kiwerski

---

Życiorys

Profesor Jerzy Kiwerski przyszedł na świat 24 czerwca 1937 roku w rodzinie o inteligenckim pochodzeniu w Warszawie. Po ukończeniu Gimnazjum Wojciecha Górskiego w 1954 roku, podjął studia medyczne w Szczecinie w Pomorskiej Akademii Medycznej, gdzie w 1963 roku uzyskał dyplom ukończenia nauki. W okresie między 1954 a 1962 rokiem zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Pomorskiej Akademii Medycznej, gdzie początkowo był laborantem, a następnie awansował na zastępcę asystenta.

W 1962 roku związał się zawodowo z Zakładem Anatomii Patologicznej Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie jako asystent. Po odbyciu staży podyplomowych, które miały miejsce w Szpitalu Czerniakowskim oraz Instytucie Matki i Dziecka, od 1 stycznia 1965 roku związał swoje życie zawodowe z Stołecznym Centrum Rehabilitacji w Konstancinie. Już na początku swojej kariery zyskał uznanie jako lekarz z pasją do nauki oraz dydaktyki.

W 1967 roku, doc. Marian Weiss zatrudnił go w nowo utworzonej Klinice Rehabilitacji Akademii Medycznej. W ciągu kolejnych dziesięciu lat piastował różne stanowiska w tej klinice, mianowicie asystenta, starszego asystenta, a następnie adiunkta. Dzięki zdaniu odpowiednich egzaminów zdobył w 1967 roku pierwszy, a w 1969 drugi stopień specjalizacji w rehabilitacji. Zaintrygowany chirurgią, postanowił specjalizować się w ortopedii oraz traumatologii, uzyskując tytuł specjalisty pierwszego stopnia w 1971 roku, a drugi stopień w tym zakresie w 1974 roku.

W 1971 roku obronił swoją pracę doktorską na temat „Postrzałowe uszkodzenia nerwów obwodowych”, a cztery lata później uzyskał stopień doktora habilitowanego dzięki pracy zatytułowanej „Próby zwiększania przydatności ręki tetraplegika drogą stosowania przeszczepów nerwów i stymulatorów implantowanych”. W 1984 roku w wyniku Uchwały Rady Państwa, otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a pod koniec lutego 1999 roku, został nominowany przez Ministra Zdrowia na profesora zwyczajnego w Akademii Medycznej w Warszawie.

Profesor Kiwerski kierował Katedrą i Kliniki Rehabilitacji w warszawskiej Akademii Medycznej od 1981 do 2007 roku, pełniąc jednocześnie funkcję Naczelnego Dyrektora Centrum Rehabilitacji im. Prof. Mariana Weissa w latach 1991-1998. Jako ordynator oddziału neuroortopedycznego Centrum Rehabilitacji w Konstancinie między 1973 a 1999 rokiem, zainicjował skomplikowane leczenie pacjentów po urazach kręgosłupa.

W okresie 1987-1991 był członkiem Krajowego Zespołu Specjalistycznego w zakresie rehabilitacji, a także konsultantem regionalnym w tej dziedzinie. W latach 1982-2002 pełnił funkcję specjalisty wojewódzkiego do spraw rehabilitacji dla województwa stołecznego. Jako kierownik programu resortowego MZXII „Rehabilitacja” w latach 1981-1990, a także konsultant krajowy w obszarze rehabilitacji medycznej od 2002 do 2008 roku, wywarł znaczny wpływ na rozwój rehabilitacji w Polsce.

W 2007 roku objął stanowisko rektora Wyższej Szkoły Rehabilitacji w Warszawie, a oprócz tego prowadził wykłady oraz seminaria w Zakładzie Rehabilitacji Oddziału Fizjoterapii II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Równocześnie kontynuował pracę w Stołecznym Centrum Rehabilitacji, pełniąc funkcję konsultanta Oddziału Rehabilitacji.

Dorobek naukowy

Jerzy Kiwerski to wybitny naukowiec, który ma na swoim koncie ponad 700 publikacji, w tym również 100 prac w obcych językach. Dodatkowo, wygłosił 520 referatów, z czego 110 zostało przedstawionych poza granicami kraju. Jego wkład w literaturę fachową obejmuje 28 podręczników, monografii oraz kilka tekstów zbiorowych, w których był autorem, redaktorem lub współredaktorem. To również entuzjasta konferencji naukowych, z ponad 500 referatami wygłoszonymi na różnorodnych kongresach oraz sympozjach, zarówno krajowych, jak i zagranicznych.

Najważniejsze osiągnięcia naukowe

Wśród kluczowych osiągnięć badawczych Jerzego Kiwerskiego można wyróżnić:

• wyjaśnienie mechanizmu urazu nerwu obwodowego w jamie postrzałowej,
• elektrodiagnostykę uszkodzeń rdzenia kręgowego,
• wykorzystanie funkcjonalnej stymulacji rdzenia kręgowego do wymuszenia użytecznej funkcji porażonej ręki,
• przywrócenie prostych funkcji porażonej ręki przez przeszczep nerwu mięśniowo-skórnego na nerw pośrodkowy,
• wprowadzenie w Polsce stabilizacji złamanego zęba kręgu obrotowego śrubą dociskową,
• wdrożenie wszczepów z ceramiki korundowej w chirurgii kręgosłupa,
• opracowanie kompleksowej metody leczenia uszkodzeń rdzenia kręgowego,
• recenzowanie ponad 180 projektów naukowych (KBN, MNiSW).

Dorobek dydaktyczny

Jerzy Kiwerski posiada imponujący dorobek dydaktyczny, który obejmuje szeroki zakres działalności w obszarze edukacji i nauki. W jego osiągnięciach można wyróżnić kilka kluczowych elementów.

• Promowanie 4 habilitacji, 28 doktoratów, ponad 120 prac magisterskich i 230 prac licencjackich,
• Recenzowanie 32 prac habilitacyjnych, 44 doktoratów oraz około 150 prac magisterskich, a także 30 wniosków o nadanie tytułu profesora i jednego o nadanie tytułu doktora honoris causa,
• Recenzowanie około 450 prac do periodyków (udział w pracach 15 Komitetów Redakcyjnych, w tym 5 zagranicznych),
• Kierowanie blisko 90 specjalizacjami lekarskimi w zakresie rehabilitacji i chirurgii urazowej,
• 30 lat dydaktyki podyplomowej na kursach specjalizacyjnych i atestacyjnych do egzaminu państwowego z rehabilitacji medycznej,
• Organizowanie egzaminów specjalizacyjnych i przewodnictwo komisjom egzaminacyjnym,
• 50 lat wykładów, seminariów oraz ćwiczeń klinicznych w zakresie rehabilitacji medycznej dla studentów WUM, AWF i WSR.

Jego wkład w rozwój edukacji medycznej oraz specjalistycznego kształcenia jest niezastąpiony i stanowi istotny element w historii polskiej rehabilitacji medycznej.

Przynależność do towarzystw naukowych

Jerzy Kiwerski, jako uznana postać w swojej dziedzinie, wniósł istotny wkład do polskiego środowiska naukowego, uczestnicząc w różnych towarzystwach oraz organizacjach zawodowych. Poniżej przedstawiamy pełen zakres jego działalności.

• Jako członek, założyciel oraz Prezes Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji w latach 1992-1998, Kiwerski jest członkiem honorowym tego towarzystwa od 2002 roku,
• Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Inżynierii Biomedycznej, gdzie również pełnił funkcję Vice Przewodniczącego Zarządu Głównego w 2010 roku,
• Pełnił rolę Vice Przewodniczącego w latach 1996-1999, a później Przewodniczącego Komitetu Rehabilitacji, Kultury Fizycznej i Integracji Społecznej Polskiej Akademii Nauk od 1999 do 2007 roku,
• Członek Komitetu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej Polskiej Akademii Nauk począwszy od 1993 roku,
• Długoletni członek Polskiego Towarzystwa Ortopedów i Traumatologów, gdzie dwukrotnie sprawował funkcje Vice Przewodniczącego oraz Przewodniczącego Sekcji Spondyloortopedii PTOiT,
• Założyciel Polskiego Towarzystwa Biomechaniki oraz Polskiego Towarzystwa Inżynierii Medycznej,
• Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji Neurologicznej, będąc jednocześnie członkiem Zarządu,
• Zasiada w roli eksperta w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju od 2012 roku,
• Reprezentował Polskę w European Board of Physical Medicine and Rehabilitation w latach 1998-2008,
• Członek International Society of Paraplegia oraz Spine Society of Europe,
• Członek Research Board of the American Biographical Institute od 2001 roku,
• Aktywnie angażujący się w prace redakcyjne jako członek Komitetów Redakcyjnych przynajmniej 12 fachowych periodyków,
• Jego prace były cytowane w wielu międzynarodowych wydaniach biograficznych,
• Otrzymał tytuł Man of the Year w latach 2001, 2004 oraz 2005 od American Biographical Institute,
• Oprócz tego, Kiwerski jest członkiem wielu innych towarzystw krajowych oraz międzynarodowych.

Kontrybucja Jerzego Kiwerskiego w obszarze rehabilitacji i inżynierii biomedycznej podkreśla jego zróżnicowane zainteresowania oraz profesjonalizm.

Odznaczenia i wyróżnienia

Jerzy Kiwerski to postać o bogatym dorobku, która została uhonorowana wieloma prestiżowymi nagrodami i odznaczeniami za swoje zasługi w dziedzinie zdrowia oraz edukacji. Jego osiągnięcia są szczególnie wartościowe i doceniane w środowisku medycznym.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2015),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979),
• Złoty Krzyż Zasługi (1974),
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (2010),
• Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1982),
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1979),
• Medal Pro Masovia (2013),
• Medal im. Adama Grucy (1994),
• Złota Odznaka Towarzystwa Walki z Kalectwem,
• Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii,
• Odznaka Zasłużony dla Polskiej Ortopedii i Traumatologii (2013),
• Medal 50-lecia Akademii Medycznej w Warszawie,
• Medal 50-lecia Polskiej Akademii Nauk,
• Nagroda Ministra Zdrowia I stopnia (1975 i 1982 – zespołowe, 1976, 1981, 1989 i 1994 – indywidualne),
• Nagroda Prezydenta Warszawy (1980),
• 10 nagród I i II stopnia JM Rektora i inne.

Każde z tych odznaczeń świadczy o jego niezwykłej pracy oraz oddaniu w służbie społecznej i zawodowej. Jerzy Kiwerski to przykład osoby, która swoją działalnością przyczynia się do rozwoju medycyny i edukacji w Polsce.

---

Oceń: Jerzy Kiwerski

---