Andrzej Chrzanowski (inżynier)

---

Życiorys

Andrzej Chrzanowski, uznawany za wybitnego inżyniera, po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja w Warszawie, zdobył wykształcenie w trudnych warunkach okupacji niemieckiej. Jego studia odbyły się na tajnych kompletach na Wydziale Budownictwa Przemysłowego Politechniki Warszawskiej. Już w 1946 roku, pracując w duńskim przedsiębiorstwie, wziął udział w konkursie na projekt falochronu portu gdyńskiego, który zakończył się jego triumfem. Warto zaznaczyć, że jego projekt nowoczesnego ruchomego falochronu został zrealizowany, przynosząc uznanie w branży.

Po tym sukcesie, Chrzanowski rozpoczął współpracę z profesorem Karolem Pomianowskim na Katedrze Hydroenergetyki Politechniki Gdańskiej. Następnie, przez wiele lat piastował funkcję dyrektora Zjednoczenia Przedsiębiorstw Budowy Huty im. Lenina, zarządzając pracami na tym stanowisku aż do 1956 roku. W tymże roku ukierunkował swoje wysiłki na projektowanie zapory wodnej w Koronowie zapory wodnej w Koronowie.

Osiągnięcia Chrzanowskiego w dziedzinie energetyki opisano w reportażu autorstwa Stefana Bratkowskiego, który ukazał się w tomie „Podróż na peryferie”, gdzie inżyniera określono mianem Wielkiego C. W 1962 roku, w konkursie ogłoszonym przez tygodnik Polityka, zdobył jedną z sześciu pierwszych nagród za swoją literacką pracę pt. „Listy do syna” – jego fragmenty, zatytułowane „Lemiesz i spychacz”, opublikowano w numerze z 1963. Całość została wydana przez Czytelnika w 1965 roku w zbiorze Pamiętniki inżynierów.

W latach 1963-1964, pracując naukowo w Warszawie, projektował budynek na rogu ulic Żelaznej i Pańskiej, który miał pełnić funkcję nowoczesnego zakładu naukowego. Potem budynek ten wykorzystywała centrala Beton-Stalu. W kolejnych latach Chrzanowski zaangażował się w koordynowanie wielu budów chemicznych w miastach takich jak Police, Włocławek, Puławy i Tarnów.

Jego kariera w branży energetycznej nabrała nowego wymiaru, gdy w latach 1971-1974 pracował w Algierii, gdzie odpowiedzialny był za projektowanie pięciu elektrowni. Po powrocie do kraju w 1974 roku, wziął na siebie zadanie projektowania Bełchatowskiego Okręgu Przemysłowego, łącznie z elektrownią Bełchatów, o czym opowiedział w swoim reportażu Aleksandra Rowińskiego, opublikowanym na łamach Kultury w 1977 roku. Oprócz monumentalnych projektów przemysłowych, Chrzanowski stworzył również powtarzalny projekt domu jednorodzinnego z nowoczesnego materiału budowlanego, który nazwano styrbetem.

---

Oceń: Andrzej Chrzanowski (inżynier)

---