Marek Rusin


Marek Rusin to uznawany polski inżynier, który odgrywał istotną rolę w polskiej administracji rządowej oraz edukacji. Urodził się w Warszawie 16 września 1943 roku, gdzie rozpoczął swoją drogę zawodową, która prowadziła go do wielu znaczących osiągnięć.

Był nie tylko nauczycielem akademickim, ale również ważnym urzędnikiem państwowym. W latach 1990–2000 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Łączności, a w szczególności kierował tym resortem w okresie od 1991 do 1992 roku.

Życiorys

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie w roku 1960, gdzie był aktywnym członkiem 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”. Pięć lat później, w roku 1965, zakończył studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Jego krok w świecie akademickim uczynił w 1976 roku, kiedy to uzyskał stopień doktora w dziedzinie radioelektroniki.

Po ukończeniu studiów, w 1966 roku rozpoczął swoją karierę jako pracownik naukowy na Politechnice Warszawskiej, gdzie zajmował różne wysokie stanowiska, w tym adiunkta oraz docenta. Od 1970 roku aż do dziś jest związany z Instytutem Radioelektroniki tej uczelni.

W obszarze badań skupił się na technice odbioru sygnałów radiowych oraz miernictwie układów i systemów radiokomunikacyjnych. Jako główny konstruktor, odpowiadał za stworzenie innowacyjnego zestawu do odbioru sygnałów pierwszych satelitów Ziemi w 1969 roku. Wprowadził także pierwszy profesjonalny w Polsce koder sygnału telewizyjnego działający w standardzie SECAM.

Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Inżynierów Telekomunikacji, gdzie pełnił funkcję skarbnika, a także Stowarzyszenia Elektryków Polskich. W latach 1990-2000 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Łączności. W okresie 1991-1993 był prezesem Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej, a w rządzie Jana Olszewskiego kierował resortem łączności w latach 1991-1992.

Jako członek rządowego zespołu negocjacyjnego, w 1999 roku uczestniczył w rozmowach dotyczących akcesji Polski do Unii Europejskiej, koncentrując się na sobie dwóch kluczowych obszarów: telekomunikacji i technik informacyjnych oraz kultury i polityki audiowizualnej. W latach 2000–2002 pełnił obowiązki wiceprezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji. Następnie pracował jako doradca prezesa zarządu Telekomunikacji Polskiej i dyrektor NASK.

Życie prywatne

Marek Rusin jest szczęśliwy w małżeństwie z Izabellą Rusinową, której poświęcił swoją książkę zatytułowaną Wizyjne przetworniki optoelektroniczne, wydaną w 1990 roku. Para doczekała się dwóch synów, którzy przyszli na świat w 1969 oraz 1975 roku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Marek Rusin zdobył szereg ważnych odznaczeń i wyróżnień, które podkreślają jego osiągnięcia i wkład w różne dziedziny. Poniżej znajduje się lista tych zaszczytnych wyróżnień:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011),
  • Złoty Krzyż Zasługi (1987),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1982),
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej (2008),
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (2010),
  • Odznaka honorowa „Zasłużony dla Łączności” (2001),
  • Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1983),
  • Odznaka honorowa SEP (1992).

Wybrane publikacje

Wśród wybitnych osiągnięć Marka Rusina można wymienić kilka znaczących publikacji, które wpłynęły na rozwój technologii telewizyjnej. Przykładami jego prac są:

  • Telewizja. Wizyjne przetworniki optoelektroniczne (1990),
  • Telewizja. Systemy transmisji (1990).

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Marek Czesław Rusin. Instytut Radioelektroniki [online], elka.pw.edu.pl [dostęp 16.09.2023 r.]
  2. Dr inż. Marek Czesław Rusin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 16.09.2023 r.]
  3. „Czarna Jedynka” – 1 Warszawska Drużyna Harcerzy im. Romualda Traugutta, dziś obchodzi stulecie swego istnienia [online], wpolityce.pl, 09.10.2011 r. [dostęp 11.08.2021 r.]
  4. Ordery dla przedstawicieli rządów okresu transformacji, prezydent.pl, 03.06.2011 r. [zarchiwizowane 10.09.2012 r.]
  5. Zespół negocjacyjny, polskawue.gov.pl [zarchiwizowane 09.11.2013 r.]
  6. WojciechW. Rylski WojciechW., Absolwenci Reytana 1960, wne.uw.edu.pl [zarchiwizowane 23.04.2010 r.]
  7. M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780.
  8. MarekM. Rusin MarekM., Wizyjne przetworniki optoelektroniczne, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
  9. MarekM. Rusin MarekM., Systemy transmisji, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.

Oceń: Marek Rusin

Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:18