Bogdan Celiński

---

Życiorys

Bogdan Celiński był synem Władysława oraz Władysławy z Pokorskich. W swojej edukacji przeszedł przez Prywatne Męskie Gimnazjum i Liceum Zrzeszenia Nauczycieli „Oświata”, a także przez Szkołę Wawelberga i Rotwanda.

Działalność konspiracyjna w czasie II wojny światowej

W latach 1941-1942, Bogdan stał się członkiem tajnej organizacji wojskowej, w strukturach której miał możliwość ukończenia szkolenia wojskowego. W czasie niemieckiej okupacji związał się zawodowo z zakładami Bruhn-Werke. W 1942 roku postanowił włączyć się do działalności konspiracyjnej i, wraz z kolegami z pracy, dołączył do Szarych Szeregów. Praktykował w Hufcu Południe, posiadając numer Sad 300. Jego wysiłki zaowocowały ukończeniem kursu Wielkiej Dywersji, co wzbogaciło jego umiejętności w obszarze działań wojennych.

20 sierpnia 1943 roku brał udział w operacji znanej jako Taśma, która miała miejsce w pobliżu miejscowości Sieczychy, gdzie był członkiem grupy atakującej strażnicę. Miał również okazję uczestniczyć w pracach w dwóch bazach leśnych, oznaczonych jako Par. I oraz Par. II. Zjechał też na II turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Agricola.

Udział w powstaniu warszawskim

W czasie powstania warszawskiego, Bogdan aktywnie zaangażował się w walki na Woli oraz na Czerniakowie. Uczestniczył m.in. w akcji wyzwolenia Gęsiówki. Niestety, podczas starć na Woli odniósł rany – dwukrotnie, zarówno w rękę, jak i w brzuch, po czym został przewieziony do szpitala Jana Bożego w Starym Mieście.

Pod koniec sierpnia, w dramatycznych okolicznościach, przemieszczając się kanałami, dotarł do Śródmieścia. Tam kontynuował walkę na Czerniakowie, gdzie znowu został ranny, tym razem w nogę. Wspólnie z Stanisławem Lechmirowiczem – Czartem, dotarł na statek Bajka, a następnie przez przęsła mostu Poniatowskiego przeszli na Pragę. Po tych dramatycznych wydarzeniach znalazł się w szpitalu w Michalinie, a później jeszcze w Otwocku. Po zakończeniu walk wrócił do Warszawy na początku 1945 roku, gdzie dołączył do akcji ekshumacyjnej poległych żołnierzy batalionu „Zośka”.

Losy powojenne

Po zakończeniu działań wojennych, Bogdan powrócił do edukacji, kształcąc się w szkole Wawelberga, w której zdobył tytuł inżyniera mechanika. Jednakże w styczniu 1949 roku został aresztowany przez UB i osadzony w wewnętrznym areszcie Ministerstwa. Następnie trafił do aresztu na Mokotowskiej, gdzie przebywał z Adamem Doboszyńskim oraz Zygmuntem Szendzielarzem-Łupaszką.

W październiku 1949 r. otrzymał wyrok 15 lat pozbawienia wolności, który odbywał w zakładach karnych we Wronkach i Sztumie, a także w Obozie Pracy nr 3. Na wolność wyszedł 5 maja 1956 roku. W tym samym roku podjął pracę w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego i ożenił się z Anną, córką pułkownika Adama Borkiewicza, która była jego koleżanką z batalionu „Zośka”. W latach 1957–1978 związany był z Biurem Projektów Miastoprojekt, a następnie, aż do przejścia na emeryturę w 1982 roku, pracował w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym.

Bogdan Celiński był również autorem Słownika biograficznego żołnierzy batalionu „Zośka”, który stworzył do książki autorstwa Anny Borkiewicz-Celińskiej, zatytułowanej Batalion Zośka. Angażował się społecznie jako przewodniczący Komisji Historycznej Środowiska byłych Żołnierzy Batalionu „Zośka” oraz w Komisji Historycznej Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W 1990 roku awansował na podporucznika. Zmarł, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 5A-7-28).

Odznaczenia

Bogdan Celiński został odznaczony licznymi wyróżnieniami za swoje zasługi zawodowe oraz działalność na rzecz kraju. Oto niektóre z jego odznaczeń:

• Krzyż Walecznych, przyznany w 1944 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany w 1972 roku,
• Medal za Warszawę 1939–1945, przyznany w 1973 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z 1980 roku,
• Srebrny Krzyż za Zasługi dla ZHP z Rozetą i Mieczami, przyznany w 1993 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczenie z 2012 roku, które przyznano za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz działalność społeczną i kombatancką.

---

Oceń: Bogdan Celiński

---