Wacław Vorbrodt-Brotowski

---

Życiorys

Wacław Vorbrodt-Brotowski przyszedł na świat 29 lipca 1893 roku w rodzinie Karola oraz Pauliny, z domu Lindeman. Swoją edukację rozpoczął w Gimnazjum im. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, które ukończył w 1911 roku. Po zakończeniu nauki udał się do Wiednia, gdzie podjął studia na Wyższej Szkole Rolniczej.

Od 1912 roku angażował się w działalność Związku Strzeleckiego, będącego akademicką organizacją niepodległościową, a także Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1914 roku powrócił do kraju, jednak w maju następnego roku, podczas pobytu w Petersburgu, został aresztowany i osadzony w więzieniu. Udało mu się jednak uciec i od 1916 roku kontynuował swoją pracę w POW w Warszawie oraz Płocku.

W listopadzie 1918 roku wstąpił do Towarzystwa Straży Kresowej, a także pełnił funkcję redaktora w „Chacie Polskiej”. W 1920 roku postanowił zaciągnąć się do Wojska Polskiego jako ochotnik. Został przydzielony do 207 pułku strzelców Kresowych im. Stefana Batorego, gdzie awansował na stopień podporucznika. W czasie bitwy pod Dubienką, usytuowanej nad Bugiem, zasłynął osłoną wycofujących się polskich oddziałów, co wykonywał dowodząc własnym plutonem.

Niestety, zginął na polu bitwy, gdzie także został pochowany. 11 października 1920 roku jego szczątki zostały przeniesione do Warszawy i złożone na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie. Za swoje bohaterstwo został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Warto również dodać, że Wacław Vorbrodt-Brotowski nigdy nie założył rodziny.

Ordery i odznaczenia

Wśród wielu wyróżnień, które otrzymał Wacław Vorbrodt-Brotowski, szczególne miejsce zajmuje Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, którego numer to 6634.

Pośmiertnie uhonorowano go także Krzyżem i Medalem Niepodległości, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie i zasługi dla kraju.

---

Oceń: Wacław Vorbrodt-Brotowski

---