Andrzej Wolski

---

II wojna światowa

W chwili, gdy rozpoczęła się II wojna światowa, Andrzej Wolski miał za sobą zakończoną szkołę na poziomie trzeciej klasy III Gimnazjum Miejskiego. Po wybuchu konfliktu kontynuował edukację poprzez tajne komplety. W 1943 roku otrzymał świadectwo dojrzałości i rozpoczął naukę w tajnej Państwowej Szkole Technicznej w Warszawie, jednak musiał przerwać tę naukę z powodu wybuchu powstania warszawskiego.

Już od 1939 roku angażował się w działalność konspiracyjną, początkowo w niezorganizowanych strukturach harcerskich. Po sformowaniu Szarych Szeregów, stał się ich członkiem. Był aktywnym uczestnikiem akcji małego sabotażu w drużynie CR 200. Następnie, po utworzeniu Grup Szturmowych w ramach Wielkiej Dywersji, brał udział w o wielu akcjach, m.in. pod Arsenałem, Celestynowie, Sieczychach, Rogoźnie (akcja „Jula”), Pol 47 (gdzie był dowódcą akcji), Pogorzel oraz w akcji pod Szymanowem.

W 1944 roku ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych „Agrikola”, zdobywając tytuł kaprala podchorążego. Jako uczestnik powstania warszawskiego walczył w batalionie „Zośka” w ramach Zgrupowania „Radosław”. Początkowo dowodził drużyną, a z czasem objął dowództwo plutonu „Felek”. Jego walki miały miejsce głównie na Woli, a później na Starówce. 31 sierpnia, wraz z grupą żołnierzy, zdołał wyprowadzić się ze Starówki przez Ogród Saski do Śródmieścia.

Andrzej Wolski doznał obrażeń w trakcie walki, a jego heroiczną postawę docenić można szczególnie podczas obrony przyczółka czerniakowskiego, w oczekiwaniu na przybycie żołnierzy sowieckich. Niestety, 24 września 1944 roku trafił do niewoli niemieckiej na Czerniakowie i został osadzony w obozie dla jeńców wojennych. Został jednak wyzwolony 25 kwietnia przez armię brytyjską, a następnie wyjechał do Francji, gdzie podjął studia na Université de Grenoble.

Okres powojenny

Andrzej Wolski powrócił do Warszawy w lipcu 1946 roku, gdzie zainaugurował swoje studia na Politechnice Warszawskiej. Niestety, już 3 stycznia 1949 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, co miało miejsce równocześnie z aresztowaniem Henryka Kozłowskiego ps. „Kmita” oraz Andrzeja Sowińskiego ps. „Zagłoba”. Aresztowanie to było dalszą częścią działań UB wymierzonych w byłych żołnierzy batalionu „Zośka” oraz Zgrupowania „Radosław” po wcześniejszym ujęciu Jana Rodowicza ps. „Anoda”. Andrzej Wolski został skazany na 10 lat więzienia w związku z próbą obalenia ustroju. Uwolniony z zakładu karnego w 1954 roku, z miejsca powrócił na studia, tym razem na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, gdzie najpierw uzyskał tytuł magistra, a następnie, w roku 1966, tytuł doktora nauk technicznych.

Od roku 1967 przebywał na kontrakcie w Afryce, gdzie pełnił funkcję profesora elektroniki na Uniwersytecie w Zairze. W 1970 roku osiedlił się w Kanadzie, gdzie sprawował rolę profesora na Université de Moncton. W późniejszym czasie został dziekanem, a także przyczynił się do stworzenia Wydziału Elektrycznego w École de Technologie Supérieure na Université du Québec à Montréal. Zmarł 28 kwietnia 2011 roku w Kanadzie.

Po jego śmierci prochy Andrzeja Wolskiego zostały sprowadzone do Polski, a 5 września złożono je na warszawskich Powązkach (kwatera D 18 KOL LEWE B – 5 – 3).

Bibliografia autorska

Andrzej Wolski to autor, którego twórczość obejmuje różnorodne gatunki literackie. Poniżej przedstawiamy jego publikacje:

• Akcja Celestynów (Warszawa 1993),
• Drzwi bez klamki (Wyd. Słowo, Warszawa 1995),
• Powolne konanie (Wyd. LTW, Warszawa 2000).

Odznaczenia

Andrzej Wolski otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które podkreślają jego zaangażowanie i wkład w różne dziedziny. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń:

• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z Rozetą z Mieczami.

---

Oceń: Andrzej Wolski

---