Henryk Kintopf

Wojsko i służby mundurowe

Henryk Kintopf to postać o interesującym życiorysie, urodzona w Warszawie 28 lub 29 listopada 1896 roku.

Był on porucznikiem piechoty w Wojskiem Polskim, co świadczy o jego zaangażowaniu w obronność kraju w okresie II Rzeczypospolitej.

Oprócz swojej kariery wojskowej, Kintopf pełnił również funkcje urzędnika samorządowego, co pokazuje jego aktywną rolę na rzecz lokalnych społeczności.

Jego życie, choć niekompletne w dostępnych źródłach, pozostaje interesującym tematem badań historycznych dotyczących tamtych czasów.

Życiorys

Henryk Kintopf przyszedł na świat 28 lub 29 listopada 1896 roku w Warszawie. Był synem Pauliny i Emila. Wcześniej, przed 1914 rokiem, został aktywnym członkiem Drużyny Strzeleckiej. W czasie I wojny światowej pełnił służbę w Legionach Polskich oraz angażował się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej. 16 sierpnia 1916 roku doznał rany w okolicy Jeziornego, będąc wówczas żołnierzem 2 kompanii III batalionu 1 pułku piechoty.

Po tragicznym wydarzeniu, jakim była I wojna światowa, gdy Polska odzyskała niepodległość, Kintopf został przyjęty do Wojska Polskiego. W czerwcowym awansie z 1919 roku uzyskał stopień porucznika piechoty. W 1923 roku pełnił funkcję oficera 22 pułku piechoty, z siedzibą w Siedlacach.

Rok 1921 był kluczowy dla jego kariery, bowiem od stycznia do listopada 1928 roku służył w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Podczas swojej służby spędził czas w różnych placówkach, takich jak Łotwa, Rosja czy Estonia, gdzie pełnił rolę kierownika Placówki Wywiadowczej w Rewalu. W 1928 roku został przydzielony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W grudniu 1931 roku, z dniem 1 grudnia, został na sześć miesięcy przydzielony z dyspozycji Prezesa Rady Ministrów do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W owym czasie pozostawał w ewidencji 68 pułku piechoty we Wrześni. Później, z dniem 31 maja 1932 roku, został przeniesiony do rezerwy, a równocześnie do 19 pułku piechoty we Lwowie.

W 1934 roku jego status zmienił się, gdy został oficerem rezerwowym 30 pułku Strzelców Kaniowskich i był wówczas zarejestrowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Warszawa Miasto III. Jego kariera publiczna nie ograniczała się jedynie do wojskowości – w czerwcu 1932 roku objął stanowisko radcy wojewódzkiego w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie, a następnie delegowany do Warszawy.

Od września 1932 do lutego 1935 roku pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Kielcach, natomiast od lutego 1935 roku do sierpnia 1938 roku pełnił rolę starosty powiatu stolińskiego. W kolejnych miesiącach, we wrześniu 1938 roku Kintopf został radcą w Oddziale Administracyjno-Prawnym Wydziału Ogólnego Urzędu Wojewódzkiego Poleskiego. Jego lojalna służba zakończyła się tragicznym wypadkiem we wrześniu 1939 roku.

Ordery i odznaczenia

Henryk Kintopf był odznaczany za swoje zasługi i bohaterstwo w trudnych czasach. Oto niektóre z przyznanych mu odznaczeń:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 17 marca 1932 roku,
  • Krzyż Walecznych, nadany dwukrotnie,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, którego otrzymał 10 listopada 1928 roku.

Przypisy

  1. Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 2, wyd. LTW, Łomianki 2022, s. 130–131.
  2. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 9, s. 132, 31.05.1932 r.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 10 z 16.08.1932 r., s. 359.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 6 z 23.03.1932 r., s. 252.
  5. Wykaz. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 32, s. 3, 10.11.1936 r.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 28, 470.
  7. Rocznik Oficerski 1928, s. 146.
  8. Rocznik Oficerski 1928, s. 241.
  9. Rocznik Oficerski 1924, s. 177.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 387.
  11. Rocznik Oficerski 1923, s. 188.
  12. Rocznik Oficerski 1923, s. 446.
  13. VII Lista strat 1916, s. 25.
  14. M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  16. Z trudu naszego i znoju Polska powstała, by żyć. niedziela.pl, 2000. [dostęp 17.04.2018 r.]
  17. Janusz Mierzwa: Militaryzacja administracji. Przyczyny i mechanizmy przechodzenia oficerów do administracji ogólnej w Polsce pomajowej. jpilsudski.org. [dostęp 17.04.2018 r.]
  18. a b c d Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Henryk Kintopf. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 17.04.2018 r.]

Oceń: Henryk Kintopf

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:5