Leon Koplewski, znany również pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Bezmian”, „Skarbek” oraz „Tomasz” czy „Salak vel Poklewski”, to postać o bogatej i złożonej biografii. Urodził się 3 czerwca 1897 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się w tym samym mieście w dniu 10 stycznia 1961 roku.
Koplewski był nie tylko ekonomistą, lecz także oficerem Wojska Polskiego i Armii Krajowej. Pełnił istotną rolę jako Komendant Garnizonu AK w Wilnie, gdzie brał udział w walkach na Wileńszczyźnie. Jego doświadczenia wojskowe nie były jednak wolne od cierpień, gdyż stał się również więźniem sowieckich łagrów, co dodatkowo podkreśla jego determinację oraz poświęcenie dla ojczyzny.
Życiorys
Leon Koplewski był osobą o ciekawym i pełnym wyzwań życiorysie. Syn Leona, absolwent Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu, zaznaczył swoją obecność podczas wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919–1920, gdzie miał zaszczyt pracować w Oddziale II Sztabu Generalnego. Po przeniesieniu do rezerwy w 1923 roku związał się z administracją jako urzędnik w Zarządzie Miasta Warszawy.
W trakcie II wojny światowej aktywnie uczestniczył w strukturach ZWZ-AK. W 1942 roku, jako major, został skierowany na Wileńszczyznę, by prowadzić działania dywersyjno-sabotażowe w ramach organizacji „Wachlarz”. W grudniu tego samego roku objął stanowisko komendanta Garnizonu Wilno „Dwór” AK, którym dowodził aż do sierpnia 1944 roku.
Koplewski miał również istotny udział w operacji Ostra Brama. Po wkroczeniu Sowietów pozostał w konspiracji, obejmując funkcję komendanta Inspektoratu A, który później przyjął nazwę AF. Jego działalność zakończyła się tragicznym aresztowaniem 18 grudnia 1944 roku przez NKWD. W czasie przesłuchania nie ujawnił swojego prawdziwego nazwiska, przez co był sądzony pod nazwiskiem Salak-Poklewski.
W sierpniu 1945 roku został skazany przez sąd NKWD w Wilnie na 15 lat ciężkich robót oraz 5 lat pozbawienia praw obywatelskich. Od października tegoż roku przetrzymywano go w łagrze w Workucie, a w maju 1949 roku przeniesiono do specjalnego obozu dla niebezpiecznych przestępców politycznych w Rieczłagu. Ostatecznie, 2 grudnia 1954 roku, zwolniono go jako inwalidę, a jego dalsza droga życiowa prowadziła do domu dla inwalidów w rejonie Zubowa w Mordwińskiej ASRR. W grudniu 1955 roku Leon Koplewski powrócił do Warszawy.
Przypisy
- KOPLEWSKI, Leon. [online], www.dws-xip.com [dostęp 14.02.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Wiktor Szeliński | Stanisław Dulfus | Jan Wiśniewski (kontradmirał) | Tadeusz Dzierzgowski | Andrzej Wolski | Feliks Gąsiewicz | Władysław Drzymulski | Jerzy Pepłowski (podporucznik) | Jan Rossman | Juliusz Englert | Henryk Kintopf | Henryk Kończykowski | Halina Najder | Marek Długoszowski | Józef Florkowski | Tadeusz Zawadzki (harcmistrz) | Teresa Krassowska | Wacław Gebethner | Mikołaj Byczkowski | Eugeniusz ŁepkowskiOceń: Leon Koplewski