Andrzej Korzyński

---

Życiorys

Andrzej Korzyński, znany kompozytor, zdobył wykształcenie muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w 1964 roku. Jego nauczycielem był profesor Kazimierz Sikorski. Kszyżynski podczas studiów skupił się na kompozycji oraz dyrygenturze, a jego pracą dyplomową była opera kameralna, która wykorzystywała nowoczesne techniki, w tym dodekafonię. Już w czasach studenckich związał się z aktorskim kabaretem Manekin, gdzie współpracował z artystami z Studenckiego Teatru Satyryków. Dodatkowo pełnił rolę szefa radiowego „Studenckiego Magazynu Muzycznego”. W tym samym roku, 1964, stworzył zespół Ricercar 64, towarzysząc Piotrowi Szczepanikowi, dla którego stworzył wiele znanych utworów, takich jak „Żółte kalendarze” oraz „Kochać”, która zdobyła tytuł radiowej piosenki roku w 1966.

W roku 1965 Andrzej Korzyński, wspólnie z Mateuszem Święcickim oraz Witoldem Pogranicznym, założył Młodzieżowe Studio „Rytm”. Przez osiem kolejnych lat studio to prezentowało twórczość młodych muzyków wykonujących bigbit. W „Rytmie” zadebiutowało wielu przyszłych dziennikarzy muzycznych, w tym Andrzej Turski, Piotr Kaczkowski oraz Maria Szabłowska. W 1969 roku Korzyński wyjechał do Francji na kontrakt z wytwórnią filmową 20th Century Fox, co otworzyło nowe drzwi w jego karierze.

W 1970 roku skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu produkcji Warner Bros. zatytułowanego „Germania 7 donne a testa”. W latach siedemdziesiątych prowadził zespół Arp Life, który wykorzystywał nowatorską wówczas muzykę elektroniczną, m.in. w filmie „W pustyni i w puszczy”. W 1973 roku podpisał umowę na udźwiękowienie piętnastu filmów dla wytwórni DEFA z NRD, a od 1986 roku współpracował z zachodnioniemieckimi producentami, takimi jak FILM POOL oraz Bavaria Film.

Wielokrotnie łączył siły z reżyserem Andrzejem Żuławskim, tworząc muzykę do wielu jego filmów, w tym do „Pieśni triumfującej miłości”, „Trzeciej części nocy”, „Diabła”, „Na srebrnym globie”, „Opętania” oraz „Kosmosu”. W 2019 roku stworzył ścieżkę dźwiękową do filmu „Mowa ptaków”, reżyserowanego przez Xawerego Żuławskiego, opartego na scenariuszu jego zmarłego ojca. Korzyński komponował również muzykę do znanych filmów, takich jak „Człowiek z żelaza” Andrzeja Wajdy, „Ocalenie” Edwarda Żebrowskiego, „Pierścień i róża” Jerzego Gruzy oraz „Akademia pana Kleksa” Krzysztofa Gradowskiego.

Andrzej Korzyński był autorem postaci Franka Kimono, niezwykle popularnej w latach 80., w którą wcielał się Piotr Fronczewski, a także tworzył piosenki wykonywane przez tego aktora. W 1991 roku stworzył tekst piosenki „Mydło Fa”, śpiewanej przez Marlenę Drozdowską oraz Marka Kondrata. Utwór ten, pierwotnie stworzony jako parodia popularyzowanych przebojów, wkrótce stał się jednym z pierwszych polskich hitów disco polo.

W 2016 roku zrealizowano film dokumentalny „Andrzej Korzyński. Zagubiony diament” w reżyserii Grzegorza Brzozowicza, którego celem było ukazanie życia i twórczości kompozytora. Dwa lata później opublikowano książkę „Znam wszystkie Wasze numery”, będącą wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez dziennikarkę Marię Szabłowską.

Żona Korzyńskiego, Sylwia Sokorska-Korzyńska (zm. 2023), była córką Włodzimierza Sokorskiego, komunistycznego polityka. Ich syn Mikołaj (ur. 1973) również zaangażował się w muzykę i kompozycję, a ponadto zrealizował się jako scenarzysta filmowy.

Andrzej Korzyński zmarł 18 kwietnia 2022 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie został pochowany 11 maja 2022 roku.

Muzyka filmowa

Muzyka filmowa jest niezwykle ważnym elementem polskiego kina, a jeden z najbardziej uznawanych kompozytorów, Andrzej Korzyński, znacząco przyczynił się do jej rozwoju. Poniżej przedstawiamy listę filmów, w których jego muzyka odegrała kluczową rolę:

• Wszystko na sprzedaż – reż. Andrzej Wajda,
• Człowiek z marmuru – reż. Andrzej Wajda,
• Człowiek z żelaza – reż. Andrzej Wajda,
• Polowanie na muchy – reż. Andrzej Wajda,
• Brzezina – reż. Andrzej Wajda,
• Panna Nikt – reż. Andrzej Wajda,
• Trzecia część nocy (1971) – reż. Andrzej Żuławski,
• Diabeł (1972) – reż. Andrzej Żuławski,
• Opętanie (1981) – reż. Andrzej Żuławski,
• Na srebrnym globie (1987) – reż. Andrzej Żuławski,
• Moje noce są piękniejsze niż wasze dni (Mes nuits sont plus belles que vos jours) (1989) – reż. Andrzej Żuławski,
• Szamanka (1996) – reż. Andrzej Żuławski,
• Wierność (2000) – reż. Andrzej Żuławski,
• Kosmos (2015) – reż. Andrzej Żuławski,
• Nie ma mocnych (1974) – reż. Sylwester Chęciński,
• Kochaj albo rzuć (1977) – reż. Sylwester Chęciński,
• Wielki Szu (1983) – reż. Sylwester Chęciński,
• Akademia pana Kleksa – reż. Krzysztof Gradowski,
• Podróże pana Kleksa – reż. Krzysztof Gradowski,
• Pan Kleks w kosmosie – reż. Krzysztof Gradowski,
• Agent nr 1 (1972) – reż. Zbigniew Kuźmiński,
• Motyle (1972) – reż. Janusz Nasfeter,
• W pustyni i w puszczy (1973) – reż. Władysław Ślesicki,
• Akwen Eldorado (1988) – reż. Andrzej Swat,
• Tulipan (1986) – reż. Janusz Dymek,
• Oko proroka (1982) – reż. Paweł Komorowski,
• Przeklęte oko proroka (1984) – reż. Paweł Komorowski,
• Pierścień i róża (1986) – reż. Jerzy Gruza,
• Ostatnie takie trio (1976) – reż. Jerzy Obłamski,
• Tygrysy Europy (1999) – reż. Jerzy Gruza,
• Zapamiętaj imię swoje (1974) – reż. Siergiej Kołosow,
• S.O.S (1974) – reż. Janusz Morgenstern,
• Zaginiona (2003) – reż. Andrzej Kostenko,
• Mowa ptaków – 2019, reż. Xawery Żuławski.

Wybrane utwory autorskie

W twórczości Andrzeja Korzyńskiego znaleźć można wiele wyjątkowych utworów, które zdobyły serca słuchaczy. Poniżej przedstawiamy wybrane kompozycje, które zgromadziły szerokie uznanie w polskiej muzyce.

• „A kto się kocha w tobie” (sł. Bogdan Olewicz, z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej),
• „Meluzyna” (sł. Krzysztof Gradowski, z repertuaru Małgorzaty Ostrowskiej),
• „Żółte kalendarze” (sł. Jerzy Miller, z repertuaru Piotra Szczepanika),
• „Kochać” (sł. Andrzej Tylczyński, z repertuaru Piotra Szczepanika),
• „King Bruce Lee karate mistrz” (z własnymi słowami, z repertuaru Franka Kimono),
• „Kasa sex” (z własnymi słowami, z repertuaru Maryli Rodowicz),
• „Szparka sekretarka” (sł. Jan Wołek, z repertuaru Maryli Rodowicz),
• „Do łezki łezka” (sł. Jonasz Kofta, z repertuaru Maryli Rodowicz),
• „Domek bez adresu” (sł. Andrzej Tylczyński, z repertuaru Czesława Niemena),
• „Motylem jestem” (sł. Andrzej Tylczyński, z repertuaru Ireny Jarockiej),
• „Sweet, sweet tulipan” (sł. Jacek Cygan, z repertuaru Urszuli),
• „Mydełko Fa” (muz. Mikołaj Korzyński, wykonywany przez Marlenę Drozdowską oraz Marka Kondrata).

Każdy z tych utworów jest świadectwem artystycznego kunsztu Andrzeja Korzyńskiego oraz jego współpracy z innymi utalentowanymi twórcami Polskiego rynku muzycznego.

Nagrody i odznaczenia

Andrzej Korzyński, wybitny kompozytor, zdobył szereg istotnych nagród oraz odznaczeń w trakcie swojej kariery.

• 1977: Otrzymał nagrodę za muzykę do filmu Czerwone ciernie podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku,
• 2017: Przyznano mu Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, honorujący jego wkład w kulturę, który wręczył Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP,
• 2018: Wyróżniony nagrodą „Człowieka ze Złotym Uchem” na Festiwalu Soundedit za „wybitne dokonania w dziedzinie produkcji muzycznej”,
• 2023: Pośmiertnie uhonorowany Złotym Fryderykiem,

Jego osiągnięcia stanowią ważny wkład w polską kulturę muzyczną.

---

Oceń: Andrzej Korzyński

---