Krzysztof Kiersznowski

---

Życiorys

Wczesne lata

Warszawa była miejscem narodzin i dzieciństwa Krzysztofa Kiersznowskiego. Choć wydaje się, że przyszły aktor nie dostrzegał potencjału w swoim otoczeniu, to jego matka, Wanda Banaszewska (1926–2009), z pewnością miała duży wpływ na jego wybór kariery. Pracując jako referentka w wydziale spraw lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy oraz w kulturze, stała się dla niego inspiracją. W trakcie II wojny światowej pełniła rolę łączniczki, transportując meldunki do majora Zygmunta Szendzielarza znanego jako „Łupaszka”.

W jego rodzinie panował duch bohaterstwa. Ojciec, Leopold Stanisław Kiersznowski (1920–1998), walczył jako żołnierz Armii Krajowej i został odznaczony Orderem Virtuti Militari za swoje zasługi w czasie powstania warszawskiego. Dziadek Kiersznowskiego z matki, Napoleon Banaszewski (1898–1978), był oficerem przedwojennym i Sybirakiem, który po wojnie znalazł zatrudnienie jako bileter w kinie „Świt”, co pozwoliło młodemu Krzysztofowi na poznawanie sztuki filmowej i teatralnej, w tym wizyty w Teatrze Współczesnym.

Po rozwodzie rodziców, bliższe relacje Kiersznowski utrzymał z matką, a kontakt z ojcem był sporadyczny. Dopiero w późniejszym życiu, po założeniu własnej rodziny, potrafił naprawić tę relację. W latach 1957–1964 uczył się w warszawskiej Szkole Podstawowej nr 48 im. Adama Próchnika. Jednak jego młodzieńcze lata naznaczone były także trudnościami, w tym agresją i nieodpowiednim towarzystwem. Niejednokrotnie powtarzał ostatnią klasę liceum.

Moment przełomowy nastąpił, gdy jego życie odmieniła ówczesna przyjaciółka. W 1968 roku Krzysztof zgłosił się do wojska, a po służbie udało mu się zdać maturę. Zmagał się z jąkaniem, co skłoniło go do terapii u logopedy. Wspierał go także sąsiad, Andrzej Krasicki, ówczesny dyrektor Teatru Polskiego, który wprowadził go w odpowiednie ćwiczenia logopedyczne. Dzięki determinacji Kiersznowski z sukcesem dostał się na Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi, kończąc studia w 1977 roku i uzyskując dyplom rok później.

Kariera

Na scenie filmowej zadebiutował w wieku 26 lat w dziele Andrzeja Wajdy zatytułowanym Człowiek z marmuru (1976), gdzie pojawił się w roli towarzysza, który wręczał kwiaty i gratulował Birkutowi, postaci granej przez Jerzego Radziwiłowicza. Chociaż jego kariera na dobre zaczęła się w 1976 roku w Ośrodku Kultury Teatralnej, jego odkrycia talentu dokonały się również poza ekranem. Bardzo szybko zyskał uznanie w teatralnym środowisku.

W 1978 roku dostrzeżono go na XIX Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu, gdzie otrzymał wyróżnienie za rolę prokuratora w przedstawieniu Krzywa płaska, które zrealizował Jan Machulski w warszawskim Teatrze Ochoty, gdzie pozostawał związany przez kilka lat. Występował także w innych istotnych miejscach, jak Studio (1979–1987), Scena Prezentacje (1980–1981), Komedia (1999, 2011), Rampa (2003) czy Rozmaitości.

Ponadto występował w Poloni (2008, 2016), Capitolu (2014), IMKA oraz Kamienica w 2020 roku, a także w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1988–1989) oraz w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze (2006).

Kiersznowski zdobył popularność dzięki niezapomnianym występom w filmach Juliusza Machulskiego, między innymi jako gangster nieudacznik „Nuta” w Vabanku (1981) oraz Vabanku II (1984). Zagrał również w Kilerze (1997) i Kilerach 2-óch (1999), oraz w filmach takich jak Superprodukcja (2002) i Ile waży koń trojański? (2008). Jego rola ojca Tereski w dramatyzm psychologicznym Roberta Glińskiego zatytułowanym Cześć Tereska (2001) przyniosła mu Polską Nagrodę Filmową Orła w 2002 roku. W jego dorobku filmowym znalazł się także dramat historyczny Strajk (2006) oraz Ballada o Piotrowskim (2007), gdzie wystąpił jako tytułowy życiowy nieudacznik.

W sezonie artystycznym 2006 zaprezentował znakomitą drugoplanową rolę Edwarda Gralewskiego w komedii Michała Kwiecińskiego Statyści, co zaowocowało nagrodą przyznaną na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Orłem w 2007 roku. Uczestniczył także w teledyskach popularnych zespołów, takich jak Kombi i Sławomira.

W roku 2007 rozpoczął nowy rozdział w swojej karierze, przyjmując rolę Stefana Górki, ojca Kasi (Katarzyna Glinka) w serialu TVP2 Barwy szczęścia. Obraz jego talentu i możliwości wzbogacił także serial TVN Twarzą w twarz (2007), gdzie zagrał podinspektora Janusza Wnuka, prowadzącego śledztwo w sprawie tragicznej śmierci policjanta.

Życie prywatne

Krzysztof Kiersznowski był osobą, która prowadziła życie rodzinne. Jego żoną była Francuzka o imieniu Martin, która realizowała się w pracy dyplomatycznej. Para wychowała dwoje dzieci – syna Maximiliena, który przyszedł na świat w 1978 roku i pełnił rolę asystenta na wydziale prawa, oraz córkę Catherine, urodzoną w 1984 roku, mającą na koncie ukończone studia z zakresu architektury wnętrz.

W dniu 25 lipca 2018 roku miał miejsce nieszczęśliwy wypadek drogowy, w którym brał udział. Na rondzie w centrum Warszawy jego samochód został poważnie uszkodzony po kolizji z innym pojazdem, co zakończyło się całkowitym zniszczeniem auta.

Kolejne tragiczne wydarzenie miało miejsce 24 października 2021 roku w Komorowie k. Pruszkowa, gdzie Krzysztof Kiersznowski zmarł w wyniku długotrwałej walki z nowotworem. Po jego śmierci odbyła się msza pogrzebowa, a 4 listopada 2021 roku został pochowany na cmentarzu w Komorowie, tuż po ceremonii w kościele pw. św. Aleksandra w Warszawie.

Filmografia

Filmografia Krzysztofa Kiersznowskiego obejmuje wiele ról w polskiej kinematografii, które pokazują jego ogromny talent aktorski. W ciągu swojej kariery, która rozpoczęła się w 1976 roku, artysta pojawił się w licznych filmach i serialach telewizyjnych.

Wśród jego najwcześniejszych osiągnięć wyróżniają się:

• 1976: „Latarnik” – jako Żołnierz Skawiński
• 1976: „Człowiek z marmuru” – jako towarzysz gratulujący Birkutowi
• 1978: „Umarli rzucają cień” – jako Mikołaj
• 1979: „Wolne chwile” – jako Mirek, kierownik teatru
• 1980: „Gorączka” – w roli bojowca

W następnych latach Kiersznowski zdobywał popularność dzięki obecności w takich produkcjach jak:

• 1981: „Vabank” – jako Nuta
• 1983: „Wakacje z Madonną” – jako Robert
• 1986: „Nikt nie jest winien” – jako szofer Ryszarda
• 1990: „Napoleon” – w roli oficera niemieckiego
• 1997: „Kiler” – jako Wąski

Jego kariera aktorska trwała przez wiele lat, a w latach 2000 do 2021 zagrał w wielu znanych polskich produkcjach:

• 2000-2007: „Świat według Kiepskich” – w różnych rolach
• 2004-2005: „Kryminalni” – jako policjant wydziału ds. narkotyków
• 2007-2021: „Barwy szczęścia” – jako Stefan Górka
• 2018: „Pitbull. Ostatni pies” – jako Karwański
• 2022: „Koniec świata, czyli kogel-mogel 4” – mężczyzna przed klasztorem

Teledyski

Rok	Tytuł	Wykonawca	Rola
1985	„Nasze randez-vous”	Kombi	strażak
2012	„1000 metrów nad ziemią”	Mrozu	gość na imprezie
2013	„To nie przyjaźń tylko miłość”	Classic	ochroniarz
2015	„Miłego dnia”		ksiądz
	„Megiera”	Sławomir	uciśniony przez Megierę

Nagrody

Oto zestawienie osiągnięć artystycznych Krzysztofa Kiersznowskiego, które uwydatniają jego talent oraz uznanie w branży filmowej i teatralnej.

Rok	Nagroda	Kategoria	Tytuł
1978	XIX Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu	Za rolę prokuratora	Krzywa płaska
2002	Orzeł (Polskie Nagrody Filmowe)	Najlepsza drugoplanowa rola męska za rok 2001	Cześć Tereska (2001)
2006	31. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni	Najlepsza drugoplanowa rola męska	Statyści (2006)
2007	Orzeł (Polskie Nagrody Filmowe)	Najlepsza drugoplanowa rola męska za rok 2006

---

Oceń: Krzysztof Kiersznowski

---