Dariusz Kordek

---

Życiorys

Wczesne lata

Dariusz Kordek przyszedł na świat i dorastał w stolicy Polski, w Warszawie. Swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana, gdzie w 1984 roku uzyskał maturę. Już w czasach szkolnych angażował się w działalność artystyczną, występując w amatorskim teatrze przy Parafii św. Stefana Króla na ul. Czerniakowskiej. Tam zbierał cenne doświadczenia sceniczne, jednocześnie będąc ministrantem oraz lektorem. Kordek rozwijał swoje umiejętności aktorskie, studiując na Wydziale Aktorskim warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, której program ukończył w 1988 roku.

Kariera zawodowa

Podczas studiów Dariusz Kordek zdobył nagrodę na VI Ogólnopolskim Przeglądzie Przedstawień Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi za podwójną rolę Kacpra i Leondera w spektaklu kabaretowo-rewiowym Czyste szaleństwo, reżyserowanym przez Jana Englerta. Jego zawodowy debiut miał miejsce w 1987 roku na deskach warszawskiego Teatru Polskiego, gdzie wcielił się w postać Cyngi w sztuce Witkacego, zatytułowanej Bezimienne dzieło, także w reżyserii Jana Englerta. Kordek przyciągnął uwagę w 1989 roku, zdobywając jedną z trzech głównych nagród – Nagrodę Pagartu oraz stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki za interpretację utworu „Och, ty w życiu” podczas X Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.

W latach 1988–1992 występował w Teatrze Rampa na Targówku, zdobijając popularność w takich przedstawieniach jak: Cabaretro (1988), Sweet Fifties (1989), Muzykoterapia (1989) i Czerwony stoliczek (1990). Następnie, w okresie 1991-1997, jego talent został doceniony w Muzycznym Teatrze Studio Buffo, gdzie zagrał Jana w musicalu Metro oraz brał udział w innych produkcjach, jak: Do grającej szafy grosik wrzuć (1993), Nie opuszczaj mnie … (1994) autorstwa Jacquesa Brela oraz Grosik 2 – Piosenki z lat 60. (1995).

Prawdziwa popularność przyszła wraz z rolą Marka Siedleckiego w telenoweli W labiryncie (1990–1991), gdzie zagrał przystojniaka oraz podrywacza pracującego w laboratorium. Dodatkowo zagrał przyjaciela głównego bohatera w sensacyjnym dramacie psychologicznym Władysława Pasikowskiego, pt. Kroll (1991).

W 1995 roku brał udział w gościnnych występach w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie wcielił się w rolę Jimmy’ego Portera w sztuce Miłość i gniew autorstwa Johna Osborne’a, w reżyserii Jana Buchwalda. Z kolei w 1995 roku wystąpił w roli Gustawa w komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie, która odbywała się w Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego, pod reżyserią Zbigniewa Lesienia. Faraonem w biblijnym musicalu Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1996) został w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. W latach 1996–1999 prowadził interaktywny teleturniej Polsatu Trzy Kwadraty. W 1996 roku wydał album tylko cień…, którego współproducentami byli Romuald Lipko oraz Paweł Skura.

Na warszawskiej scenie „Scena Prezentacje” zagrał Leopolda w przedstawieniu Czasami skrzypce… autorstwa Françoise Sagan (1997), w reżyserii Romualda Szejda. W Teatrze Rozrywki w Chorzowie wystąpił w roli Riff-Raffa w musicalu The Rocky Horror Show (1999), reżyserowanej przez Marcela Kochańczyka. Królewiczem w Królewna Śnieżka i krasnoludki (1999), produkcji Jacka Bromskiego oraz Krzysztofa Kolbergera miał przyjemność być w Operze na Zamku w Szczecinie. W Teatrze Polskim w Bielsku-Białej zagrał potrójną rolę taksówkarza Freda, studenta Antona i polityka Charlesa w sztuka Tonacja blue albo Blue Room (2000) w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego. Rok 2001 przyniósł mu rolę Gucia w widowisku Taka noc nie powtórzy się więcej (reż. Artur Barciś) w Teatrze Syrena.

Następnie stał się aktorem Teatru Muzycznego „Roma”, biorąc udział w musicalach takich jak: Grease w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego (2002, jako Johnny Casino), Pięciu braci Moe w reżyserii Olafa Lubaszenki (jako Nomax) oraz Cohen Leonarda Cohena pod kierownictwem Krzysztofa Zaleskiego. W 2004 roku zagrał Tomka w przedstawieniu Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki (reż. Jadwiga Has) w Teatrze Na Woli.

W 2004 roku wspólnie z Olgą Bończyk nagrał płytę Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki. W 2006 roku wziął udział w programie rozrywkowym Polsatu Jak oni śpiewają, a także wystąpił na recitalu Songi Bertolta Brechta pod reżyserią Tomasza Dutkiewicza w Teatrze Komedia. W 2009 roku zagrał Pana Capuletiego w musicalu Romeo i Julia w Studiu Buffo.

W 2011 roku był uczestnikiem 13. edycji programu TVN Taniec z gwiazdami. Po przerwie, w 2012 roku wrócił do Teatru Muzycznego „Roma”, angażując się w role Dona Lockwooda w Deszczowej piosence (2012) oraz Sama Carmichaela w Mamma Mia! (2015). W 2013 roku zagrał Żółtego Jima w przedstawieniu Jesienne manewry autorstwa Petera Coke’a w Teatrze Syrena. Aktor wcielił się również w pianistę i artystę kabaretowego Jacka Nightingale’a w przedstawieniu Showbizz (2014) Petera Quiltera w Centrum Kultury i Sztuki w Lesznie, reżyserowanym przez Dariusza Taraszkiewicza.

W marcu 2016 roku zajął drugą lokatę w finale piątej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w telewizji Polsat. W 2018 roku został członkiem jury talent-show Śpiewajmy razem. All Together Now. W tym samym roku pojawił się w roli Ivana Alernatywy w sztuce Kobiety na skraju załamania nerwowego (2018) Jeffreya Lane’a, w reżyserii Dominiki Łakomskiej. Wystąpił również w spektaklu Bodo (2018) w reżyserii Dariusza Taraszkiewicza, jako Eugeniusz Bodo, a w 2019 roku zagościł w przedstawieniach w PROM Kultury Saska Kępa: Cudowna terapia (jako Walenty Dorek) i Gąska (jako Wasilij). Kordek brał udział również w komediach pomyłek, takich jak Zdradziłeś mnie… kotku! (2019) w reż. Macieja Damięckiego oraz Kobieta idealna (2019) z Adrianną Biedrzyńską i Agnieszką Szygendą w reż. Stefana Friedmanna, a także w kolejnych sztukach: Randka w ciemno na dwie pary Normana Fostera w reż. Mirosława Polatynskiego, Cudowna Terapia w reż. Dariusza Taraszkiewicza, Winda do Nieba, czyli czworo po czterdziestce Fritza Schindleckera oraz Wyjście Awaryjne w reż. Tomasza Dutkiewicza.

Życie prywatne

Dariusz Kordek przez wiele lat prowadził życie, które często przyciągało uwagę mediów oraz jego fanów. W okresie od 1993 do 1996 roku był w związku z Edytą Górniak, co stanowiło istotny element jego biografii. Po zakończeniu tego związku, przez pewien czas pozostawał w nieformalnym związku z Moniką Stefaniak.

W latach 2001–2008 Kordek był żonaty z Agnieszką Gewert, jednak to nie był koniec jego życiowych zmian. 7 sierpnia 2010 roku wziął ślub z Elizą Jędrzejewską. Para ta doczekała się dwojga dzieci: syna Maksymiliana, który przyszedł na świat w 2009 roku, oraz córki Marii Elizy, urodzonej 22 lipca 2013 roku.

Poza życiem osobistym, Dariusz Kordek pracował także jako przedstawiciel handlowy oraz zatrudniony był w korporacji. Jego doświadczenia zawodowe na pewno miały wpływ na jego dalszy rozwój i podejście do życia.

Filmografia

Filmy

W filmografii Dariusza Kordka można znaleźć wiele interesujących tytułów, w których aktor brał udział przez lata swojej kariery. W 1986 roku zadebiutował w filmie Maskarada, gdzie wcielił się w rolę uczestnika powołania Teatru Młodego Aktora. Już pięć lat później, w Krollu, odgrywał postać Kuby Bergera, przyjaciela głównego bohatera.

W 1995 roku wystąpił w dwóch produkcjach: Młode wilki jako „Casanova” oraz w filmie Tato, gdzie zagrał w reklamie szamponu. Dwa lata później, w Sztosie, zagrał rolę współpracownika „Gruchy”. W 1999 roku pojawił się w Fuksie, gdzie odgrywał rolę chirurga opatrującego Aleksa.

Rola Tadeusza Drabika w filmie Sezon na leszcza z 2000 roku to kolejny z jego pamiętnych występów, a rok później w Poranku kojota wcielił się w postać Mariano Italiano, ojca Noemi. Jego zaangażowanie w produkcje filmowe trwało przez kolejne lata, z sukcesem występując w Śniadaniu do łóżka w 2010 roku oraz 1920 Bitwie warszawskiej jako Władysław Sikorski w 2011 roku.

Seriale TV

Dariusz Kordek miał również znaczącą obecność w serialach telewizyjnych. Zaczynając od roli tajniaka w Mistrzu i Małgorzacie w 1988 roku, jego kariera rozwijała się dynamicznie. W 1989 roku mogliśmy go zobaczyć jako studenta zoologii w Odbiciach, a następnie grał Marka Siedleckiego w W labiryncie na początku lat 90-tych.

Jego talent został doceniony w kolejnych latach, kiedy to wystąpił w Pograniczu w ogniu jako porucznik Burski, a w 1997 roku zagrał Rafała, reżysera reklamówek w Pokoju 107. Dalsze role w Klanie, Czułości i kłamstwach, a także w Adama i Ewa zrzeszały widzów przed telewizorami.

W 2001 roku Kordek zadebiutował w Marzenia do spełnienia, a sezony jego występów w Sforze oraz Na Wspólnej przyciągały ogromną widownię. Jego rola w Dzikich jako mecenas „Zicher” oraz w Pensjonacie pod Różą podkreśliły jego wszechstronność aktorską. Znalazł się również w popularnych produkcjach takich jak Kryminalni, Na dobre i na złe oraz Rodzinny interes.

Programy TV

Oprócz filmów i seriali, Kordek angażował się także w programy telewizyjne. W latach 1996-1999 pełnił funkcję prowadzącego w Trzech Kwadratach. Jego różnorodne talenty ujawniły się w Jak oni śpiewają w 2006 roku, gdzie brał udział jako uczestnik.

W 2011 roku zaprezentował swoje umiejętności taneczne w Taniec z gwiazdami, a pięć lat później wziął udział w popularnym programie Twoja twarz brzmi znajomo. Jego wszechstronność i zaangażowanie w różne projekty telewizyjne sprawiają, że jest jedną z bardziej rozpoznawalnych postaci polskiej sceny artystycznej.

Dyskografia

Albumy

W swojej karierze artystycznej Dariusz Kordek wydał szereg albumów, które zdobyły uznanie w Polsce. Oto przegląd niektórych z nich:

• 1996: tylko cień… (wydany przez New Abra),
• 2001: Gala 2001 Niedziela na Głównym, gdzie znalazły się piosenki Wojciecha Młynarskiego, nagranie na żywo z Teatru Polskiego we Wrocławiu, z datą 18 i 19 marca 2001. Warto zwrócić uwagę na utwór „Och, ty w życiu” (muzyka: Janusz Sent, słowa: Wojciech Młynarski),
• 2004: Do grającej szafy grosik wrzuć, w tym takie hity jak „Apasjonata” oraz „Kuba, wyspa jak wulkan gorąca” (wyd. Fonografika),
• 2004: Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki, nagrany w duecie z Olgą Bończyk (wyd. Studio S-3 Polskiego Radia).

Single

W karierze Dariusza Kordka pojawiły się także single, które przyczyniły się do jego popularności. Poniżej przedstawiamy szczegółowe zestawienie:

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
		WiR
1997	Chwile	1

---

Oceń: Dariusz Kordek

---