Aleksander Cesarski


Aleksander Cesarski to postać historyczna, której życie i kariera są ściśle związane z historią Wojska Polskiego. Urodził się 14 sierpnia 1921 roku w Warszawie, gdzie również spędził ostatnie chwile swojego życia. Zmarł 8 listopada 1975 roku w tym samym mieście, co stanowi ważny element jego biografii.

W toku swojej kariery wojskowej, Cesarski osiągnął stopień generała brygady, co świadczy o jego znaczącej roli w strukturach wojskowych Polski. Jego życie oraz dokonania są nie tylko dowodem jego osobistej determinacji i poświęcenia, ale także odzwierciedleniem burzliwych czasów, w których przyszło mu żyć i działać.

Życiorys

Aleksander Cesarski był dzieckiem działacza KPP, a jego ojcem był szewc-chałupnik o imieniu Aleksander. W czasach okupacji, zaangażował się w działalność Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, a po wojnie stał się członkiem PPR oraz Gwardii Ludowej.

W czerwcu 1943 roku, jego działalność zakończyła się niespodziewanym aresztowaniem, które nastąpiło po zdradzie przez jednego z kolegów. Został uwięziony w Pawiaku, gdzie przebywał aż do lipca tego samego roku.

Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, wstąpił do Wojska Polskiego. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych. Kluczowym momentem w jego karierze miała miejsce 28 marca 1947 roku, kiedy to uczestniczył w inspekcji wojskowej w Bieszczadach, gdzie zginął generał Karol Świerczewski. Cesarski, jako oficer do zleceń, pomógł wynieść rannego generała z pola ostrzału, co zostało docenione awansem do stopnia majora.

Dalsza kariera Aleksandra Cesarskiego związana była ze służbą kwatermistrzostwa w Terenowej Obronie Przeciwlotniczej. Z czasem objął stanowisko zastępcy komendanta głównego, a następnie komendanta głównego tej jednostki. W latach 1957-1960, w systemie zaocznym, ukończył studia w Akademii Sztabu Generalnego, a w 1963 roku awansował na generała brygady. Równocześnie w latach 1957-1960 studiował geografię gospodarczą na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom magistra geografii 31 sierpnia 1961 roku.

W 1970 roku przeszedł na emeryturę, a następnie pracował w Związku Inwalidów Wojennych. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D29-1-3).

Awanse

Kariera wojskowa Aleksandra Cesarskiego jest imponująca, a jego awanse odzwierciedlają rozwój jego kompetencji i odpowiedzialności w armii. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego stopni wojskowych oraz dat, w których zostały przyznane:

  • podporucznik − 1945,
  • porucznik − 1946,
  • kapitan − 1946,
  • major − 1947,
  • podpułkownik − 1951,
  • pułkownik − 1956,
  • generał brygady − 1963.

Ordery i odznaczenia

Aleksander Cesarski został odznaczony wieloma szacownymi wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w rozwój kraju. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń:

  • Order Sztandaru Pracy II klasy,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954),
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • Złoty Krzyż Zasługi (16 kwietnia 1947),
  • Krzyż Partyzancki,
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1946),
  • Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955),
  • Medal „Za udział w walkach o Berlin”.

Przypisy

  1. Włodzimierz Kalicki: 01.04.2012 r. Zamiast chleba - generał. Gazeta Wyborcza [dostęp 30.04.2013 r.]
  2. Zbigniew Jantoń: VIII. Śmierć generała Karola Świerczewskiego. [dostęp 30.04.2013 r.]
  3. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990 t. I: A−H, Toruń 2010.
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 15.01.1955 r. Nr 0/173 - na wniosek Ministra Handlu Wewnętrznego.
  5. M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 535 „za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju”.
  6. Królikowski 2010, s. 232.
  7. Królikowski 2010, s. 233.
  8. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze.

Oceń: Aleksander Cesarski

Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:17