Bolesław Sierzputowski

Wojsko i służby mundurowe

Bolesław Antoni Sierzputowski, urodzony 1 stycznia 1874 roku w Warszawie, to postać, której życie zostało nierozerwalnie związane z historią Polski.

Zmarł 24 lutego 1933 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii Wojska Polskiego, w którym sprawował funkcję tytularnego generała brygady.

Życiorys

Bolesław Antoni Sierzputowski, urodzony 1 stycznia 1874 roku w stolicy Polski, Warszawie, pochodził z rodziny Tadeusza Tymoteusza Ignacego (ur. 1833, zm. 1897) oraz Anieli Anny Róży z Szawelskich (ur. 1840, zm. 1926). Jego chrzest odbył się w warszawskiej parafii Wszystkich Świętych. Bolesław miał sześcioro rodzeństwa, w tym dwie siostry, Marię Teklę i Eugenię, oraz czterech braci: Władysława Józefa Floriana, Tadeusza Kazimierza, Witolda i Stefana Czesława.

Po ukończeniu gimnazjum praskiego, kontynuował edukację w Odeskiej Szkole Junkrów Piechoty (ros. Одесское пехотное юнкерское училище). Dnia 19 lipca 1893 roku rozpoczął swoją służbę w Armii Imperium Rosyjskiego, a dwa lata później awansował na podporucznika (ros. Подпоручик). W drugiej połowie 1897 roku, w stopniu podporucznika, pełnił obowiązki wojskowe w 6 Lipawskim Pułku Piechoty Księcia Fryderyka Leopolda Pruskiego, zamieszkując w Brześciu Litewskim.

W roku 1909, jako sztabskapitan, został przydzielony do 237 Kriemlewskiego Rezerwowego Batalionu Piechoty, stacjonującego w Niżnym Nowogrodzie. Kontynuował swoją karierę wojskową i w 1911 roku, już jako podpułkownik, ukończył Akademię Intendentury w Sankt Petersburgu (ros. Интендантская академия), obejmując kolejne kierownicze stanowiska. W 1917 roku awansował do rangi pułkownika (ros. Полковник) i podczas swojej służby przebywał w garnizonach na przykład w Aschabadzie (Turkmenia) oraz Irkucku na Syberii w latach 1911-1912.

Od 3 marca 1920 roku pełnił służbę w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego na Syberii, gdzie był zastępcą komendanta transportu na statku „Brandenburg”, który był jednym z ostatnich transportów polskich żołnierzy z Syberii, pod dowództwem pułkownika Bronisława Górskiego. Statek ten wypłynął z Władywostoku 30 sierpnia 1920 roku, a pod koniec listopada tego samego roku dotarł do portu morskiego w Gdańsku.

30 kwietnia 1921 roku został zatwierdzony w stopniu pułkownika intendenta ze starszeństwem od 1 kwietnia 1920 roku, w grupie byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W tym okresie, dokładnie w 1921 roku, pełnił funkcję pomocnika komendanta Komisji Odbioru Transportów Zagranicznych, a 1 czerwca 1921 roku służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych. Na mocy dekretu z dnia 18 lutego 1922 roku (O.V.L. 87190), Naczelnik Państwa oraz Naczelny Wódz przenieśli Bolesława na stały stan spoczynku z dniem 1 stycznia 1922 roku.

Dnia 26 października 1923 roku, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady. Po zakończeniu kariery wojskowej mieszkał w Warszawie. 1 września 1930 roku założył prywatną Szkołę Handlową w Legionowie, która była wówczas jedyną szkołą ponadpodstawową w tej miejscowości.

Generał Bolesław Sierzputowski zmarł 24 lutego 1933 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 30 wprost, rząd 4, grób 13).

Rodzina

Dnia 27 października 1897 roku w parafii pw. Świętego Krzyża w Warszawie Bolesław Sierzputowski poślubił Krystynę Natalię Małdorską, która była córką Jana i Ludwiki z Frejlichów, a sama urodziła się w Warszawie. Niestety, jego pierwsza małżonka zmarła 5 października 1909 roku, co na pewno było dla niego ogromnym przeżyciem.

Po pewnym czasie, 22 maja 1911 roku, Bolesław zawarł nowy związek małżeński w warszawskiej parafii pw. św. Aleksandra. Jego drugą żoną została Ida Ludwika z Żółtowskich (ur. 1891 r., zm. 1959 r.). Z tego małżeństwa przyszła na świat córka Wanda, która przyszła na świat w 1913 roku i zmarła w 1997 roku. Wanda była żoną kaprala podchorążego Andrzeja Olszańskiego, znanego jako „Andrzej”, który służył w Batalionie Armii Krajowej „Ruczaj”.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: SIERZPUTOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.02.2020 r.]
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 26.10.1933 r., s. 268.
  3. Jacek Szczepański: Kamienica Petersburskiego. 16.12.2014 r. [dostęp 22.12.2014 r.]
  4. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 882.
  5. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1407.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 07.11.1923 r., s. 739.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 25.02.1922 r., s. 150.
  8. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 r., s. 867.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 07.05.1921 r., poz. 667.
  10. Jan Paweł Wiśniewski, Żony czasu wojny. „Wojenne żony” w wojskach czechosłowackich i polskich na Syberii w latach 1918–1920, Klio. Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym nr 4(19), Toruń 2011 r., s. 77.
  11. Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г., Sankt Petersburg 1909, s. 479.
  12. a b c Stawecki 1994, s. 299.
  13. a b Kosk 2001, s. 159.
  14. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1577.
  15. W ewidencji Armii Imperium Rosyjskiego figurował, jako Болеслав Антон Фаддеевич Сержпутовский.

Oceń: Bolesław Sierzputowski

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:14