Józef Hurtig

---

Życiorys

Józef Hurtig był żołnierzem pochodzącym z Moraw, który osiedlił się w Warszawie wraz ze swoją rodziną. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1788 roku w artylerii, osiągając stopień podporucznika w 1790 oraz porucznika w 1792.

Uczestniczył w walkach przeciwko interwencji rosyjskiej oraz w powstaniu kościuszkowskim w 1794 roku, zdobywając uznanie za swoją odwagę oraz umiejętności wojskowe. Po tym wydarzeniu awansował na kapitana, jednak po klęsce powstania zrezygnował z dalszej służby w wojsku.

W 1806 roku został majorem w sztabie J. H. Dąbrowskiego, gdzie wkrótce objął dowództwo artylerii 3 Legii. Brał udział w interwencji francuskiej w Hiszpanii, a w 1811 roku awansował na pułkownika.

Hurtig miał także znaczący udział w kampanii moskiewskiej oraz w działaniach wojennych Napoleona w latach 1812–1814, gdzie znowu potwierdził swoją wartość na polu bitwy. Po powrocie do kraju w 1815 roku objął dowództwo baterii artylerii lekkokonnej w Armii Królestwa Polskiego. W latach 1817–1820 pełnił służbę w sztabie korpusu artylerii.

W 1826 roku został awansowany na stopień generała i objął stanowisko komendanta twierdzy Zamość, gdzie zasłynął z brutalnego traktowania więźniów politycznych, w szczególności członków Towarzystwa Patriotycznego, w tym także z W. Łukasińskim.

Po wybuchu powstania listopadowego Hurtig został wezwany do Warszawy, jednak pozostał bez przydziału. Był znienawidzony przez społeczność za swój serwilizm oraz podejrzenia o kolaborację z Rosjanami, co w późniejszym czasie okazało się być nieuzasadnione.

W czerwcu 1831 roku został aresztowany, a w trakcie rozruchów sierpniowych zginął z rąk zrozpaczonych tłumów na ulicach Warszawy. Gen. Hurtig był żonaty z Krystyną Fryderyką Hauke (1774-1823), córką profesora Fryderyka Karola Haukego, a także siostrą generała Maurycego Haukego. Para miała tylko jedną córkę, Anielę, która około 1790 roku poślubiła Teodora Wiktora Kisielnickiego (1793-1862), naczelnika powiatowego w Płocku, znanego kawalera zarówno orderu Legii Honorowej, jak i orderu Virtuti Militari.

Działalność masońska

Józef Hurtig był osobą aktywnie zaangażowaną w działalność masońską. W 1808 roku dołączył do loży wolnomularskiej pod nazwą „Bracia Zjednoczeni”, co markuje jego pierwsze kroki w tym tajemniczym świecie. W 1821 roku stał się członkiem loży „Jedność Słowiańska”, co wskazuje na jego dalszą ewolucję w strukturach masonerii, gdzie miał możliwość angażowania się w szersze dyskusje oraz aktywności na rzecz wspólnoty.

Odznaczenia

Józef Hurtig był wybitną postacią, której działalność została uhonorowana licznymi odznaczeniami, podkreślającymi jego zasługi w służbie wojskowej i cywilnej.

• Legia Honorowa V. kl. (1807),
• Order Virtuti Militari IV. kl. (1807),
• Legia Honorowa IV. kl. (1812),
• Order św. Anny II. kl. z brylantami (1825),
• Order Świętego Stanisława II. kl. (1829).

---

Oceń: Józef Hurtig

---