Ulica Zygmunta Słomińskiego w Warszawie

Ulice i place

Ulica Zygmunta Słomińskiego to jedna z kluczowych arterii w śródmieściu Warszawy. Łączy ona ważne punkty w stolicy, co czyni ją istotnym elementem komunikacyjnym tego obszaru.

Na zachodzie ulica ta wprowadza nas w okolicę mostu Gdańskiego, natomiast na wschodzie prowadzi bezpośrednio do ronda Zgrupowania AK „Radosław”. Taki układ sprawia, że ulica Słomińskiego jest często wykorzystywana przez kierowców oraz pieszych.

Historia

Ulica, która obecnie nosi nazwisko Zygmunta Słomińskiego, została wytyczona w 1958 roku w trakcie budowy Trasy Mostowej im. Stefana Starzyńskiego. Nazwa tej trasy została nadana na podstawie uchwały Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 27 września 1957 roku. Nowa arteria praktycznie pochłonęła już istniejące w jej okolicy ulice Szymanowską oraz Kłopot.

Ulica została oddana do użytku w dniu 21 lipca 1959 roku, równocześnie z całą Trasą Mostową. Tegoż dnia po raz pierwszy ulicą kursowały tramwaje, co znacznie ułatwiło komunikację w tej części miasta. Co ciekawe, do roku 1961 odcinek tej ulicy pomiędzy ulicą Błońską a dworcem kolejowym Warszawa Gdańska był jednojezdniowy, co wpływało na dynamikę ruchu w tym rejonie Warszawy.

Przebieg

Ulica Zygmunta Słomińskiego w Warszawie to ważny element miejskiej struktury komunikacyjnej. Rozpoczyna swój bieg na zjeździe z mostu Gdańskiego i kontynuuje w kierunku wschodnim. Następnie przechodzi nad ulicą Zakroczymską, tworząc kluczowe połączenie między różnymi rejonami miasta.

W dalszej części trasa ulicy przecina się z innymi ważnymi arteriami, w tym z ulicami takimi jak Szymanowska, Międzyparkowa, Bonifraterska, Andersa, Dawidowskiego oraz Pamiętajcie o Ogrodach. Ulica kończy się na rondzie Zgrupowania AK „Radosław”, gdzie zbiegają się liczne kierunki ruchu.

Cała arteria jest dwujezdniowa, a w pasie rozdzielającym jezdnie znajdują się torowiska tramwajowe, co ułatwia transport publiczny. W obrębie od ronda Zgrupowania „AK Radosław” do ul. gen. Władysława Andersa poprowadzono również ścieżkę rowerową, co świadczy o rosnącej wadze zrównoważonego transportu w Warszawie.

Ulica Zygmunta Słomińskiego stanowi istotny fragment obwodnicy śródmiejskiej oraz dróg wojewódzkich 634 i 637, zwiększając efektywność komunikacyjną w obszarze centralnym miasta.

Nazwa

W czasach PRL ulica ta była dedykowana działaczowi komunistycznemu, którym był Marian Buczek. Obecnie nazwa ulicy przywołuje pamięć prezydenta Warszawy Zygmunta Słomińskiego, który sprawował tę funkcję w latach 1927–1934. Oficjalnie Zygmunta Słomińskiego nadano jej podczas uchwały Rady Dzielnicy-Gminy Warszawa-Śródmieście z 21 maja 1991 roku.

W początkowych latach 90. planowano nawet, aby ulica otrzymała inną nazwę, mianowicie ul. Zgrupowania „Żmija”. Pojawiły się nawet plany miasta, które wskazywały na taką zmianę. Nazwa nadana w 1991 roku nawiązuje do wcześniejszej uchwały Rady Narodowej m.st. Warszawy z 16 listopada 1989, dotyczącą głównej ulicy ówczesnego osiedla im. Zygmunta Słomińskiego, które znajduje się na obszarze Piasków, pomiędzy ulicami Jana Kochanowskiego, Galla Anonima, Nowopowązkowską oraz Władysława Reymonta.

Niektóre źródła sugerują, iż uchwała z listopada 1989 przyczyniła się do zmiany nazwy dotychczasowej ulicy Mariana Buczka, co wywołało pewien konflikt w kwestii nazewnictwa. Ostatecznie problem ten został rozwiązany dzięki uchwale Rady Dzielnicy-Gminy Warszawa-Żoliborz z dnia 29 kwietnia 1992 roku. W wyniku tej decyzji anulowano nadanie nazwy ulica im. Zygmunta Słomińskiego dla głównej ulicy osiedla na Piaskach.

Kolejna uchwała z 17 czerwca 1992 roku przyniosła zmianę, na mocy której nadano tej ulicy nazwę ulica Zgrupowanie Żmija, a całemu osiedlu nadano miano Żywiciel.

Ważniejsze obiekty

Na ulicy Zygmunta Słomińskiego w Warszawie znajdziemy wiele interesujących obiektów, które warto poznać. Oto niektóre z nich:

Każdy z tych obiektów ma swoją unikalną historię oraz znaczenie, które wpływa na charakter tej części Warszawy.

Przypisy

  1. Linia tramwajowa zwykła 1. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 29.02.2024 r.] (pol.).
  2. Andrzej Sołtan (red. prowadz.): Śladami nazw miejskich Warszawy. Z prac Zespołu Nazewnictwa Miejskiego Warszawy. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2012, s. 365. ISBN 978-83-62189-21-2.
  3. Uchwała nr 233/X/92 Rady Dzielnicy-Gminy Żoliborz w Warszawie z dnia 17.06.1992 r. w sprawie nadania nazwy osiedlu oraz zmiany i nadania nazw ulicom.
  4. Uchwała nr 223/VII/92 Rady Dzielnicy-Gminy Żoliborz w Warszawie z dnia 29.04.1992 r. w sprawie anulowania nadania nazwy ulicy Zygmunta Słomińskiego.
  5. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 403. ISBN 83-86619-97X.
  6. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom II. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 47. ISBN 83-907574-00.
  7. Uchwała nr 102/XXXIII/91 Rady Dzielnicy-Gminy Warszawa-Śródmieście z dnia 21.05.1991 r. w sprawie zmian nazwy ulic.
  8. Uchwała nr 79 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 16.11.1989 r. w sprawie nadania nazwy osiedlu i ulicy. „Dziennik Urzędowy Województwa Stołecznego Warszawskiego”. nr 20, poz. 180, s. 170, 1989-11-25.
  9. Dobrosław Kobielski, Józef Zięba: Kronika lat 1944–1986 [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 31. ISBN 83-03-01684-9.
  10. Uchwała nr 21 Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 27.09.1957 r. w sprawie zmiany nazw ulic. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”. nr 8, poz. 27, s. 45, 1957-11-02.
  11. Warsaw Street Map. Warszawa: Rotom, 1991. Brak numerów stron w książce.

Oceń: Ulica Zygmunta Słomińskiego w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:5