Ulica Mariana Langiewicza w Warszawie

Ulice i place

Ulica Mariana Langiewicza to znaczący element warszawskiego krajobrazu miejskiego, a jej lokalizacja na terenie dzielnicy Ochota świadczy o jej wyjątkowym znaczeniu.

Ta ulica rozciąga się od ul. Sędziowskiej do ul. Krzywickiego, tworząc ważną oś komunikacyjną, która łączy różne części stolicy.

Opis

Ulica Mariana Langiewicza w Warszawie ma bogatą historię, a jej wytyczenie miało miejsce w 1922 roku. Wówczas stała się jedną z ulic Kolonii Staszica. Zaledwie cztery lata później, w 1926 roku, otrzymała swoją aktualną nazwę.

Zabudowa tej ulicy, utrzymana w stylu staropolskich dworów, powstała w latach 1922–1924. Bliźniacze domki, które można tam zobaczyć, to efekty pracy znanych architektów, takich jak Antoni Dygat, Konstanty Jakimowicz oraz Mariana Kontkiewicza.

Współcześni mieszkańcy ulicy to postacie zasłużone, między innymi Antoni Dygat, który mieszkał pod numerem 13, a także Stanisław Wojciechowski (nr 15), Władysław Jaroszewicz (nr 21) oraz Ludwik Krzywicki (nr 25).

Niestety, podczas II wojny światowej uległy zniszczeniu budynki znajdujące się pod numerami 3 oraz 8/10. Po wojnie miały miejsce znaczne przebudowy, szczególnie bliźniaczej willi pod numerem 15/17.

Warto także zwrócić uwagę na niezwykły pomnik przyrody, którym jest buk zwyczajny w odmianie czerwonolistnej (Fagus sylvatica f. purpurea), rosnący przy tej ulicy.

Przypisy

  1. Pomniki przyrody na terenie m.st. Warszawy. Pomniki przyrody na terenie dzielnicy Ochota. [w:] Urząd m.st. Warszawy [dostęp 23.12.2017 r.]
  2. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 10. ISBN 83-88372-24-6.
  3. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 11. ISBN 83-88372-24-6.
  4. Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 13, 14. ISBN 83-88372-24-6.
  5. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 339. ISBN 83-86619-97X.
  6. Adam Piechowski: Losy spółdzielni mieszkaniowych w Warszawie w latach okupacji niemieckiej. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 115. ISBN 83-209-0837-X.

Oceń: Ulica Mariana Langiewicza w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:13