Ulica Księcia Janusza w Warszawie

---

Opis

Ulica Księcia Janusza w Warszawie ma swoje początki przy skrzyżowaniu z ulicą Górczewską. Jest to kontynuacja ul. Jana Olbrachta, a kończy się w połowie wiaduktu, który przebiega nad Aleją Obrońców Grodna, po czym przekształca się w ulicę Księcia Bolesława.

Na mocy rozporządzenia z dnia 8 kwietnia 1916 roku, generał-gubernator warszawski Hans Hartwig von Beseler, poszerzył obszar Warszawy, co miało moc wsteczną od 1 kwietnia 1916 roku. Tym samym nowa granica miasta została wyznaczona wzdłuż obecnej ulicy Księcia Janusza, która wówczas otrzymała nazwę drogi wojskowej. W wyniku tego działania włączono do Warszawy posesje znajdujące się po wschodniej stronie tego odcinka.

Początkowo, po przyłączeniu do Warszawy, ulica nazywana była Traktem Kiejstuta. Dopiero w 1921 roku nadano jej aktualną nazwę, honorując Janusza I Starszego.

Co ciekawe, 2 grudnia 1928 roku oddano do użytku pętlę tramwajową „Ulrychów”, zlokalizowaną na rogu ulic Księcia Janusza oraz Górczewskiej. Następnie, 22 października 1933 roku, zakończono budowę linii tramwajowej, która przez 17 miesięcy łączyła pętlę „Ulrychów” z Boernerowem. To właśnie pierwsza, jednotorowa część tej linii przebiegała wzdłuż ulicy Księcia Janusza, co nadawało tej ulicy status głównego szlaku komunikacyjnego łączącego Boernerowo z Warszawą.

Rola ulicy jako ważnej trasy komunikacyjnej trwała do 9 października 1938 roku, kiedy to wycofano tramwaje dzienne z ulicy Księcia Janusza, przepuszczając je na nową trasę wzdłuż ulicy Obozowej, oddanej do użytku rok wcześniej. Mimo to, nocna linia tramwajowa 90 zdołała kursować wzdłuż tej ulicy aż do momentu zawieszenia tramwajów w wyniku bombardowania Warszawy 8 września 1939 roku.

W obliczu okupacji, tramwaje nigdy nie wznowiły swego kursowania wzdłuż ulicy Księcia Janusza, a torowiska stały się jedynym obszarem sieci tramwajowej w Warszawie, które zostało na stałe wyłączone z eksploatacji na skutek wybuchu wojny.

Po wojennej przerwie związanej z koniecznością usunięcia zniszczeń, pętla tramwajowa „Ulrychów” wznowiła działalność 17 marca 1940 roku. Niestety, funkcjonowanie to zakończyło się wraz z rozpoczęciem Powstania Warszawskiego, a po zakończeniu działań wojennych pętla nie została odbudowana.

Następnie, 15 maja 1951 roku, Warszawa ponownie powiększyła swoje granice, włączając posesje po zachodniej stronie ulicy Księcia Janusza.

W dniu 24 listopada 1961 roku zmieniono nazwę 180-metrowego fragmentu południowej części ulicy Księcia Janusza, od skrzyżowania z Górczewską do skrzyżowania z ulicami Batalionu Parasol i Jana Olbrachta, nadając mu nazwę ulicy Jana Olbrachta. W rezultacie skrócenia ulicy numery adresowe niższe niż 8 po stronie parzystej oraz mniejsze niż 15 po stronie nieparzystej pozostały niewykorzystane.

Ostatnia ważna zmiana miała miejsce 4 kwietnia 2020 roku, kiedy to oddano do użytku stację metra Księcia Janusza, położoną pod skrzyżowaniem z ulicą Górczewską.

Ważniejsze obiekty

Ulica Księcia Janusza w Warszawie to miejsce, które łączy w sobie różnorodne obiekty edukacyjne oraz transportowe, które przyciągają uwagę mieszkańców i turystów. Wśród najważniejszych z nich znajduje się:

• Dom Studencki Politechniki Warszawskiej „Ustronie” (nr 39),
• Zespół Szkół nr im. Stefana Bryły – obejmujący XCIII Liceum Ogólnokształcące, Technikum Budowlane nr 5, Technikum Budowlane nr 22, a także szkołę dla dorosłych oraz Szkołę Policealną nr 48 (nr 45/47),
• Instytut Geofizyki Polskiej Akademii Nauk (nr 64),
• Stacja metra Księcia Janusza.

Te kluczowe punkty sprawiają, że ulica ta jest nie tylko ważna pod względem kulturalnym, ale również edukacyjnym i komunikacyjnym w stolicy.

---

Oceń: Ulica Księcia Janusza w Warszawie

---