Pałac Działyńskich w Warszawie


Pałac Działyńskich to interesujący obiekt architektoniczny, zlokalizowany w Warszawie, przy al. „Solidarności” 74a. Budowla ta jest nie tylko ważnym punktem na mapie stolicy, ale także świadectwem bogatej historii regionu.

Warto zwrócić uwagę na unikalne cechy architektoniczne oraz znaczenie społeczne tego miejsca, które od lat przyciąga turystów i miłośników historii.

Historia

Pałac w Warszawie ma swoją historię sięgającą XVII wieku, gdy w miejscu dzisiejszego obiektu znajdował się dwór Leszczyńskich. W 1714 roku nowymi właścicielami tej posesji stali się Potoccy, co zapoczątkowało nowy etap w rozwoju tego miejsca. Budowa pałacu, zlecona architektowi saskiemu Janowi Zygmuntowi Deyblowi, miała miejsce około 1740 roku. Na początku jego struktura obejmowała trzy odrębne pawilony, które później zostały połączone w jeden budynek.

W kolejnych latach pałac przeszedł w ręce różnych właścicieli, w tym Wojciecha Loberta, burmistrza Starej Warszawy. W latach osiemdziesiątych XIX wieku wnętrze oraz fasada budynku zostały przebudowane w stylu neoklasycystycznym. W 1789 roku, nowym właścicielem został bankier Piotr Blank, a później, w latach 1790–1820, pałac stał się własnością Działyńskich. Ignacy Józef Działyński, jako nowy właściciel, stworzył w pałacu bibliotekę oraz zebrał zbiory dzieł sztuki, co miało znaczące znaczenie dla kulturalnego życia Warszawy.

Przed wybuchem insurekcji kościuszkowskiej, organizatorzy tego ruchu spotykali się w pałacu, co podkreśla jego rolę w ważnych wydarzeniach historycznych. W XIX wieku funkcjonowała tutaj loża masońska Wielkiego Wschodu Polski. Wkrótce po tym, w 1823 roku, pałac został przekazany gminie ewangelicko-reformowanej. W 1828 roku z inicjatywy tej wspólnoty utworzono w nim Szkołę Wojewódzką Praktyczno-Pedagogiczną, z rektorem Tomaszem Dziekońskim na czele. W szkole uczęszczało około 355 uczniów. W 1833 roku przekształcono ją w Drugie Gimnazjum w Warszawie, w którym uczył się również Karol Levittoux. W 1869 roku z kolei powstała tam żeńska pensja Konradi.

W 1940 roku pałac, razem z innymi sąsiednimi budynkami, znalazł się w tzw. enklawie ewangelickiej, będącej obszarem wyłączonym z getta. Był on połączony z dzielnicą aryjską wąskim korytarzem. Niestety, w trakcie powstania warszawskiego w 1944 roku, pałac został zniszczony. Po zakończeniu wojny odbudowano go i przekształcono w Młodzieżowy Dom Kultury.

W 1966 roku na szczytowej ścianie pałacu odsłonięto tablicę upamiętniającą Karola Levittoux, ufundowaną przez Prezydium Stołecznej Rady Narodowej. Dzisiaj budynek należy do parafii ewangelicko-reformowanej i jest wykorzystywany jako biura, co potwierdza jego dynamiczną historię oraz nieustanne dostosowywanie się do zmieniających się potrzeb społecznych.

Przypisy

  1. Tak wyglądał przed wojną Muranoteka - Zdjęcia z Muranowa [online], Muranoteka - Zdjęcia z Muranowa [dostęp 21.12.2022 r.]
  2. Jacek Leociak: Spojrzenia na warszawskie getto. Leszno. Warszawa: Dom Spotkań z Historią, 2011 r., s. 30. ISBN 978-83-62020-26-3.
  3. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004 r., s. 284. ISBN 83-912463-4-5.
  4. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994 r., s. 598. ISBN 83-01-08836-2.
  5. Schiller 1994 r., s. 88.
  6. Schiller 1994 r., s. 74.

Oceń: Pałac Działyńskich w Warszawie

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:14