Pałac Brzozowskich w Warszawie

---

Opis

Pałac, który zbudowany został dla rodziny Brzozowskich herbu Belina, datuje się na rok 1882. Właścicielem tego majestatycznego budynku był m.in. Zenon Brzozowski. Projekt, na podstawie którego powstał pałac, stworzył Bronisław Żochowski, a architektura obiektu nosi cechy stylu neobarokowego, który nawiązuje do paryskich pałaców drugiej połowy XVII wieku. Pałac znajduje się w głębi działki, chroniony od ulicy neorenesansową kamienicą czynszową Jaroszyńskich, wybudowaną w 1848 roku wg projektu Henryka Marconiego.

Rodzina Brzozowskich była właścicielem tego miejsca aż do roku 1945. Niestety, obiekt doznał znacznych zniszczeń w trakcie Powstania Warszawskiego. W odpowiedzi na zdobycie budynku przez Niemców, które miało miejsce 10 września, powstańcy po pięciu dniach zdołali go odbić, co było możliwe dzięki zastosowaniu miotaczy płomieni oraz intensywnego ostrzału. W tym tragicznym czasie, wskutek pożaru, na strychu spłonął ukryty obraz Jana Matejki zatytułowany „Zamojski pod Byczyną”.

Po zakończeniu działań wojennych budynek został odbudowany i podwyższony o jedno piętro, a następnie przeznaczony na biura. W jego wnętrzach znalazły swoje miejsce takie instytucje jak Naczelna Rada Adwokacka, Zarząd Główny i Okręgowy Zrzeszenia Prawników Polskich oraz redakcja pisma „Prawo i Życie”. W 1965 roku pałac zyskał status zabytku, zostając wpisanym do rejestru chronionych obiektów.

W kulturze

Pałac Brzozowskich miał znaczący wpływ na literaturę, stając się inspiracją dla wielu twórców. W szczególności posłużył jako wzór dla pałacu księżnej Bilińskiej, który pojawia się w powieści „Sława i chwała” autorstwa Jarosława Iwaszkiewicza.

To w tym monumentalnym miejscu również mieszka jedna z postaci znanych z Balzakianów, dzieła Jacka Dehnela, a mianowicie Halina Rotter.

---

Oceń: Pałac Brzozowskich w Warszawie

---