Zygmunt Broniarek

---

Życiorys

Zygmunt Broniarek to postać, której życie miało swoje korzenie w warszawskiej Pradze, gdzie spędził młodzieńcze lata, zamieszkując przy ul. Środkowej 13. Jest absolwentemVIII Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Władysława IV, które ukończył, zdając maturę w 1944 roku na tajnych kompletach. Po zakończeniu II wojny światowej, w okresie lat 1945–1948, podjął studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (SGPiS) w Warszawie.

W 1944 roku, w trudnych czasach, rozpoczął swoją karierę jako stenograf oraz depeszowiec w redakcji „Życia Warszawy”. Pomijając te pierwsze kroki, w latach 1945–1948 pełnił rolę depeszowca w Agencji Prasowo-Informacyjnej oraz później w „Wieczorze Warszawy”. Kolejne etapy jego kariery zawodowej obejmowały lata 1949–1950, kiedy to piastował funkcję publicysty zagranicznego w „Rzeczpospolitej”. W 1950 roku został korespondentem „Trybuny Ludu”, a przez niedługi czas uzyskał status stałego korespondenta akredytowanego zarówno w Białym Domu w Waszyngtonie (1960–1967 i 1985–1990), jak i przy Hotelu Matignon w Paryżu. jego działalność dziennikarska obejmowała również teren całej Skandynawii z siedzibą w Sztokholmie.

W 1956 roku Broniarek wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W 1984 roku, Stefan Kisielewski umieścił go na tzw. „Liście Kisiela”. Przed rokiem 1989 w tandemie z Karolem Szyndzielorzem był stałym komentatorem polityki zagranicznej w polskiej telewizji. Po transformacji ustrojowej w 1989 roku, rozpoczął współpracę z wieloma czasopismami, w tym jako stały felietonista tygodnika „Rynki Zagraniczne”, a także dla redakcji Nowego Tygodnika Popularnego, będącego naczelny organem OPZZ, czy pisma społeczno-samorządowego „Mieszkaniec”, gdzie ukazywały się jego teksty pt. „Światowe uwagi chłopaka z Pragi”.

Broniarek był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy-Podróżników „Globtroter”. W swojej karierze pojawił się także w popularnym serialu telewizyjnym „Gwiazdy tamtych lat”, emitowanym w latach 1993–1994. Jego życie zakończyło się 16 marca 2012 roku, w Warszawie, w Wojskowym Instytucie Medycznym. Został pochowany 29 marca 2012 roku w grobie rodzinnym na cmentarzu Wolskim.

Publikacje

Zygmunt Broniarek jest autorem wielu dzieł literackich, które zdobyły uznanie w różnych kręgach. Jego twórczość obejmuje szereg książek, w tym:

• Amerykańska zaraza nad Koreą, Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1952,
• Od Hudsonu do Missisipi, Wyd. MON, Warszawa 1956,
• Gorące dni Manhattanu, Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1961,
• Szczeble do Białego Domu, Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1966,
• Walka o Pałac Elizejski, Wyd. MON, Warszawa 1974,
• Kto się boi rewolucji? (z Romanem Samselem), Wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1975,
• Angola zrodzona w walce, Wyd. MON, Warszawa 1977,
• Jak się nauczyłem sześciu języków, Wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1977,
• Od Kissingera do Brzezińskiego, Wyd. MON, Warszawa 1980, ISBN 83-11-06379-6,
• Źródła spirali zbrojeń (z Andrzejem Karkoszką), Wyd. MON, Warszawa 1985, ISBN 83-11-07239-6,
• Tajemnice nagrody Nobla, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1987, ISBN 83-03-01864-7,
• Ronald Reagan w Białym Domu, Wyd. MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07690-1,
• Jak się nauczyłem ośmiu języków, Wyd. Dziennikarska Sp. Pracy „Unia Press”, Warszawa 1991,
• Biały Dom i jego prezydenci, Wyd. BGW, Warszawa 1992, ISBN 83-7066-317-6,
• Wesoła spowiedź, Polski Dom Wydawniczy, Warszawa 1993, ISBN 83-7043-035-X,
• 365 dni z angielskim, Wyd. „Hubertus”, Warszawa 1994, ISBN 83-901395-0-2,
• Sekrety korespondenta zagranicznego, Oficyna Wydawnicza Szczepan Szymański, Warszawa 1994, ISBN 83-86469-02-1,
• Książę Karol w Polsce, Wyd. „Łuk”, Białystok 1994, ISBN 83-85183-67-1,
• Okiem światowca… lekko przymrużonym, Wyd. „Cracovia”, Kraków 2000, ISBN 83-86957-44-1,
• Plotki. Płotki i Grube Ryby. Kronika towarzyska Warszawy rok 2001, Wyd. „Projekt”, Warszawa 2002, ISBN 83-87168-29-7,
• Broniarek uczy języków – 365 dni z angielskim, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002, ISBN 83-7322-043-7,
• Kulisy polityki, Wyd. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2003, ISBN 83-04-04651-2,
• Papież Pius X, syn Polaka, a „Pasja” Mela Gibsona, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2004, ISBN 83-7322-842-X,
• Broniarek o sobie, inni o Broniarku, Wyd. Adam Marszałek, Warszawa 2005, ISBN 83-7441-195-3.

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Wielki dorobek Zygmunta Broniarek uwidacznia się nie tylko w osiągnięciach artystycznych, ale także w licznych honorach i odznaczeniach, które zdobył przez lata. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę przyznanych mu wyróżnień:

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (PRL),
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Komandorski Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976),
• Złoty Medal „Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego,
• Nagroda im. Bolesława Prusa I stopnia (1984),
• Złoty Ekran (1984),
• Wiktor – Nagroda Akademii Telewizyjnej (nagroda publiczności, 1985).

Te liczne odznaczenia stanowią dowód na uznanie i wpływ, jaki Zygmunt Broniarek miał na polską kulturę oraz sztukę.

---

Oceń: Zygmunt Broniarek

---