Czesław Nusbaum

---

Życiorys

Był on wnukiem Hilarego Nussbauma (1820-1895) oraz Ewy Tenenbaum. Jego rodzicami byli prof. Henryk Nusbaum (1849-1937) i Maria Mayzner. Miał rodzeństwo: Jana (1881-1927), Jadwigę (Halanderska), Halinę oraz Wandę.

Ukończył Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców m. Warszawy, w której był zaangażowany w działalność Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Średnich oraz Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość” (PET). Później przeniósł się do Wilna, gdzie współpracował z publikacją „Pobudka”. Następnie podjął studia na Wydziale Ekonomicznym Akademii Handlowej w Lozannie.

W latach 1914-1918 pracował w sektorze bankowym. Jak również w okresie tym był sekretarzem miesięcznika społeczno-literackiego „Rozwaga”. W 1918 roku brał aktywny udział w walkach o Lwów. Po wojnie, pomiędzy 1919 a 1926 znów przebywał w Wilnie. W latach 1919-1920 piastował stanowisko redaktora naczelnego „Gazety Wileńskiej”, a później został kierownikiem wileńskiego oddziału Polskiej Agencji Telegraficznej.

8 stycznia 1922 roku został wybrany na posła na Sejm Litwy Środkowej z listy Rad Ludowych, a także był jednym z sygnatariuszy aktów inkorporacyjnych Ziemi Wileńskiej do Rzeczypospolitej Polskiej. Był też zastępcą delegata do Sejmu Ustawodawczego w Warszawie.

W latach 1922-1926 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Wileńskiej Gazety Powszechnej”, a od 1927 roku redagował „Biuletyn Gospodarczy” Polskiej Agencji Telegraficznej, z której był korespondentem w Paryżu w latach 1932-1933.

Po powrocie do kraju w latach 1934-1939 pracował jako referent w Biurze Prasowym Zarządu Miejskiego m.stoł. Warszawy. Przynależał do Związku Seniorów Organizacji Młodzieży Narodowej oraz Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej.

W czasach okupacji niemieckiej ukrywał się oraz angażował się w działalność konspiracyjną w ramach Związku Syndykalistów Polskich. Po II wojnie światowej pracował jako redaktor w wielu czasopismach i instytucjach, takich jak: „Dziennik Urzędowy Zarządu Miejskiego m. stoł. Warszawy”, „Gazeta Ludowa”, „Stolica”, Polski Instytut Prasoznawczy, Polskie Wydawnictwo Gospodarcze, „Przegląd Budowlany”, „Rolnik Polski” oraz w Państwowych Zakładach Wydawnictw Lekarskich.

Zmarł 19 lutego 1965 roku, dokładnie w dwudziestą ósmą rocznicę śmierci swojego ojca Henryka. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski w Warszawie (kw. 230–I–1/2).

---

Oceń: Czesław Nusbaum

---