Jacek Snopkiewicz, urodzony 6 listopada 1942 roku w Warszawie, to znana postać w świecie mediów, która zdobyła uznanie jako dziennikarz, publicysta oraz twórca scenariuszy telewizyjnych.
W ciągu swojej kariery wiązał się ściśle z Telewizją Polską, gdzie pełnił różne kluczowe funkcje, w tym redaktora naczelnego w programie telewizyjnym Wiadomości oraz rzecznika prasowego TVP.
Ważnym elementem jego działalności było także członkostwo w radzie programowej Polskiej Agencji Prasowej, co podkreśla jego wpływ na kształtowanie mediów w Polsce. Dodatkowo, jako dyrektor artystyczny Festiwalu Sztuki Faktu w Toruniu, Snopkiewicz miał okazję promować i rozwijać sztukę faktu w kraju.
Życiorys
Jacek Snopkiewicz, znany dziennikarz i twórca medialny, rozpoczął swoją edukacyjną ścieżkę w Liceum Ogólnokształcącym im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1960 roku. Następnie w 1965 roku ukończył studia na Wydziale Ekonomiki Produkcji w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a dwa lata później zdobył dyplom z dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Po zakończeniu nauki w 1967 roku rozpoczął pracę jako dziennikarz w „Magazynie Turystycznym Światowid”, co zapoczątkowało jego karierę w mediach.
Od 1972 roku był związany z Telewizją Polską, gdzie brał udział w tworzeniu programów publicystycznych oraz kulturalnych. W ciągu pięciu lat pracy jako reporter magazynu Kultura, zdobywał doświadczenie oraz umiejętności, które później wykorzystał w różnych przedsięwzięciach telewizyjnych. W latach 1980-1982 kierował Zespołem Reporterów i Dokumentalistów „Fakt”, który był odpowiedzialny za taki program jak Blisko i daleko oraz film dokumentalny Sierpień, dotyczący strajków sierpniowych w 1980 roku.
Jacek Snopkiewicz był również aktywnym członkiem PZPR, a w latach 1980–1981 organizował struktury opozycyjne w ramach partii. Jako jeden z delegatów, brał udział w IX nadzwyczajnym zjeździe PZPR w 1981 roku. Po ogłoszeniu stanu wojennego, został „negatywnie zweryfikowany”, a jego działalność w partii oraz praca dziennikarska zostały zakończone.
W obliczu trudności, które go spotkały, kontynuował swoje życie zawodowe jako dyplomowany pszczelarz, zakładając własną pasiekę. W połowie lat 80. przebywał w Kalifornii, gdzie nauczał jazdy samochodem. Powróciwszy do Polski, pracował między innymi jako reporter w piśmie „Strażak” oraz kierownik działu w wydawnictwie „Iskry”. W późnych latach 80. był współzałożycielem nielegalnego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, pełniąc rolę członka zarządu.
W 1989 roku, po obradach Okrągłego Stołu, objął funkcję pierwszego redaktora naczelnego oraz dyrektora programowego Wiadomości w TVP1, gdzie pracował do 1991 roku. Później kontynuował swoją karierę jako redaktor naczelny „Kuriera Polskiego”, kierownik działu reportażu w „Nowej Europie” oraz doradca prezesa w Interpresse. W 1994 roku powrócił do TVP, gdzie został dyrektorem Ośrodka Szkolenia i Analiz Programowych.
W okresie prezesury Ryszarda Miazka oraz Roberta Kwiatkowskiego (1996-1997) kierował Telewizyjną Agencją Informacyjną, a także pełnił rolę rzecznika TVP pod kierownictwem Roberta Kwiatkowskiego i Jana Dworaka. Od 2000 roku do swojego odejścia z telewizji był dyrektorem Akademii Telewizyjnej oraz wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
W późniejszych latach, w 2009 roku, po mianowaniu przez p.o. prezesa TVP Bogusława Szwedę, zajął stanowisko zastępcy dyrektora Agencji Informacji TVP oraz z redaktora naczelnego kanału TVP Info. Następnie, od marca 2010 roku, był dyrektorem nowo utworzonego Ośrodka Programów Regionalnych, a później dyrektorem biura koordynacji programowej TVP. Pełnił również stanowisko wicedyrektora TVP2 ds. publicystyki oraz ponownie kierował Akademią Telewizyjną w latach 2013-2016.
W swoim dorobku artystycznym ma napisane sztuki telewizyjne, a także scenariusze oraz książki dokumentalne, w tym „Zbrodnia – sprawa generała Fieldorfa Nila” oraz „Ludzi bezpieki”, a także zbiór reportaży „Człowiek w bramie”.
Jacek Snopkiewicz został odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1998) oraz Krzyżem Oficerskim (2013) Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 roku uhonorowano go tytułem honorowego Wielkiego Splendora za łączenie historii z współczesnością w swojej pracy. Otrzymał również „Złoty Ekran” za program reporterski Blisko i daleko.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Barbara Maria Okulicz-Sługocka | Jerzy Haszczyński | Piotr Kędzierski | Janusz Weiss | Aleksander Reksza | Piotr Cegielski | Bogdan Kołodziejski | Sylwester Braun | Wacław Czarnecki | Bogdan Żołtak | Kazimierz Dziewanowski | Anna Wróblewska | Andrzej Józef Dąbrowski | Cezary Sokołowski | Zygmunt Broniarek | Wojciech Włodarczyk (dziennikarz) | Modest Dobrzyński | Maciej Rybiński (dziennikarz) | Mikołaj Kosianowicz | Paweł SztompkeOceń: Jacek Snopkiewicz