Witold Święcicki (prawnik)

Prawo i sprawiedliwość

Witold Maurycy Święcicki, herbu Jastrzębiec, przyszedł na świat 15 stycznia 1889 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 11 sierpnia 1965 roku, również w stolicy Polski.

Był on wybitnym prawnikiem, specjalizującym się w prawie cywilnym, a także sędzią w Sądzie Najwyższym Polski. Jego dorobek oraz wkład w rozwój polskiego prawa pozostają znaczące i są nieodłącznym elementem historii polskiej wymiaru sprawiedliwości.

Życiorys

Witold Święcicki urodził się w rodzinie Święcickich, której herb to Jastrzębiec. Był synem Ludwika (1851–1922) oraz Zofii z Boczkowskich (1860–1901). W wyniku swoich działań aktywistycznych, w 1905 roku, wygłosił przemówienie podczas strajku uczniowskiego, co skutkowało jego zesłaniem na Krym. Tam kontynuował edukację w gimnazjum klasycznym, gdzie z sukcesem zdał maturę.

Następnie podjął studia na wydziale prawa na uniwersytecie w Petersburgu, które zakończył w 1913 roku. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął pracę jako prawnik w cyrkule policji, a później dołączył do sekretariatu Departamentu Sądowego Rządzącego Senatu w Petersburgu.

W okresie II Rzeczypospolitej, od 1918 roku, związał swoje życie zawodowe z sądownictwem. W 1927 roku objął stanowisko sędziego Sądu Najwyższego i został członkiem Trybunału Kompetencyjnego. Po wybuchu II wojny światowej, w trakcie niemieckiej okupacji, pracował w Biurze Orzecznictwa Sądu Apelacyjnego w Warszawie, jednocześnie angażując się w działalność konspiracyjną, która dotyczyła Wydziału Ustawodawczego Departamentu Sprawiedliwości Delegatury Rządu RP na Generalne Gubernatorstwo.

Po wojnie, w czasach Polski Ludowej, ponownie pełnił funkcję sędziego Sądu Najwyższego w latach 1945-1962, a w szczególności od 28 września 1948 do 24 grudnia 1954 był pierwszym prezesem Izby Cywilnej SN. Wiedza Witolda Święcickiego obejmowała zarówno prawo cywilne materialne, jak i procesowe.

W pierwszej części swojej kariery, do 1939 roku, był redaktorem naczelnym pisma „Orzecznictwo Sądów Polskich”. Następnie, w latach 1947-1965, pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Orzecznictwa Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych”. Odpowiadał także za dział orzecznictwa cywilnego w piśmie „Państwo i Prawo”.

W życiu osobistym Witold Święcicki był żonaty z Marią z domu Kuźmicką, która wcześniej nosiła nazwisko Żukow. Para doczekała się córki, Zofii Święcickiej-Utkin, żony Bolesława Utkina. Witold zmarł 11 sierpnia 1965 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 30 wprost-6-13,14.

Publikacje

Witold Święcicki jest autorem wielu znaczących publikacji związanych z prawem cywilnym. Jego prace obejmują m.in.:

  • suplement do Prawa cywilnego Ziem Wschodnich (T. X. cz. 1 Zwodu praw): który zawiera orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz ustawy związkowe za okres od 1 stycznia 1933 r. do 1 stycznia 1934 r., w tym Kodeks zobowiązań z 1933 r. (1934, w kooperacji z Zygmuntem Rymowiczem),
  • kodeks Postępowania Cywilnego: tekst Kodeksu oraz Przepisów Wprowadzających, które obejmują orzecznictwo Sądu Najwyższego i przepisy uzupełniające (1947, w kooperacji z Janem Jakubem Litauerem),
  • tezy z zakresu prawa małżeńskiego: zawierające orzeczenia Sądu Najwyższego wydane do dnia 1 lipca 1948 roku (1948),
  • orzecznictwo powojenne Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych w okresie od 30 czerwca 1945 r. do 30 czerwca 1947 r. (1948),
  • prawo cywilne z orzecznictwem, literaturą oraz przepisami związkowymi (1958, w kooperacji ze Stefanem Breyerem),
  • orzecznictwo Sądu Najwyższego w składach powiększonych: zbiór wytycznych i uchwał Zgromadzenia Ogólnego Całej Izby oraz Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego dotyczących spraw cywilnych za lata 1945–1959 (1961, w kooperacji z Kazimierzem Piaseckim),
  • kodeks zobowiązań wraz z przepisami wprowadzającymi (1946), orzecznictwo powojenne Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych (1948); był również współautorem dzieł takich jak Prawo cywilne ziem wschodnich (t. 1–2 1932–34) oraz Orzecznictwa Sądu Najwyższego w składach powiększonych (1961).

Ordery i odznaczenia

Witold Święcicki, jako uznany prawnik, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami. Jego osiągnięcia i zasługi zostały docenione poprzez nadanie mu licznych orderów oraz medali.

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany dwukrotnie: 11 listopada 1937 oraz 14 lipca 1954,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 28 kwietnia 1955,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę, przyznany 6 maja 1938.

Przypisy

  1. Wspomnienie o Witoldzie Święcickim. Lata 1945–1965 - Miscellanea Historico-Iuridica - Volume 17, Issue 1 (2018) - CEJSH - Yadda [online], icm.edu.pl [dostęp 29.04.2024 r.]
  2. Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA ŚWIĘCICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.02.2020 r.]
  3. Ludwik Święcicki h. Jastrzębiec. sejm-wielki.pl. [dostęp 30.03.2015 r.]
  4. M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419 – Uchwała Rady Państwa z dnia 28.04.1955 r. nr 0/661 – na wniosek Prezesa Sądu Najwyższego.
  5. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej”.
  6. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.
  7. Orzeczenie Trybunału Kompetencyjnego z dnia 26.10.1937 r. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu”, s. 17, nr 4 z 10.02.1938. Ministerstwo Skarbu.
  8. Archiwum Akt Nowych, teczka 285/13/213, nadanie medalu przez Prezesa SN.

Oceń: Witold Święcicki (prawnik)

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:10