Tadeusz Kubiak (poeta)

---

Życiorys

Tadeusz Kubiak był synem Franciszka i Cecylii z Damięckich, oraz bratem Zygmunta i Janusza. Ukończył Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim, co stanowiło solidną podstawę dla jego dalszej edukacji.

Debiutował w 1943 roku na łamach konspiracyjnego pisma „Jutro Poezji”, co miało miejsce w okresie trudnych czasów wojennych. W trakcie II wojny światowej był członkiem Armii Krajowej, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy narodowe. Po wojnie rozpoczął studia z zakresu filologii polskiej na uczelniach w Warszawie i Krakowie.

W swojej karierze redakcyjnej związany był z takimi tytułami jak „Pokolenie” i „Po prostu”, a od 1948 roku zaczął pracować w Polskim Radiu, gdzie miał znaczący wpływ na polski krajobraz literacki. Kubiak był autorem wielu zbiorów wierszy oraz poematów, a w 1949 roku zdobył dwa wyróżnienia za teksty piosenek masowych w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Był jednym z kluczowych reprezentantów tzw. „Pryszczatych”, którzy w literaturze widzieli możliwość aktywnego wspierania „władzy ludowej”. Uważali oni, że literatura powinna zostać podporządkowana nowemu porządkowi komunistycznemu, stając się narzędziem w walce klasowej, zwłaszcza w obronie rewolucji, zgodnie z radzieckim wzorem.

Po roku 1955 Kubiak zaczął tworzyć liryczne, żartobliwe oraz satyryczne wiersze. Ponadto pisał książki i piosenki dla dzieci, a także teksty pieśni masowych, żołnierskich i rozrywkowych, zyskując dużą popularność w różnych środowiskach.

Niestety, życie Tadeusza Kubiaka zakończyło się tragicznie na zawał serca w Jugosławii, gdzie miał zamiar wydać wybór swoich wierszy. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B37-2-10), co stanowi symboliczne zakończenie drogi literackiej tego wyjątkowego poety.

Twórczość

Poezja

Twórczość Tadeusza Kubiaka w obszarze poezji jest bogata i różnorodna. Jego dzieła odzwierciedlają zarówno atmosferę epoki, w której tworzył, jak i osobiste przeżycia. Oto kilka kluczowych pozycji z jego repertuaru:

• 1944 – Eskadra i Gałązka rozmarynu,
• 1948 – Słowo pod żaglem,
• 1949 – Rzecz o trasie W-Z,
• 1951 – Serce Partii,
• 1955 – Pierścienie,
• 1959 – Trędowaty u wrót raju,
• 1960 – Zdjęcie maski,
• 1961 – Fantasmagorie,
• 1964 – Ikaryjskie morze,
• 1966 – Opisanie człowieka i Piąta twarz Światowida,
• 1968 – Los wielokrotny,
• 1969 – Kraina pierwsza,
• 1971 – Wierzby polskie,
• 1973 – Wiersze i obrazy,
• 1974 – Wzajemność,
• 1979 – Ta srebrna dziewczyna,
• Nasza powszedni,
• Od słowa do słowa,
• Opisanie człowieka,
• Piąta twarz Światowida,
• Pisanie pamiętnika,
• Przypomnienia wiosenne 1978-1979,
• Za wschodzącym słońcem,
• Zdjęcie maski.

Każdy z tych utworów wnosi coś wyjątkowego do polskiej poezji, przedstawiając głębokie refleksje Kubiaka na różnorodne tematy.

Piosenki

Kubiak nie tylko pisał poezję, ale również teksty piosenek, które zdobyły popularność w różnych kręgach. Wśród jego dorobku muzycznego znajdują się takie utwory, jak:

• 1948 – Piosenko ma (muz. Henryk Swolkień),
• 1949 – Czołgiści (Aleksander Gardan),
• 1949 – Marynarze SP (Erjan właśc. Jan Ernst, Jan Ołów),
• 1949 – Nasze skrzydła (W. Pozniak),
• 1950 – Nie bój się Magdalenko (A. Klon),
• 1950 – Pieśń o tym ja niosę światu (A. Klon),
• 1950 – Piosenka o przyjaźni (Władysław Szpilman),
• 1950 – Gdy zaświecą latarenki (Andrzej Markowski),
• 1951 – Po zielonym moście (Wacław Lachman),
• 1952 – Ptaku srebrnopióry (Władysław Szpilman),
• 1952 – Piosenka mariensztacka (z Arturem Międzyrzeckim – W. Szpilman),
• 1952 – Warszawa śpiewa (Władysław Szpilman),
• 1953 – Od Różana trakt (Alfred Gradstein),
• 1954 – Spotkanie z Warszawą (A. Gradstein),
• 1954 – Z wszystkich bliskich miast (Jerzy Gert),
• 1954 – Jesienna piosenka (A. Markowski),
• 1955 – Walc piaskarzy (ze Stanisławem Ziembickim – Jan Różewicz),
• 1957 – Czerwona czapeczka (Adam Markiewicz),
• 1959 – Marysiu, hej! (Jan Ołów),
• 1959 – Monica (A. Markiewicz),
• 1960 – Przez pole, przez las (Witold Rudziński),
• 1960 – Najpiękniejsza, najzgrabniejsza (z Juliuszem Głowackim – Romuald Żyliński),
• 1960 – Latarnie warszawskie (Władysław Szpilman),
• 1962 – Pamiętaj o mnie, miła (H. Swolkień),
• 1963 – Żołnierski szary płaszcz (J. Ołów),
• 1968 – Wiatr – wiosenny gitarzysta (Krzysztof Sadowski),
• 1968 – Skończona gra (Władysław Szpilman),
• 1968 – Ja jestem twoja (Władysław Szpilman),
• 1969 – Kwiaty ojczyste (Czesław Niemen),
• 1973 – Księżyc i róże (Bogusław Klimczuk),
• 1975 – Tu wszędzie (Marek Sewen),
• 1975 – Żołnierska róża (Adam Walaciński),
• 1977 – Tango z tamtych dni (Aleksy Krauzowicz),
• 1978 – Jest w Warszawie mogiła (Marek Sewen),
• 1978 – Napisz do mnie miła (Marek Sewen),
• 1978 – Pan mnie pokochał (Marek Sewen),
• Nad Donem i Wisłą (Emil Sojka),
• Dziewczyno moja,
• Śpiew Dla Ojczyzny,
• Świat ma na imię Ty.

Wiele z tych piosenek stało się częścią polskiej kultury muzycznej, wpłyniejąc na przyszłe pokolenia artystów.

Literatura dziecięca

Kubiak poświęcał także uwagę literaturze dziecięcej, tworząc utwory, które bawiły i uczyły młodych czytelników. Poniżej znajduje się lista niektórych z jego książek:

• Biegały ptaszki,
• Bajka o śnieżnym królu,
• Bieżnie w słońce wiodą,
• Cztery kółka,
• Gdy miasto śpi,
• Gdy zakwitną krokusy,
• Gdy zapadnie noc,
• Kocham ciebie, mamo,
• Kolorowy spacer,
• Koń by się uśmiał,
• List do Warszawy,
• Majowa piosenka,
• Majowe kwiaty,
• Mam 3 lata: wiersze dla dzieci,
• Moje marzenia,
• Ołowiany dobosz,
• Prawie piosenka, prawie muzyka,
• Ptasie ulice,
• Skrzaty ciotki Agaty,
• Słoń w sklepie z porcelaną,
• Śmiejmy się,
• Śpiewam ptakom,
• Ta srebrna dziewczyna,
• Tęczowa parasolka,
• To kwiaty dla żołnierza,
• W kraju Baj-Baju,
• Wakacje… wakacje… wakacje…,
• Warszawskim statkiem,
• Wycinanki-śpiewanki,
• Zaczarowane konie,
• Zima.

Dzięki tym książkom, wielu młodych czytelników mogło odkrywać magię słowa i piękno polskiej literatury.

---

Oceń: Tadeusz Kubiak (poeta)

---