Bogdan Łysakowski

Kultura i sztuka

Bogdan Łysakowski był polskim aktorem, który zyskał uznanie zarówno w teatrze, jak i w filmie oraz telewizji. Urodził się 10 stycznia 1932 roku w Warszawie, gdzie również spędził swoje ostatnie chwile życia, zmarł 26 listopada 1993 roku.

Jego kariera artystyczna trwała wiele lat i obejmowała różnorodne role, które przyciągały uwagę widzów oraz krytyków. Dzięki swojej wszechstronności miał okazję występować w licznych produkcjach, które przyczyniły się do jego popularności.

Życiorys

W ciągu swojej kariery artystycznej, Bogdan Łysakowski zdominował warszawskie sceny teatralne, odnosząc wiele sukcesów na uznawanych w kraju platformach. Jego pierwsze kroki na deskach teatralnych postawił w Teatrze Ziemi Mazowieckiej w okresie od 1956 do 1959 roku. Następnie pracował w Teatrze Powszechnym, gdzie spędził lata 1959-1966, a od 1968 do 1972 roku występował w Teatrze Klasycznym. Po 1972 roku, do 1981 był częścią Teatru Rozmaitości.

W telewizyjnych produkcjach teatralnych również zyskał sławę. Wystąpił w wielu znaczących spektaklach, takich jak Dzicy ludzie wg Siergieja Michałkowa, reżyserowany przez Czesława Szpakowicza w 1960 roku. Kolejne znaczące produkcje, w których brał udział, to Klara i Angelika Marii Dąbrowskiej, w reżyserii Ireneusza Kanickiego z 1964 roku. W 1965 roku miał również zaszczyt wystąpić w Kwiatach polskich autorstwa Juliana Tuwima w reżyserii Adama Hanuszkiewicza.

Również w 1965 roku Bogdan wziął udział w produkcji W pułapce i E-19, które były częścią cyklu przedstawień Stawka większa niż życie, w reżyserii Zbigniewa Safjana oraz Andrzeja Szypulskiego. W następnych latach jego umiejętności aktorskie miały szansę zaistnieć w Kolumbach według Romana Bratnego oraz w Ostatniej stacji autorstwa Ericha Marii Remarque’a, reżyserowanej przez Zygmunta Hübnera w 1967 roku.

W swoim dorobku teatralnym ma również przedstawienie Kaukaskie kredowe koło Bertolta Brechta, które zostało wyreżyserowane przez Macieja Zenona Bordowicza w 1972 roku. Wśród innych znakomitych ról, zagrał w Umarły zbiera oklaskiMacieja Słomczyńskiego oraz w WeseluStanisława Wyspiańskiego, obie reżyserowane przez Lidii Zamkow, gdzie odegrał rolę Wojtka.

W jego bogatej karierze nie zabrakło również Wesela z generałem Antona Czechowa, w którym jego postać stangreta została w pełni oddana przez Olgi Lipińskiej. Ostatnie lata jego pracy przypadały na Dokument liryczny Maksima Gorkiego, reżyserowany przez Lidii Zamkow w 1973 roku, oraz na Lipcowe tarapaty Erskine’a Prestona Caldwella w reżyserii Daniela Bargiełowskiego w 1974 roku.

Po zakończeniu kariery artystycznej, Bogdan Łysakowski zasługuje na pamięć, a jego życie zakończyło się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, gdzie został pochowany (kw.31B-VI-13).

Filmografia (wybór)

Filmografia Bogdana Łysakowskiego obejmuje wiele interesujących ról, które ukazują jego talent aktorski w różnych produkcjach filmowych i telewizyjnych. Poniżej przedstawiamy wybrane pozycje z jego dorobku artystycznego.

  • Kiedy miłość była zbrodnią (1967) – postać więźnia,
  • Paryż – Warszawa bez wizy (1967),
  • Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967) – Staszek, robotnik w odcinku 15. Oblężenie,
  • Człowiek z M-3 (1968) – doktor Mietek, przyjaciel Piechockiego,
  • Hasło Korn (1968) – członek ekipy elektryków,
  • Wszystko na sprzedaż (1968) – uczestnik bankietu,
  • Przygody pana Michała (serial telewizyjny) (1969) – podkomendny Luśni w odcinkach 2 i 10,
  • Kolumbowie (serial telewizyjny) (1970) – Maltz, gestapowiec zabity na stacji w odcinku 2. Żegnaj Baśka,
  • Przygody psa Cywila (serial telewizyjny) (1970) – występ w odcinku 5. Przez granicę,
  • Na krawędzi (1972) – pułkownik, szef organizacji,
  • Czarne chmury (serial telewizyjny) (1973) – dragon w odcinku 1. Szafot,
  • Hubal (1973) – członek oddziału „Hubala”,
  • Gniazdo (1974) – woj Mieszka,
  • 40-latek (serial telewizyjny) (1974–1977):
    • odc. 13. Kozioł ofiarny czyli rotacja – uczestnik odprawy w dyrekcji zjednoczenia,
    • odc. 17. Cwana bestia czyli kryształ – podwładny Mietka Powroźnego, członek delegacji witającej Japończyków,
    • odc. 21. Smuga cienia czyli pierwsze poważne ostrzeżenie – urzędnik w przedsiębiorstwie inż. Stefana Karwowskiego.
  • Doktor Judym (1975) – asystent dyrektora Kalinowicza,
  • Kazimierz Wielki (1975),
  • Moja wojna, moja miłość (1975),
  • Brunet wieczorową porą (1976) – sąsiad Romanów,
  • Czerwone ciernie (1976) – oficer,
  • Daleko od szosy (serial telewizyjny) (1976) – sierżant, szef izby chorych w odcinku 5. Pod prąd,
  • Motylem jestem, czyli romans 40-latka (1976) – urzędnik oglądający telewizję razem z ministrem Stanisławem Zawodnym,
  • Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976) – żandarm kontrolujący dokumenty przesiedleńców na granicy Rzeszy z Generalnym Gubernatorstwem w odcinku 5. Lekcja geografii,
  • Zaklęty dwór (serial telewizyjny) (1976) – oficer w odcinku 4. Nowy trop,
  • Śmierć prezydenta (1977) – Witold Chodźko, minister zdrowia,
  • Koty to dranie (1978) – kierowca dyrektora,
  • Rodzina Leśniewskich (serial telewizyjny) (1978) – obecność w odcinkach 1 i 5,
  • Rodzina Połanieckich (serial telewizyjny) (1978) – występ w odcinku 6. Zdrada,
  • Romans Teresy Hennert (1978) – kelner,
  • Sto koni do stu brzegów (1978) – gestapowiec pilnujący Majera w szpitalu,
  • Szpital przemienienia (1978) – żandarm SS,
  • Układ krążenia (serial telewizyjny) (1978) – pacjent Czarnobila w odcinku 7. Doktor Bognar,
  • Wśród nocnej ciszy (1978) – wywiadowca,
  • Życie na gorąco (serial telewizyjny) (1978) – członek organizacji „W” w odcinku 1. Budapeszt,
  • Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (serial telewizyjny) (1979) – wierzyciel Chłapowskiego w odcinku 1. Pułkownik cesarza,
  • Placówka (1979) – Niemiec,
  • Tajemnica Enigmy (serial telewizyjny) (1979) – gestapowiec w mieszkaniu Palluthów w odcinku 4. Ocalić myśl,
  • Zerwane cumy (1979) – lotnik,
  • Zielone lata (1979) – żandarm strzelający do Abramka,
  • Nasze podwórko (1980) – występ w odcinku 1,
  • Dom (serial telewizyjny) (1980–2000):
    • odc. 1. Co ty tu robisz, człowieku? – wysłannik Komitetu Dzielnicowego PPR u Stanisława Jasińskiego,
    • odc. 8. Jak się łowi dzikie ptaki – tajniak na budowie metra.
  • Słona róża (1982) – gestapowiec,
  • Alternatywy 4 (serial telewizyjny) (1983) – dyspozytor w pracy Kotka w odcinku 1. Przydział,
  • Katastrofa w Gibraltarze (1983) – pułkownik w sztabie głównym we wrześniu 1939,
  • Romans z intruzem (1984) – kierowca pułkownika Klona,
  • Przyłbice i kaptury (serial telewizyjny) (1985) – żołnierz krzyżacki w odcinkach 3, 5 i 7.

Lista powyżej odzwierciedla różnorodność ról, które Bogdan Łysakowski z powodzeniem odgrywał, znacząco przyczyniając się do rozwoju polskiej kinematografii.

Oceń: Bogdan Łysakowski

★★★★★
Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:8